فصل سوم معتبر نبودن اسانید و روایات از امام جعفر

آنچه از قبل گفتیم ما را به موضوع خطیر و مهمی می‏کشاند که آن هم موثوق نبودن و قابل اعتماد نبودن عموم اسانید روایات منسوب به جعفر صادق -گذشته از دیگر ائمه- می‏باشد، به خاطر ثقه نبودن و معتمد نبودن راویانی که از ائمه روایت کرده‌اند. این چیزی است که علمای شیعه پیش از دیگران بدان تصریح نموده‌اند.

قبلاً تعدادی اقوال از بعضی از علمای شیعه ذکر شد، از قبیل شریف مرتضی که گفت: «از کجا خبر واحد برای ما صحیح و حجت است، خبری که توسط کسانی روایت شده که جایز است عادل نباشند» [۶۱].

بلکه صراحتاً با سخن خطیری که عموم روایاتشان را ریشه کن و نابود می‏کند، می‏گوید: «از میان تصنیفات محدثین از اصحاب ما، هیچ کدام قابل احتجاج نیستند و هیچ یک از کتاب‌هایی که نوشته‌اند، قابل احتجاج و استدلال نیستند» [۶۲].

طوسی می‏گوید: «همانا بسیاری از مصنفین از میان اصحاب ما و اصولیون، مذاهب فاسد و باطل را اختیار کرده‌اند اگر چه کتابهایشان قابل اعتمادند» [۶۳].

این چیزی است که ما خود می‏گوییم و از آن تجاوز نمی‏کنیم که: اهل تشیع به کتاب‌هایی اسناد و تکیه می‏کنند که افرادی دارای مذاهبِ باطل آنها را تألیف کرده‌اند. و این چیزی است که شیخ تمامی‏شیعیان، یعنی ابوجعفر طوسی بدان اعتراف نموده است.

پس راه صلاح و درست به سوی آنان از کجا یافت می‏شود؟!.

[۶۱] رسائل شریف مرتضی: ۳/۳۱۰. به نقل از کتاب «مدخل إلی فهم الإسلام»، یحیی محمد، ص۳۹۳. [۶۲] همان، ۳/۳۱۱. [۶۳] الفهرست: طوسی، مقدمه مؤلف، ص۲۵.