سُورَةُ الشُّعَرَاءِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ طسٓمٓ ١ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ ٢ لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ ٣ إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ ٤ وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ ٥ فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ ٦ أَوَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ ٧ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ ٨ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ٩ وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ ١٠ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ ١١ قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ ١٢ وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ ١٣ وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ ١٤ قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِ‍َٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ ١٥ فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٦ أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ١٧ قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ ١٨ وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ ١٩﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

طا. سین. میم. ﴿1﴾این آیات کتاب مبین است. ﴿2﴾شاید تو از آنکه آنان ایمان نمی‌آورند خویشتن را به نابودی بکشانی!. ﴿3﴾اگر ما بخواهیم از آسمان معجزه‌ای بر آنان فرو می‌فرستیم که در برابرش گردن نهند. ﴿4﴾و هیچ‌گونه موعظه و اندرز تازه‌ای از سوی خداوند رحمان نمی‌آید مگر اینکه از آن روی‌گردان هستند. ﴿5﴾به راستی که تکذیب کردند و در اسرع وقت خبر چیزی که به ریشخندش می‌گرفتند به آنها خواهد رسید. ﴿6﴾آیا به زمین ننگریسته‌اند که چقدر از هرگونه (گیاه) ارزشمندی در آن رویانده‌ایم؟. ﴿7﴾بی‌گمان در این کار نشانه‌ای است، و بیشتر آنان مؤمن نیستند. ﴿8﴾و بدون شک پروردگار تو چیرۀ مهربان است. ﴿9﴾و آنگاه که پروردگارت موسی را ندا داد که به‌سوی قوم ستمکار برو. ﴿10﴾قوم فرعون آیا نمی‌پرهیزند؟!. ﴿11﴾(موسی) گفت: پروردگارا! می‌ترسم که مرا تکذیب کنند. ﴿12﴾و دلم تنگ می‌گردد و زبانم گشوده نمی‌شود، پس به پیش هارون بفرست. ﴿13﴾و آنان گناهی بر من دارند، و می‌ترسم که مرا بکشند. ﴿14﴾فرمود: چنین نیست. پس هر دوی شما با نشانه‌های ما بروید، همانا ما با شما هستیم و می‌شنویم. ﴿15﴾پس به نزد فرعون آیید و بگویید: همانا ما فرستادگان پروردگار جهانیانیم. ﴿16﴾اینکه بنی‌اسرائیل را با ما بفرست. ﴿17﴾(فرعون) گفت: (ای موسی!) آیا ما تو را در کودکی میان خود پرورش ندادیم؟ و سالها از عمرت در بین ما ماندگار نبودی؟. ﴿18﴾و آن کار بدی که انجام دادی از تو سرزد و تو از ناسپاسانی. ﴿19﴾

﴿ قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ ٢٠ فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ٢١ وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٢٢ قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٢٣ قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ٢٤ قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ ٢٥ قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ ٢٦ قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ ٢٧ قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ ٢٨ قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ ٢٩ قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ ٣٠ قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ٣١ فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ ٣٢ وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ ٣٣ قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ ٣٤ يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ ٣٥ قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ ٣٦ يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ ٣٧ فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ ٣٨ وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ ٣٩ ﴾

