۲- تبعیت و پیروی نمودن از سلف صالح در تفسیر نصوص
منظور از سلف صالح، اصحاب و تابعین سه قرن اولیه اسلامی است که مقید به کتاب و سنت بودند هم از جانب روحی و هم از جانب نص؛ نه آن کسانی که اهل بدعت بودند مانند خوارج، قدریه، معتزله و دیگر فرق از این دسته.
رأی آنان بدین خاطر پذیرفته میشود، چون آنان دارای قلبی نیکوکار و عملی عمیق بودند، و کمتر بر خود تکلف مینمودن، و به توفیق الهی نزدیکتر بودند، زیرا خداوند به آنان ذهنی روشن و علمی گسترده بخشیده بود، و قوه ادراک داشتند و دارای اهدافی نیکو و تقوای بیشتری بودند، و از همه بالاتر به عهد نبوت نزدیک بودند، بنابراین طریقه و راه آنان از همه بهتر و راه و روش دیگران با راه و منهج آنان همسان نخواهد بود و هرگز نزدیک راه آنان نیست.