دلیل بیستم:
پیامبران الهی اخبار آحاد را پذیرفته و به مضمونش عمل می‌کردند. در اینجا به چند نمونه اشاره می‌کنیم:
الف- شخصی به موسی‌بن‌عمران÷ گفت:
﴿إِنَّ ٱلۡمَلَأَ يَأۡتَمِرُونَ بِكَ لِيَقۡتُلُوكَ﴾[القصص: ۲۰].
«درباریان و بزرگان قوم برای کشتن تو توطئه کردند».
موسی ÷پذیرفت و از شهر گریخت.
و همچنین خبر دختر شعیب ÷ را پذیرفت که گفت:
﴿إِنَّ أَبِي يَدۡعُوكَ لِيَجۡزِيَكَ أَجۡرَ مَا سَقَيۡتَ لَنَا﴾[القصص: ۲۵].
«پدرم از تو دعوت می‌کند تا پاداش این که ما را آب دادی، به تو بدهد».
ب- یوسف÷ خبر نماینده‌ی پادشاه را پذیرفت و گفت:
﴿ٱرۡجِعۡ إِلَىٰ رَبِّكَ فَسَۡٔلۡهُ مَا بَالُ ٱلنِّسۡوَةِ ٱلَّٰتِي قَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّ﴾[يوسف: ۵۰].
«به نزد سرورت بازگرد و از او بپرس: ماجرای زنانی که دست‌های خود را بریدند، چه بود؟».
ج- پیامبر اسلام صنیز خبر نقض پیمان‌نامه از سوی مشرکان را پذیرفت و لشکری را برای مبارزه با آنان تجهیز کرد. این ماجرا به مباح نمودن جان و مال و اسیر کردن فرزندانشان انجامید.
خلاصه این‌که: پیام‌آوران الله ﻷاگر احتمال دروغ و اشتباه را در نظر می‌گرفتند، هرگز چنان کارهایی نمی‌کردند. امت اسلامی نیز اگر احتمال دروغ و اشتباه را در احادیث رسول‌الله صمی‌دهد، قوانین عام را تصویب و اسماء، صفات و افعال الله را اثبات نمی‌کردند.