۱۲- احسان و نیکی با آنان
احسان و نیکی آنحضرتصبا اهل بیت‌شان با اشکال و انواع مختلف صورت گرفته است، که اگر در آن دقت شود با تأکید خواهی گفت که همه احوال ایشانصبا آنان مملو از نیکی و احسان بوده است، زیرا هیچ گوشه نیست مگر اینکه فضل و کرم و سخاوت آنحضرتصدر آن واضح و آشکار می‌گردد، که از شمارش بیرون است لیکن ما به نمونه‌های برجسته آن مرور می‌کنیم:
*- حرص و تلاش آنحضرتصبر آن بود که خانواده و اقارب ایشان همه باید در مناسک حج اشتراک نمایند و آنعده افرادیکه نیت حج را نداشته‌اند نیز قانع شوند تا در این گردهم آیی بزرگ مسلمانان سهیم گردند، قسمی که آنحضرتصنزد ضباعهًلرفته و فرمودند: «آیا اراده حج کردی؟» گفت: به خداوند سوگند مانع دیگری جز مریضی‌ام نیست، آنحضرتصفرمودند: «نیت حج کن و شرط بگذار و بگو: خداوندا! هرجایی که مرا از حج بازداشتی همانجا محل بیرون آمدنم از احرام است» [۲۰۳].
*- همچنان آنحضرتصهمه همسران‌شان را در این حج با خود بردند [۲۰۴]، و چنین کاری مافوق عدل است، زیرا می‌توانستند هیچیک از آنان را با خود نبرده و یا هم میان آن‌ها قرعه‌اندازی نموده و برنده را با خود ببرند.
*- چنانکه آنحضرتصپسر عموی خویش را با خود سوار نموده و از مزدلفه به منا رفتند [۲۰۵].
*- همچنان پیامبر اکرمصیک رأس گاو را از جانب همسران خویش قربانی نمودند، بدون اینکه خواهشی از سوی همسران‌شان در این مورد شده باشد [۲۰۶].
این خود بیانگر گوشه بزرگی از گوشه‌های کمال بشری است که مصداق فرموده ایشانصاست هنگامی که فرمودند: «بهترین شما کسی است که نزد خانواده خود نیکو و شایسته باشد، و من در نزد خانواده‌ام نیکو و شایسته می‌باشم» [۲۰٧]. نمونه و مثال‌های احسان و نیکی آنحضرتصبه خانواده و اقارب‌شان قابل شمارش نیست، ایشانصاز ابتدای دعوت اسلامی در مکه مکرمه سعی و تلاش می‌ورزیدند تا آن‌ها را بسوی دین حق برده و رضا و خوشنودی الله سبحان را با ایمان آوردن و عمل صالح بدست آرند، بنابراین خداوندأ نیز خانواده و خویشان آنحضرتص را در پیام و ندای حق که عموم مردم مخاطب آن بودند، خصوصیت داده و فرمود: ﴿وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ ٢١٤﴾[الشعراء: ۲۱۴]. «و خویشان نزدیکت را بهراسان».
پس ای برادر ارجمند! خانواده و خویشان نزدیکت احق و اولی‌تر به احسان و نیکی، دنیوی و اخروی تو‌اند، پس راه و روش پیامبر بزرگ اسلام را با اهل و اقاربت به پیش گیر تا از جمله رستگاران شده پاداش وافر را بدست آوری و از بهره و نصیب دور و یا نزدیک آن برخوردار گردی.
[۲۰۳] صحیح بخاری: ۵۰۸٩، صحیح مسلم: ۱۲۰٧. [۲۰۴] زاد الـمعاد: ۲/۱۰۶، سیرت نبی ازابن کثیر: ۴/۲۲۲. [۲۰۵] صحیح بخاری: ۱۵۴۴. [۲۰۶] صحیح بخاری (۱٧۰٩). [۲۰٧] جامع ترمذی: ۳۸٩۵، با تصحیح البانی: ۳۰۵٧.