انسان با ایمان با کارکردن زمین خدا را اعمار می‌کند:
بعضی‌ها خیال کرده‌اند که انسان‌های باایمان در ویشانی‌اند که در تکیه آرامیده‌اند یا راهبانی هستند که در دیره‌هایشان شبانه روز به نماز ایستاده‌اند و از کار و زندگی دست شسته‌اند و از این رو کار و تولید را ضایعه برای ایمان به حساب می‌آورند، این چنین تصوری از انسان دین دار و باایمان را اگر برخی ادیان در بعضی از نقاط جهان بدست داده باشند، عقیده اسلام آن را به رسمیت نمی‌شناسد.
اسلام مسلمانی را به رسمیت می‌شناسد که زحمت بکشد و کوشا باشد و نقش خودش را در زندگی ایفا نماید و با زندگی داد و ستد داشته باشد و در جهت تحقق بخشیدن اراده خدا که فرزندان آدم را نماینده‌گان خویش در زمین قرار داده است فعالیت کند.
در مکتب اسلام هیچ یک از روزهای هفته به عبادت اختصاص داده نشده است که مردم ازکارهای روزمره زندگی دست بکشند، چنانچه در آیین یهود معمول است، از دیدگاه اسلام هروز روز کار است و در پرتو نیت صادقانه کارهای دنیا نیز از نظر اسلام می‌تواند عبادت به حساب آیند. روز جمعه عید هفتگی اسلام را ملاحظه کنید که خداوند در مورد آن می‌فرماید:
﴿فَإِذَا قُضِيَتِ ٱلصَّلَوٰةُ فَٱنتَشِرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَٱبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا لَّعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ ١٠﴾[الجمعة: ۱۰].
«و چون نماز گزارده شد در [روى] زمین پراکنده گردید و فضل خدا (رزق حلال) را جویا شوید و خدا را بسیار یاد کنید باشد که شما رستگار گردید. این است علامه زندگی مسلمانان در روز جمعه، کار، داد و ستد و بازرگانی پیش از نماز، بعد شتابان به سوی ذکر خدا و نماز و پس از برگزاری نماز در زمین پراگنده شدن و فضل الهی را جویاشدن».
حضرت عمرسگروهی را دید که بعد از برگزاری نماز جمعه در زاویه مسجد نشسته‌اند، از آنان پرسید: شما کی هستید؟ گفتند: ما گروهی هستیم که بر خدا توکل کرده‌ایم، عمرستازیانه‌اش را کشید و به آن‌ها نهیب زد و گفت: مبادا که یکی شما از طلب روزی باز نشسته و بگوید خدایا مرا روزی ده در حالی که می‌داند آسمان برای هیچ کس زر و سیم نمی‌باراند و آیه مبارکه ﴿فَإِذَا قُضِيَتِ ٱلصَّلَوٰةُ فَٱنتَشِرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَٱبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ...﴾را تلاوت کرد.