نفرین بر طاغوت:
«اما شما در بیعت ما همچون پرنده (الدباء) از عجله کار گرفتید و همانند پروانه شتاب‌زده شدید و بلا فاصله عهدتان را شکستید پس نفرین و هلاکت و نابودی باد برطاغوت‌های این امت و گروهی‌های دیگر و آنانیکه کتاب را بفراموشی سپردند و شما هم که دارید ما را خوار می‌گذارید و می‌کشید، هان لعنت خدا برستمگران باد»[۱۳] .
این سخنان دردناک بخوبی برایمان روشن می‌کنند که قاتلان حقیقی اما حسین ÷شیعیان کوفه بودند، پس چرا مسئولیت شهادت ایشان را بردوش دیگران می‌گذاریم؟!.
«وشَهِدَ شاهدٌ مِن أهلِهِ».
«بیست هزار نفر از مردم عراق با امام حسین ÷بیعت کردند اما به او خیانت نمودند و علیه او شوریدند و در حالیکه بیعت وی را به گردن‌شان داشتند ایشان را به شهادت رساندند»[۱۴] .
[۱۳] احتجاج ۲ طبرسی:/۴۲. [۱۴] أعیان الشیعة قسمت اول: ص/۳۴.