نهی از ابداء زینت صدادار
﴿وَلَا يَضۡرِبۡنَ بِأَرۡجُلِهِنَّ لِيُعۡلَمَ مَا يُخۡفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ﴾[النور: ۳۱]. «زنان پاهایشان را محکم به زمین نکوبند, تا زینت مخفیشان آشکار گردد».
هرچیزی که سبب فتنه و تحریک باشد و قلوب مردان را متوجه خود سازد اظهار آن برای زن حرام است، از جمله به صدا درآوردن زینتهای مخفی، مانند خلخال، النگو و... صدائی که از اینگونه زیورات به گوش مردان میرسد، قلوب آنان را به جانب خود متمایل ساخته و آنها را تحریک مینماید و چنین به نظر میرسد که قلب خود زن, نیز به جانب مردان متمایل میباشد.
پس زمانی که رسیدن صدای خلخال به گوش اجانب حرام است، رفع صوت برای زن و رسیدن صدایش به سمع نامحرم به طریق اولی حرام میباشد، زیرا صدای خودش از صدای زیورات, به مراتب به فتنه نزدیکتر است، به همین علت است که آذان زن, مکروه قرار داده شده، زیرا آذان نیاز به رفع صوت دارد.
شیخ اسماعیل حقّی/ در تفسیرش مینویسد: از این قیاس خفی, کار زنان در مورد ذکر جهری,که در برخی از شهرها رایج است واضح میگردد، زیرا اجتماع زنان و بلندنمودن صدا از اموری است که از آن ممانعت جدی به عمل آمده و آنان با ا نجام این عمل مرتکب گناه بزرگی میگردند، زیرا اگر اجتماع و رفع صوت برای زنان درست می بود، در مورد نماز, آذان و تلبیه, نیز امری مستحسن و خوب پنداشته میشد [۵۵].
در ابتداء آیه مطلقاً اظهار زینت ممنوع قرار داده شد و در انتهای آن از اظهار زینت مخفی و پوشیده نیز ممانعت به عمل آمد، تا بدین صورت اظهار هرنوع زینت که سبب تحریک مردان میگردد ممنوع باشد، زینت خواه خلقی باشد یا کسبی، ظاهری باشد یا باطنی، صدادار باشد یا بیصدا، اظهار آن برای زن حرام و ناجائز است، مخصوصاً زینت لباس و چادرهای رنگارنگ و خوب که فتنهاش از لوازم آرایش دیگر بیشتر به نظر میرسد، لباس هراندازه ساده و بیآلایش باشد بازهم زینت است، زمانی که آن را با رنگهای گوناگون مزین بسازند، بر زینتش میافزاید و با اینگونه لباس در جلو اجانب و افراد نامحرم ظاهرشدن اظهار زینت به شمار میآید و حرام است. این یکی از شیوههای استکبار جهانی است که با طراحی و تولید لباسهای رنگارنگ و کفشهای صدادار و تحریکآمیز میخواهد به اهداف شومش دست یابد، لیکن بر ماست که با هوشیاری کامل با ترفندهای دشمن به مقابله برخیزیم و اصالت فرهنگی فکری و مذهبی خویش را حفظ کنیم و دشمن را از سلطه و نفوذش ناامید نمائیم.
پیامبر گرامیجدر بارۀ زنانی که آرایش خویش را به نمایش میگذارند، میفرماید: «مَثَلُ الرَّافِلَةِ فِي الزِّينَةِ، فِي غَيْرِ أَهْلِهَا، كَمَثَلِ الظُّلْمَةِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، لا نُورَ لَهَا» [۵۶]. «مثال زنی که خود را برای غیر اهلش آرایش بدهد مانند تاریکی است در روز قیامت که نور و روشنائی برای او وجود ندارد».
[۵۵] تفسیر روح البیان، ج ۶، ص ۱۴۵. [۵۶] سنن ترمذی، ج ۱، ص ۱۳۹.