فصل پنجم: اسلام و شرک
اولین ندای اسلام اعتراف به توحید و یگانگی خدا و پرهیز از شرک و همتا قرار دادن برای خدا بود بنابراین اسلام و شرک همیشه در تضاد یکدیگرند و هیچ مسلمانی مشرک نمی‌شود و با شرک هیچ انسانی مسلمان نمی‌شود. بنابراین هرکس برای خدا همتا قائل شود مشرک است هر چند نماز بخواند، روزه بگیرد، حج برود و انسان نیکوکاری باشد، همان گونه که مشرکان حجاز حج و روزه و وفای به عهد را در آیین خود زیبا و واجب می‌شمردند حتی عده‌ای از آن‌ها به نیکوکاری و جوانمردی در بین مردم مشهور بودند و...
هرکس در کلام و در عمل «لا إله إلا الله»را بپذیرد مسلمان است و پیرو محمدصو ابراهیم÷و آن که مشرک باشد پیرو ابراهیم نیست، ﴿وَمَنۡ أَحۡسَنُ دِينٗا مِّمَّنۡ أَسۡلَمَ وَجۡهَهُۥ لِلَّهِ وَهُوَ مُحۡسِنٞ وَٱتَّبَعَ مِلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۗ وَٱتَّخَذَ ٱللَّهُ إِبۡرَٰهِيمَ خَلِيلٗا ١٢٥﴾[النساء: ۱۲۵]. «و دین چه کسى بهتر است از آن کس که خود را تسلیم خدا کرده و نیکوکار است و از آیین ابراهیم حق‌گرا پیروى نموده است؟ و خدا ابراهیم را دوست گرفت».
لازم به تذکر است هرکس پیامبران و بزرگان را چون الله بپندارد یا بعضی از صفات الله را به آن‌ها اختصاص دهد و برای الله شریک قائل شود مشرک است.
متأسفانه بعضی از عوام معتقدند اگر پیامبرصو بزرگان دینی را بپرستند اشکالی ندارد، زیرا بین پیامبرصو بزرگان دین اسلام با لات، هبل، عزی، یغوث و سواع و ... خیلی فرق است؟!.
در رابطه با این مطلب باید گفت که بت‌ها‌ی مشرکان انسان‌های نیکوی آن قوم و حتی گاها پیامبران الهی عیسی و عزیر و ... بودند که مردم مجسمه آن‌ها را ساختند و به عبادت آن‌ها مشغول شدند و اگر مسلمان نیز اعمال آن‌ها را در رابطه با پیامبرصو اولیاء دین انجام دهد مشرک است و از اسلام خارج گردیده، حضرت علی÷می‌فرماید: «همانا خداوند از شما خشنود نمی‌شود به کاری که بر گذشتگان خشم گرفته، و خشم نمی‌گیرد به کار که گذشتگان خشنود بود». نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، خطبه۱۸۳
همچنین می‌فرماید: «بین خدا و خلق، دوستی خاصی وجود ندارد که به خاطر آن، حرامی را که بر جهانیان ابلاغ فرموده حلال بدارد». نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، خطبه۱۹۲
امام سجاد÷در نیایش ۲۸ صحیفه می‌فرماید: خدایا از آن که به تو نیازمند است روی گردانم و خواهشم را از کسی که از لطف تو بی‌نیاز نیست برگردانده‌ام و می‌دانم که درخواست نیازمند از نیازمند دیگر سبک رأیی و دیوانگی است، خدایا تنها تو پاسخگوی نیازهایم هستی و تنها تو حاجتم را برآورده می‌کنی، خدایا تنها تو را می‌خوانم و به کسی جز تو امید ندارم و در دعایم کسی با تو همراه نمی‌باشد و ندایم تنها تو را می‌خواند.