نتيجه‌گيري
روایات بسیار است که مجبوراً اختصار نمودیم، از آنچه نقل کردیم چنین برمی‌آید:
۱- خستگی و دلسردی امیرالمؤمنین و فرزندانش از شیعیانشان بسبب مکر و خیانت و ذلّتی که به آنان روا داشتند.
۲- اینکه خذلان و خیانت اهل کوفه باعث ریخته شدن خون اهل بیت علیهم السلام و آبروریزی آنان گردید.
۳- اینکه اهل بیت علیهم السلام مسئولیت شهادت حضرت امام حسین و یارانش را مستقیماً بردوش شیعیانشان می‌گذارند چنانکه یکی از آنان اعتراف می‌کند که آنها علی و فرزندانش را کشته و زنانشان را کنیز گرفته‌اند.
۴- اینکه اهل بیت بر شیعیانشان دعای بد کردند وآنان را به طواغیت این امت و دیگر گروهها تشبیه دادند و به کسانی که کتاب را پشت سر می‌اندازند، علاوه برآن فرمودند: هان! لعنت خدا برستمگران باد.
«الله سماكم الرافضه!».
بنا بر همین دلایل بود که نزد امام صادق ÷آمدند و گفتند:
«چه کنیم ما به لقبی متهم شدیم که پشت ما را سنگین کرد، و دل‌های ما، دارد می‌ترکد و حاکمان خون ما را بخاطر آن حلال می‌دانند؟ فرمودند:الرافضه؟! منظور رافضه است؟ گفتند: بله، فرمودند، نه والله، آنها نیستند که اسم شما را رافضه گذاشتند، خداوند شما را رافضه خوانده است!»[۲۱] .
[۲۱] اصول کافی: ۵/۳۴.