ارشادات نبوی در مورد کار:
ارشادت نبوی راجع به کار و تشویق به آن از حد و حصر خارج است و در اینجا صرف به ذکر یک حدیث شریف اکتفا میکنیم.
پیامبر جفرموده است:
«ما أکل أحد طعاماً قط خیراً من أن یأکل من عمل یده وإن نبي الله داود علیه السلام کان یأکل من عمل یده».(۲۶ ص ۲۵۸)
طعام و غذا بهتر را هیچ کس نیخورده از آن که از دست رنج خودش باشد هرآینه پیامبر خدا داود÷از محصول دست خودش غذا میخورد.
پیامبر جبا فرهنگ و فکر رایج در میان مردم عرب که کار و حرفه را سبک و بیارزش میشمردند و بسیاری از آنان دست به گدایی به طرف بزرگان و سرمایه داران و رسائی عشایر دراز میکردند به شدت مقابله مینمود و برای آنها توضیح میداد که هرگونه کار و شغل مفیدی که سودی را به دنبال داشته باشد بدون توجه به سخن و قضاوت مردم کاری محترم و باارزش است و میفرماید: «هرکس که طنابش را بر دوش بیندازد و به صحرا برود و پیشه هیزمی را به همراه بیاورد و بفروشد و آن را وسیله احترام و عزت خود نماید بسیار بهتر است از درخواست کمک از مردم، حال آن که به او کمک نمایند یا حاضر به کمک او نشوند». (۱٩ص۳۱٧)
جالبتر آن که پیامبر جخود کار کرده و کم ارزشترین کار را انحام دادهاند، از شبانی اهل مکه شروع تا تجارت به مال خدیجه و کارهای دیگر و همیشه اصحاب خویش را به کار تشویق میکردند و درین راستا از انبیاء پیشین نام میبردند.