موشکافی بیشتر دیدگاه شافعی
آن‌چه دیدگاه شافعی را پیرامون اعتبار حدیث آحاد در دو زمینه‌ی عقاید و احکام، روشن‌تر می‌کند، حدیثی از سعید‌بن‌جبیر س می‌باشد که در صحیح بخاری و مسلم آمده است. در آن حدیث، سعید س می‌گوید: به ابن‌عباس س گفتم: نَوفاً البِکالِی معتقد است که موسی‌بن‌عمران ÷که همراه خضر ÷بود، از قوم بنی‌اسرائیل نبوده است. ابن‌عباس س گفت: دشمن الله دروغ گفت. ابی‌بن‌کعب به من گفت که پیامبر صدر میان خطبه‌ای به بیان ماجرای موسی‌بن‌عمران ÷که همراه خضر÷ بود، پرداخت.
شافعی پس از روایت حدیث بالا می‌گوید: ابن‌عباس سبا وجود فقه و پرهیزگاری که داشت، روایت ابی‌بن‌کعب ساز پیامبر صرا معتبر دانست و آن‌را معیاری برای تکذیب یک سخن یک مسلمان قرار داد؛ زیرا روایت وی بیان‌گر آن است که موسای بنی‌اسرائیلی همراه خضر ÷بود.
شیخ آلبانی در تحلیل سخنان شافعی می‌گوید: بیانات یادشده، بیان‌گر آن‌ست که امام شافعی در استناد به حدیث واحد، میان عقاید و احکام فرقی نمی‌گذارد؛ زیرا همراهی موسی‌بن‌عمران ÷و خضر ÷مساله‌ای علمی و اعتقادی به شمار می‌رود و عملی و جزو احکام نیست [۱۴].
[۱۴] الحدیث حجة بنفسه: (۳۴).