گزیده ای از اعتقادات سلف

۷- رد تأویلات کلامی

تأویل نزد عموم متکلمین در بر گیرنده‌ی این است که عقل در تفسیر متون، اصل و مقدم بر شرع می‌باشد، بنابراین هر گاه میان عقل و نص تعارض پیدا شد، متون را باید بگونه‌ای تأویل نمود که با عقل همخوانی داشته باشد؛ مانند نصوصی که دربارۀ رؤیت خداوند، آیاتی که بر اعلی قرار گرفتن خداوند، آیات صفات و آیاتی که در این مضامین قرار گرفته‌اند.

سلف اینگونه تاویلات را رد کرده و کسانی را که قایل به این نظریات هستند تخطئه می‌کنند و به شدت آنان را انکار می‌کنند زیرا این کار باعث تعطیل گشتن نصوص شده و آراء و نظراتی غیر از نصوص را در آن وارد می‌کند که هدف نهایی آن از میان بردن شریعت و گمراه کردن معتقدین به شریعت می‌باشد. بلکه تاویل صحیح و درست نزد آنان، آن است که موافق نصوص بوده و سنت پیامبر هم آن را تأیید نموده باشد، و غیر از این نوع تأویل فاسد و نادرست است.