فصل ۲۹: چه باید کرد؟

راستی چه باید کرد؟ با چنین وضعیتی که حکومت شیاطین بوجود آورده است چگونه باید مقابله کرد، نه سازماندهی، نه اعتماد، نه رهبری و نه هم اعتماد به نفس، این‌ها گوهرهای گرانبهایی است که مردم ما گم کرده‌اند.

تجربه ۱۴ ساله من از انقلاب و ایران این است که در درون ایران امکان هیچ‌گونه سازماندهی وجود ندارد، هر حرکتی را آن‌چنان نابود می‌کنند که مایه وحشت و عبرت دیگران گردد.

گمان من بر این است که برای رهائی از این وضعیت اسفناک و دردآور و حقارت بار، در شرائط کنونی تنها راه هجرت‌کردن است گرچه اوضاع سیاسی همسایگان ایران نیز هر یک دچار مشکلاتی می‌باشد. بازهم خداوند تعالی خودش زمینه‌های رشد و شکوفائی همه جانبه را برای مهاجرین فراهم می‌نماید، هجرت نمودن هم مشکل است هم پیامدهای مشکلی دارد، اما خداوند سبحانه تعالی صبر و استقامت شکیبائی را نصیب مهاجرین می‌نماید طوریکه همه رنج‌ها برایشان عادی و قابل تحمل می‌گردد، و از طرفی دیگر سختی‌ها و مشکلات هجرت و دیار مهاجرت به والله قسم به مراتب از تلخی‌ها و سختی‌های زندگی کردن زیر سایه وحشت با ستمکاران کم‌تر است، بنابراین آن برادران مسلمانی که از وضعیت کنونی در میهن عزیز مان ایران خسته‌اند، و تاب تحمل تبعیض‌ها، توهین‌ها، دشنام‌ها، تحقیرها و حق کشیهای تحمیل شده بر خود و جامعه مظلوم خود را ندارند، توصیه می‌کنم که هجرت کنند، و بیاد بیاورند که هجرت کردن سنت تمام انبیاء و اصحاب بزرگوارشان بوده و تا ابد خواهد بود، و سنت الهی نیز بر این است که تا ملتی در راه رهائی خود حرکت و همت نکند، قربانی ندهد، آوارگی نبیند، به سراء وضراء گرفتار نگردد، هرگز روی آزادی و رهائی را نییند، ﴿إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ يَنصُرۡكُمۡ﴾[محمد: ۷]. که تجربه تاریخ را نیز به کرات و مرات دیده، خوانده و یا شنیده‌ایم و اگر هم فکر کنیم که دیگران خود بخود باید دردهای بی‌پایان ما را بدانند، و در پی درمان باشند، سخت در اشتباه خواهیم بود، که قانون دنیا بر این است که مریض و اهل درد، نزد هر طبیب رفته‌اند و آه و ناله سر داده‌اند و بفکر معالجه شده‌اند، تا مورد شفقت و توجه طبیب واقع شده‌اند. مطمئن باشید که تا خودمان فریادهای المناک خود را بالا نکنیم، به قربانگاه ایثار کردن جان مال فرزندان خود نشتابیم، هیچ کس و هیچ یک از ملل عالم نخواهند آمد که بپرسند درد شما چیست؟ و چه مشکلاتی دارید، که تمام ملل اسلامی هر یک به نوبه خود گرفتار مشکلات عدیده‌ای هستند که فرصت اندیشیدن به مصائب دیگران را ندارند، پس هجرت نمائید تا بمصداق آیه کریمه:

﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أُوْلَٰٓئِكَ يَرۡجُونَ رَحۡمَتَ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ ٢١٨﴾[البقرة: ۲۱۸]. جامه عمل بپوشیم، و آنگاه الطاف و انعام بیکران حضرت حق را با جسم و جان لمس و تجربه نمائیم ﴿وَمَن يُهَاجِرۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ يَجِدۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُرَٰغَمٗا كَثِيرٗا وَسَعَةٗ﴾[النساء: ۱۰۰]. «که هر کس در راه خدا هجرت نماید، در سرزمین خدا امکانات زیاد و وسعت در زندگی می‌بیند». بامید روزیکه شما را در کنار خود در دیار هجرت ببینم.