شناخت خدا در كلام امام زین العابدین÷
امام علی بن حسین÷در مناجاتهای توحیدیش بسیار زیبا با پروردگارش راز و نیاز میکند و به ما میآموزد که چگونه با پروردگار خویش ارتباط برقرار کنیم.
امام÷در نیایش یازدهم صحیفهی سجادیه میفرماید: خداوند نسبت به بندگانش مهربان است و در نیایش ۱۳ میفرماید: هرکس نیازش را از خدا بخواهد، به درستی حاجتش را از جایگاه درستی خواسته است.
امام سجاد در نیایش ۱۲ میفرماید: خدایا هرکس که به درگاه تو روی آورد به او احسان میکنی و من از تو نا امید نمیشوم و در نیایش ۲۸ اعلام میدارد که با همهی وجود به الله روی میآورد.
امام در نیایش ۵۱ میفرماید: «خدایا هرکس نزد تو شکایت آورد، سخنش را میشنوی؛ و هرکس به تو توکل کند به او روی میآوری؛ و هرکس به تو تمسک جوید او را نجات میدهی؛ و هرکس به تو پناه آورد غم و اندوهش را دور میسازی».
نوهی پیامبرص در مقابل الله در حالی که از عظمت الله خاشع شده و سر را به خاک میساید چنین میفرماید: «خدایا با شرمندگی و دلی سرشار از امید به تو روی آوردهام و با رغبت و اطمینان به سوی تو متوجه شدم و با یقین به تو طمع بستم و با دلی بیمناک و اخلاصی کامل به پیشگاه تو روی میآورم در حالی که طمع از غیر تو بریده و جز تو از هیچکس دیگر نمیترسم».
با توجه به تعاریف ارائه شده در قرآن و نهج البلاغه و صحیفهی سجادیه شایسته نیست در خانه غیر او را بزنیم.
زهر است عطای خلق هر چند که دوا باشد
حاجت ز که میخواهی آنجا که خدا باشد