(موسی) گفت: آن را آنگاه مرتکب شدم که از سرگشتگان بودم. ﴿20﴾و چون از شما ترسیدم، از شما گریختم، آنگاه پروردگارم به من دانش بخشید، و مرا از رسالت یافتگان گرداند. ﴿21﴾و آیا این که بنی‌اسرائیل را به بندگی و بردگی گرفته‌ای نعمتی است که (آن را) بر من منت می‌نهی؟!. ﴿22﴾فرعون گفت: پروردگار جهانیان کیست؟. ﴿23﴾(موسی) گفت: پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان این دو است اگر اهل یقین هستید. ﴿24﴾(فرعون) به اطرافیان خود گفت: آیا نمی‌شنوید!. ﴿25﴾(موسی) گفت: پرودگارا شما و پروردگار نیاکان پیشینیان شماست. ﴿26﴾(فرعون) گفت: بی‌گمان پیامبرتان که به‌سوی شما فرستاده شده دیوانه است. ﴿27﴾(موسی) گفت: پروردگار مشرق و مغرب و همۀ چیزهایی است که درمیان آن دو قرار دارد، اگر درک می‌کنید. ﴿28﴾(فرعون) گفت: اگر غیر از من معبودی برگزینی تو را از زمرۀ زندانیان خواهم کرد. ﴿29﴾(موسی) گفت: آیا اگر چیز آشکاری هم برایت بیاورم؟.﴿30﴾(فرعون) گفت: اگر از راستگویانی آن را بیاور. ﴿31﴾آنگاه عصایش را انداخت پس بناگاه اژدهای آشکاری شد. ﴿32﴾و دست خود را بیرون آورد، پس ناگهان بینندگان آن را سفید و روشن می‌دیدند. ﴿33﴾(فرعون) به اشراف و بزرگان دوروبر خود گفت: بی‌گمان این جادوگری داناست. ﴿34﴾می‌خواهد با جادوی خود شما را از سرزمینتان بیرون کند، پس شما چه فرمان می‌دهید؟. ﴿35﴾گفتند: او و برادرش را مهلت بده، و افرادی را به تمام شهرها(ی مصر) بفرست تا جادوگران را جمع‌آوری کنند. ﴿36﴾تا هر جادوگر ماهر و دانایی را به نزد تو بیاورند. ﴿37﴾آنگاه جادوگران در میعاد روزی معین گرد آورده شدند. ﴿38﴾و به مردم گفته شد: آیا شما گرد می‌آئید؟. ﴿39﴾

﴿لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ ٤٠ فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ ٤١ قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ ٤٢ قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ ٤٣ فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ ٤٤ فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ ٤٥ فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ ٤٦ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٤٧ رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٤٨ قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ ٤٩ قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ٥٠ إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٥١ ۞وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ ٥٢ فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ ٥٣ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ ٥٤ وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ ٥٥ وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ ٥٦ فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ ٥٧ وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ ٥٨ كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٥٩ فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ ٦٠ ﴾

تا اگر جادوگران پیروز شوند ما از آنان پیروی کنیم. ﴿40﴾وقتی که جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: اگر ما چیره شویم آیا پاداشی خواهیم داشت؟. ﴿41﴾(فرعون) گفت: بله! و بی‌گمان شما آنگاه از مقربان خواهید بود. ﴿42﴾موسی به آنان گفت: آنچه را که می‌خواهید بیفکنید، بیفکنید. ﴿43﴾پس آنان ریسمانها و عصاهایشان را افکندند و گفتند: به بزرگی فرعون قسم! بی‌گمان ما چیره و پیروزیم. ﴿44﴾آنگاه موسی عصایش را انداخت، ناگهان (اژدهایی شد که) ساخته‌های آنان را بلعید. ﴿45﴾پس جادوگران سجده‌کنان بر زمین افتادند. ﴿46﴾گفتند: به پروردگار جهانیان ایمان آورده‌ایم. ﴿47﴾پروردگار موسی و هارون. ﴿48﴾(فرعون) گفت: آیا پیش از آنکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟ بی‌گمان او بزرگترتان است که به شما جادو آموخته است. پس خواهید دانست، حتماً دستها و پاهای شما را برخلاف جهت همدیگر قطع می‌گردانم و همگی شما را به دار خواهم آویخت. ﴿49﴾گفتند: باکی نیست، به درستی که ما به‌سوی پروردگارمان باز می‌گردیم. ﴿50﴾همانا ما امیدواریم که پروردگارمان گناهانمان را از آن روی که نخستین ایمان آورندگان بوده‌ایم بیامرزد. ﴿51﴾و به موسی وحی کردیم که بندگانم را شبانه ببر، شما حتماً تعقیب می‌شوید. ﴿52﴾آنگاه فرعون گردآورندگان را به شهرها فرستاد. ﴿53﴾(و به مأموران دستور داد که به اهالی شهرها بگویند:) همانا اینها گروه اندک و ناچیزی هستند. ﴿54﴾و به راستی که آنان ما را به خشم آورده‌اند. ﴿55﴾و ما گروهی محتاط هستیم. ﴿56﴾و ما آنان‌را از میان باغها و چشمه‌ها بیرون کردیم. ﴿57﴾و (ایشان را) از میان گنجها و منزلگاههای نیک بدر کردیم. ﴿58﴾اینچنین (آنها را به عذاب خود گرفتار ساختیم) و آنها را میراث بنی‌اسرائیل نمودیم. ﴿59﴾آنگاه به هنگام طلوع آفتاب آنان‌را تعقیب کردند. ﴿60﴾

