فصل دوم: تشيع و مذهب اهل بيت علیهم السلام

در نزد ما شیعیان معروف است که فقط ما پیروان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام هستیم، و مذهب شیعه به ادعای ما بطور کلی بر محبت اهل بیت علیهم السلام استوار است، چونکه تـبرّی ما ازعامه -یعنی اهل سنت- به بهانه محبت اهل بیت علیهم السلام است، بیزاری ما از صحابه بویژه خلفای ثلاثه و ام المؤمنین عائشه بنت ابوبکر -رضوان الله علیهم- به بهانه محبت اهل بیت علیهم السلام است، و آنچه در ذهن و خیال همه شیعیان اعم از کوچک و بزرگ، عالم و جاهل و مرد و زن، جای گرفته و نهادینه شده این است که صحابه شبه اهل بیت علیهم السلام ظلم کرده و خونشان را ریخته‌اند! و اینکه همواره در قبال اهل بیت علیهم السلام موضع‌گیری خصمانه داشته‌اند.

لذا خیلی طبیعی می‌نماید که ما آنان را نواصب لقب دهیم و همیشه برای آنکه احساسات و عواطف مردم را داغ نگهداریم از مظلومیت اهل بیت علیهم السلام و شیعیان سخن برانیم و از شهادت مظلومانه امام حسین÷ ناله کنیم و روضه بخوانیم و اشک بریزیم!.

اما کتب معتبری که در دست داریم حقیقت را بگونه دیگری بیان می‌کنند، و ثابت می‌نمایند که اهل بیت- صلوات الله علیهم- چگونه از شیعیان‌شان رنج می‌بردند و شیعیان نخستین با اهل بیت علیهم السلام چگونه رفتار می‌کردند و چه مصیببت‌هایی بر سرشان آورده‌اند و روشن می‌کنند که چه کسانی خون اهل بیت علیهم السلام را ریخته و باعث شهادت آنان گردیده و حرمت آنان را پاس نداشته‌اند.