مقدمه
این مطلب نزد تمامی علمای قدیم و جدید اسلام معلوم است که سنت پاک بعد از کتاب خداوند بزرگ، منبع دوم قانونگذاری میباشد، و فقط کسانی که بهرهای از اسلام نبردهاند با این مطلب مخالفت میکنند. تمامی امت اسلام بر این گفته اجماع دارند.
معنی سنت به عنوان مصدر دوم قانونگذاری این است که پیروی و اجرای آن لازم و واجب است. و آن در این باره همانند قرآن کریم است. اما دشمنان اسلام و همراهانشان کسانی هستند که به آن افترا و تهمت نسبت میدهند و اینها کسانی هستند که به اسلام و حفظ آن و پاک کردنش از تغییر و تبدیلی که ممکن است برایش پیش آید و آنها آن را خوشایند نمیدانستند تظاهر میکنند و به شک و گمان در حجیت سنت پاک پیامبر مبادرت میکردند. مبادرتی که در نهایت به طعن و افترا در دین و آئین اسلام منتهی میشود دینی که خداوند تمامی پیامبرانش را به همان قصد فرستاده و تمام کرده است و میگوید:
﴿ إِنَّ ٱلدِّينَ عِندَ ٱللَّهِ ٱلۡإِسۡلَٰمُۗ ﴾[آل عمران: ۱۹].
«دین نزد خداوند همان اسلام یعنی تسلیم شدن میباشد».
در جای دیگری میفرماید:
﴿ وَمَن يَبۡتَغِ غَيۡرَ ٱلۡإِسۡلَٰمِ دِينٗا فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡهُ وَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٨٥﴾[آل عمران: ۸۵].
«کسی که غیر از اسلام دینی را بر گزیند از او پذیرفته نمیشود و در آخرت از زیانکاران خواهد بود».
شبهههای دشمنان اسلام پیرامون سنت هیچگاه نمیتوانند خطری برایش باشند زیرا اسلام قلعه محکمی است که شبهات در آن رسوخ نمیکنند هر چند که باعث آزار و اذیت برخی از عقلای مسلمانان میشود. اما اهمیت آن آنجا است که از آن برای شک در دین و افترا به رسالت پیامبر بهرهبرداری میشود، و اگر ما از بحث پیرامون این شبهه و بیان بطلان آن چشمپوشی نمائیم رأی متین و روش دوستی داشتهایم و پرهیز از گفتههای دیگری که طرح شده برای از بین بردن و گمنامی گویندهاش و شایسته است که این را جهل و نادانی در این باره به حساب نیاوریم. ترس ما از عاقبت بد و فریب محدثان و شتابشان به اعتقاد به شبهههایی است که دشمنان اسلام ترویج میکنند و فساد این شبهه را برای ما آشکار میکنند و ما را بر آن میدارند که آن را که شایسته رد کردنش باشد رد کنیم. و آن پندی و هوشیاری است برای خفتگان و غافلان و خوش بینی نسبت به آینده اگر خداوند بزرگ بخواهد.
شبهات دشمنان سنت و تهمتهایشان پیرامون حجیت سنت پاک و دلایلشان در فریب آن آنقدر زیاد است که قابل شمارش نیست.