تحقیقی پیرامون اجتهاد ائمه

تخصیص

در لغت به معنی منفردساختن فردی از افراد به چیزی است. چنان که خداوند می‌فرماید: ﴿يَخۡتَصُّ بِرَحۡمَتِهِۦ مَن يَشَآءُۚ﴾[البقرة: ۱۰۵]. «و خداوند کسی را که بخواهد به رحمت خود مخصوص می‌دارد» و در اصطلاح عبارت است از: خارج‌ساختن بعضی افراد که تحت عموم خطاب وارد می‌شود، تخصیص با توجه به دلیلی، دال براین است که مقصود از لفظ عام بعضی از افراد است، نه همه‌ی آن‌ها.