﴿فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ ٦١ قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ ٦٢ فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ ٦٣ وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ ٦٤ وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ ٦٥ ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ ٦٦ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ ٦٧ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ٦٨ وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ ٦٩ إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ ٧٠ قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ ٧١ قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ ٧٢ أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ ٧٣ قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ ٧٤ قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ ٧٥ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ ٧٦ فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٧٧ ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ ٧٨ وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ ٧٩ وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ ٨٠ وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ ٨١ وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓ‍َٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ ٨٢ رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ ٨٣ ﴾

پس هنگامی‌که هردو گروه همدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: قطعاً ما گرفتار می‌شویم. ﴿61﴾(موسی) گفت: چنین نیست، پروردگارم با من است، و رهنمودم خواهد کرد. ﴿62﴾پس به موسی وحی کردیم که عصای خود را به دریا بزن، آنگاه (دریا) شکافت و هر بخشی مانند کوه بزرگی گردید. ﴿63﴾و دیگران را (نیز) در آنجا نزدیک آوردیم. ﴿64﴾و موسی و همۀ همراهانش را نجات دادیم. ﴿65﴾سپس دیگران را غرق کردیم. ﴿66﴾بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿67﴾و بی‌گمان پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿68﴾و خبر ابراهیم را برای آنان بخوان. ﴿69﴾هنگامی‌که به پدر و قومش گفت: چه می‌پرستید؟. عبادتشان ماندگار می‌مانیم. ﴿70﴾گفتند: بت‌هایی را می‌پرستیم، و همیشه بر عبادتشان ماندگار می‌مانیم. ﴿71﴾گفت: آیا هنگامی‌که آنها را به کمک می‌خوانید صدای شما را می‌شنوند؟. ﴿72﴾یا به شما سود می‌بخشند، یا زیان می‌رسانند؟. ﴿73﴾گفتند: نه، اما پدران و نیاکان خود را دیده‌ایم که چنین می‌کرده‌اند. ﴿74﴾گفت: آیا می‌بینید که چه چیزی را می‌پرستید؟!. ﴿75﴾شما و پدران پیشین شما. ﴿76﴾بدون شک همۀ آنها دشمن من هستند، به جز پروردگار جهانیان. ﴿77﴾آن ذاتی که مرا آفریده است و هم او مرا هدایت می‌کند. ﴿78﴾آن خداوندی که مرا غذا می‌دهد، و (آشامیدنی) می‌نوشاند. ﴿79﴾و چون بیمار شوم اوست که مرا شفا می‌دهد. ﴿80﴾و آن خداوندی که مرا می‌میراند، سپس زنده‌ام می‌گرداند. ﴿81﴾وخداوندی که امیدوارم گناهانم را در روز جزا بیامرزد. ﴿82﴾پروردگارا! به من حکمت ببخش، و مرا از زمرۀ شایستگان بگردان. ﴿83﴾

﴿وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ ٨٤وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ ٨٥ وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ ٨٦ وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ ٨٧ يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ ٨٨ إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ ٨٩ وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ ٩٠ وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ ٩١ وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ ٩٢ مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ ٩٣ فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ ٩٤ وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ ٩٥ قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ ٩٦ تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ ٩٧ إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٩٨ وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ ٩٩ فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ ١٠٠ وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ ١٠١ فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ١٠٢ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ ١٠٣ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ١٠٤ كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٠٥ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٠٦ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ ١٠٧ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١٠٨ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٠٩ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١١٠ ۞قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ ١١١ ﴾

