افسانه مذهب جعفری

نزدیکی با زن از دُبُر

کلینی از رضا روایت کرده که از او سؤال شد: آیا مرد می‏تواند از دُبُر با همسرش نزدیکی نماید؟ گفت: بله می‏تواند [۱۴۳].

اما شیخ الطائفه ابوجعفر طوسی روایات زیر را نقل می‏کند:

از ابویعفور روایت است که گوید: از ابوعبدالله ÷درباره مردی که از دُبُر با زنش نزدیکی می‏کند، پرسیدم. گفت: اگر آن زن راضی باشد، اشکالی ندارد.

از ابوالحسن رضا÷ درباره مردی که از دُبُر با زنش نزدیکی می‏کند، پرسیدم. گفت: آیه‌ای از قرآن که سخن لوط به قوم خویش است، آن را حلال کرده است، آنجا که می‌فرماید: ﴿هَٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطۡهَرُ لَكُمۡ﴾[هود: ۷۸]. «اینها دختران من اند و برای شما (از آمیزش با ذکور) پاکیزه ترند (من حاضرم آنان را به عقد شما در آورم)». و معلوم است که آنان (قوم لوط) فقط نزدیکی از دُبُر را می‏خواستند.

طوسی بر دو روایتی که در خصوص تحریم نزدیکی با زن از دُبُر وارد شده تعلیق آورده و یکی از آن دو روایت از سدیر نقل شده که گفت: از ابوعبدالله ÷شنیدم که می‏گفت: رسول الله صفرمودند: «محاش النساء علی أمتی حرام» «نزدیکی کردن با زنان از دُبُر بر امتم حرام است»، او در تعلیق این دو روایت گفته است: این دو حدیث بر کراهت حمل می‏شود، چون بهتر آن است که از آمیزش با زن از دُبُر اجتناب شود هر چند که این عمل، حرام نیست. روایتی که احمد بن محمد بن عیسی از برقی که آن را به طور مرفوع از ابویعفور نقل کرده بر آن دلالت دارد. در این روایت ابویعفور گوید: «از ابوعبدالله ÷راجع به نزدیکی با زنان از دُبُر پرسیدم، گفت: اشکالی ندارد ولی دوست ندارم که آن عمل را انجام دهی...». همچنین طوسی در تعلیق دو روایتی که راجع به تحریم نزدیکی با زن از دُبُر وارد شده، گفته است: احتمال دارد که این دو حدیث به خاطر تقیه از امام صادر شده باشند [۱۴۴].

[۱۴۳] فروع الکافی: ۵/۵۴۰. [۱۴۴] الاستبصار: طوسی، ۳/۲۴۲.