نظری به احاديث نص و ارزيابي آنها

بر مطلعین از تاریخ اسلام مخفی نیست که منصوصیت علی ÷فقط مبتنی بر حدیث است، و گرنه در کتاب خدا کم‌ترین اشاره‌ای به آن نیست، و مهم‌ترین آن احادیث، حدیث غدیر خم است که شرح آن گذشت و معلوم شد که آن حدیث با تمام شهرت و اعتبارش، هر گز معنای خلافت و امامت نداشته و اصلا ناظر به این معنی نیست. همچنین است احادیث منزلت، اکل طیر مشویّ، اعطاء لواء و خاتم بخشی و امثال آن. و کسی از شنوندگانِ این احادیث از رسول خدا در آن زمان، چنین معنائی را از آن استنباط نکردند و گر نه محال بود که از آن همه مؤمنین با اخلاص که ممدوح قرآن‌‌اند، کسی فرمان خدا و رسول را پشت سر انداخته، و بدون هیچ داعیة از زر و زور - که در نظر آن بزرگواران کم‌تر اثری داشت- از علی ÷به دیگری عدول کنند! و چنانکه گفتیم اساساً این مدعی و مطلب با روح شریعت ابدی الهی مخالف است، به طوری که شرحش گذشت. لیکن در کتب شیعة امامیه علاوه بر احادیثی که در خصوص امامت منصوص حضرت علی ÷آمده، احادیثی نیز وجود دارد که مبین آن است که رسول خدا به فرمان خدا ائمة اثنی عشر را یک به یک با نام و نشان معرفی کرده و جای عذری برای احدی باقی نگذاشته است. ما اینک آن احادیث را با متن و سند در این اوراق إن‌شاءالله می‌آوریم، آنگاه از حیث ارزش سند و مضمون، مورد تحقیق قرار می‌‌دهیم تا ببینیم حقیقت چیست؟ و اینک آن احادیث: