یک پرسش و پاسخ آن: چرا احادیث وعید فقط شامل موارد اجماعی می‌شود و موارد اختلاف را در برنمی‌گیرد؟
اگر گفته شود: چرا نمی‌پذیرید که احادیث وعید فقط شامل موارد اجماعی می‌شود و موارد اختلاف را در برنمی‌گیرد، و هرعملی که فاعل آن لعنت یا به غضب و عقاب الهی وعید داده شده است، به کاری حمل می‌شود که مجتهدین بر حرمت آن اتفاق‌نظر داشته باشند، تا براین اساس برخی از مجتهدینی که براساس اعتقاد به حلت آن عمل، آن کار را انجام داده‌اند، مشمول این بیم و وعید نشوند؛ زیرا اعتقاد به حرام‌بودن یک کار مهم‌تر از انجام‌دادن آن است؛ چون این اعتقاد است که مسبب و انگیزه‌ی عمل می‌باشد. در نتیجه وعید از باب استلزام به این مجتهدین خواهد رسید؟
پاسخ این سؤال را از چند جهت می‌توان داد: