روش پیامبر خدا ج در هلال اول ماه
پیامبر اکرم ج روزهی ماه مبارک را پس از دیدن هلال اول ماه، و یا گواهی دادن یک شاهد که ماه را دیده، شروع میکرد. باری روزهی ماه مبارک را با اعتماد به گواهی ابنعمر، و یک بار دیگر با گواهی یک صحرانشین شروع کرد. و از آنها قسم نخواست. فقط به اطلاع رسانی آنها اعتماد نمود، اگر چه این خبر رسانی گواهی و شهادتی از سوی آنها بود، پیامبر از آنها نخواست که سوگند بخورند. واگر هلال اول ماه را نمیدید و کسی گواهی نمیداد که هلال را دیده، آن حضرت سیروز ماه شعبان را کامل مینمود، و سپس روزهی رمضان را شروع میکرد.
و اگر چنانچه آسمان ابری میبود، و امکان دیدن ماه نمیبود، سیروز شعبان را کامل مینمود، سپس روزه رمضان را شروع میکرد.
آن حضرت نه روز ابری را روزه میگرفت، و نه به روزه گرفتن آن دستور میداد، بلکه دستور داد در صورت ابری بودن آسمان شعبان را سیروزه حساب کنند، سپس رمضان را شروع کنند. و این با این فرموده پیامبر خدا ج که: «اگر چنانچه آسمان ابری شد حسابش را بجای آورید». [۱۸۲]هیچگونه تضادی ندارد. چرا که؛ قدر بمعنی: حساب اندازه گرفته شده است، یعنی اینکه اگر چنانچه هوا ابری بود ماه شعبان را کامل ـ سی روز ـ حساب کنید. آنگونه که در حدیث ثابت دیگری که امام بخاری روایت نموده آمده است: «ماه شعبان را کامل کنید». [۱۸۳]و ماه؛ سی روزه کامل میشود.
[۱۸۲] «فَإِنْ غُمَّ عَلَيْكُمْ فَاقْدُرُوا لَهُ» [به روایت امام بخاری و امام مسلم نیشابوری]. [۱۸۳] «فَأَكْمِلُوا عِدَّةَ شَعْبَانَ» [به روایت امام بخاری].