اذن مطلق
۱- «عَنْ سَالِمٍسعَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّبِىِّجإِذَا اسْتَأْذَنَتِ امْرَأَةُ أَحَدِكُمْ إِلَى الْمَسْجِدِ فَلاَ يَمْنَعْهَا» [۱۱۹]. «از سالم از پدرش از پیامبرجروایت است که هرگاه همسر یکی از شما اجازه خواست که به مسجد برود آن را منع نکنید».
۲- «عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ سأَنَّ رَسُولَ اللَّهِجقَالَ: لاَ تَمْنَعُوا إِمَاءَ اللَّهِ مَسَاجِدَ اللَّهِ وَلِيَخْرُجْنَ تَفِلاَتٌ» [۱۲۰]. «از حضرت ابوهریرهسروایت است که پیامبرجفرمود: کنیزان خدا را از مساجد خدا بازندارید و هرگاه خارج شدند باید بدون زینت و آرایش خارج شوند».
[۱۱۹] صحیح بخاری، ج ۲، ص ۷۸۸. [۱۲۰] ابوداود، ج ۱، ص ۹۴.