مباحثی پیرامون نواقض اسلام

مسخره کردن بر دو نوع است: آشکار و کنایه

اول: مسخره کردن آشکار؛ مانند سخنی که منافقان گفتند و درباره‌ی آن‌ها، آیه‌های مذکور، نازل شد؛ آن‌ها، پیامبرصو یارانش را با عباراتی چون پرخور، دروغ‌گو و بزدل به ‌ریشخند گرفتند. یا مانند سخنِ آن دسته از آن‌ها که می‌گویند: این، دینِ بی‌پایه یا دین احمقانه‌ای است!

دوم: استهزای غیرآشکار با اشاره‌ی دست یا ادا و اطوار در هنگام تلاوت قرآن کریم یا مطالعه‌ی سنت پیامبرصیا مشاهده‌ی شعایر دینی یا بلند کردن صدا در برابر صدای تلاوت قرآن یا هنگامی که احادیث نبوی قرائت می‌شود به‌قصد استهزا یا بی‌احترامی به کتاب و سنت؛ زیرا استهزا و بی‌احترامی، یکی است و این، مسأله‌ای به گستردگی دریایی بی‌کران می‌باشد.