نگاه
از روایات چنین مستفاد میگردد که نخستین دریچۀ فساد نگاه است، نگاههای تند به قصد چشمچرانی برانگیزانندۀ شهوت است,که هزاران رسوائی به بار میآورد، چون فاحشهگری و عمل منافی عفت, از پستترین اعمال است و انسان را از حیوان پستتر میسازد. بنابراین، کمترین کاری که احتمال میرود، عفت و ناموس انسان از آنجا با خطر مواجه شود، خداوند آن را حرام قرار داده است. زیرا نگاه، کلام، همنشینی، خلوت و... همه این افعال, مقدمات زنا به حساب میآیند، لذا, در اسلام حرام قرار داده شده اند. اجتناب از این افعال به شخصیت افراد میافزاید و ارتکاب آن انسان را در ردیف حیوانات و جانوران قرار میدهد.