مباحثی پیرامون نواقض اسلام

انواع سحر و حکم آن

برخی از انواع سحر، به حدّ کفر و شرک نمی‌رسند. از این‌رو نتیجه می‌گیریم که از این باب، سحر بر دو گونه است:

نوع اول: شرک است؛ یعنی سحری که به‌واسطه‌ی شیاطین انجام می‌شود؛ در این نوع برای این‌که جادوگر، سحرش را به‌انجام برساند، به قربانی کردن و عبادت و پرستش شیاطین روی می‌‌آورد.

نوع دوم: ستم و تجاوز است؛ یعنی سحری که به‌وسیله‌ی معجون‌ها و برخی داروها و مواد عجیب و غریب برای اذیت و آزار مردم و بازداشتن آن‌ها از تصمیم‌ها و اهدافشان به‌انجام می‌رسد.

نوعی سحر حرکتی یا ورزشی هم وجود دارد که به قدرت جسمی و سرعت حرکت و تردستی برمی‌گردد؛ و نیز نوعی سحر که وارونه جلوه دادن واقعیت است و در واقع نوعی نیرنگ و کَلَک می‌باشد. چنین مواردی از آن جهت در مجموعه‌ی سحر می‌گنجند که با ظرافت و تردستی انجام می‌شوند، به‌گونه‌ای که سبب یا علتشان مخفی می‌مانَد. زیرا سحر در لغت به کاری گفته‌ می‌شود که علتش ناشناخته باشد. چنان‌که در حدیث آمده است: «إِنَّ مِنَ الْبَيَان لَسِحْرًا». یعنی: «برخی از سخنان، به‌سان سحر است»؛ به عبارت دیگر، با این‌که کنهِ برخی از سخنان، روشن نیست، ولی به‌چشم می‌آیند.