و برای من نام نیک در میان آیندگان برجای بگذار. ﴿84﴾و مرا از وارثان بهشت پرناز و نعمت بگردان. ﴿85﴾و پدرم را بیامرز، بی‌گمان او از گمراهان بود. ﴿86﴾و مرا رسوا مکن روزی که برانگیخته می‌شوند. ﴿87﴾روزی که اموال و اولاد (هیچ) سودی نمی‌رسانند. ﴿88﴾بلکه تنها کسی (نجات می‌یابد و سود می‌بیند) که با دلی پاک نزد خداوند بیاید. ﴿89﴾و (در آن هنگام) بهشت برای پرهیزگاران نزدیک گردانده می‌شود. ﴿90﴾و دوزخ برای گمراهان آشکار می‌گردد. ﴿91﴾و به آنها گفته می‌شود: کجا هستند معبودانی که (آنها را) پیوسته عبادت می‌کردید؟!. ﴿92﴾(معبودهایی) غیر از خدا، آیا شما را یاری می‌کنند یا خویشتن‌را یاری می‌دهند؟. ﴿93﴾پس، آنان و گمراهان پیاپی در آن (جهنم) افکنده می‌شوند. ﴿94﴾و (نیز) لشکریان شیطان همگی (به دوزخ افکنده می‌شوند). ﴿95﴾آنان در آنجا به کشمکش می‌پردازند و می‌گویند:. ﴿96﴾سوگند به خدا ما در گمراهی آشکاری بودیم. ﴿97﴾آنگاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌ساختیم. ﴿98﴾و ما را جز گناهکاران گمراه نکرده‌اند. ﴿99﴾(اینک) ما هیچ شفاعت کننده‌ای نداریم. ﴿100﴾و هیچ دوست صمیمی و دلسوزی (نداریم). ﴿101﴾کاش (به دنیا) بر می‌گشتیم تا از زمرۀ مؤمنان می‌شدیم. ﴿102﴾بی‌گمان در این نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نیستند. ﴿103﴾و قطعاً پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿104﴾قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند. ﴿105﴾چون برادرشان نوح به آنان گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟. ﴿106﴾همانا من برایتان رسولی امین هستم. ﴿107﴾از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿108﴾من در مقابل این دعوت هیچ مزدی از شما نمی‌خواهم مزد من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿109﴾پس از خداوند بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿110﴾گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم حال آنکه فرومایگان از تو پیروی کرده‌اند؟!. ﴿111﴾

﴿ قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ١١٢ إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ ١١٣ وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ١١٤ إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ ١١٥ قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ ١١٦ قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ ١١٧ فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ١١٨ فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ ١١٩ ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ ١٢٠ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ ١٢١ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ١٢٢ كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٢٣ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٢٤ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ ١٢٥ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١٢٦ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٢٧ أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ ١٢٨ وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ ١٢٩ وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ ١٣٠ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١٣١ وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ ١٣٢ أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ ١٣٣ وَجَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ ١٣٤ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ ١٣٥ قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ ١٣٦ ﴾

گفت: من چه می‌دانم آنان چه می‌کرده‌اند؟. ﴿112﴾حساب ایشان- اگر می‌دانید- جز بر عهدۀ پروردگار نیست. ﴿113﴾و من مؤمنان را طرد نخواهم کرد. ﴿114﴾من جز بیم‌دهنده‌ای آشکار نیستم. ﴿115﴾گفتند: ای نوح! اگر پایان ندهی سنگسار خواهی شد. ﴿116﴾گفت: پروردگارا! بی‌گمان قومم مرا تکذیب کردند. ﴿117﴾پس میان من و آنان داوری کن، و من کسانی از مؤمنان را که با من هستند نجات بده. ﴿118﴾پس او و کسانی را که با وی بودند در کشتی انباشته نجات دادیم. ﴿119﴾و بعد از این بازماندگان را غرق کردیم. ﴿120﴾بی‌گمان در این نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿121﴾و بی‌گمان پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿122﴾(قوم) عاد پیامبران را تکذیب کردند. ﴿123﴾آنگاه که برادرشان هود بدیشان گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟. ﴿124﴾همانا من برایتان پیامبر امینی هستم. ﴿125﴾پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿126﴾و در مقابل دعوت خود مزدی از شما نمی‌خواهم و مزد من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿127﴾آیا بیهوده بر هر بلندی و تپه‌ای بنایی می‌سازید که (در آن) دست به بیهوده‌کاری زنید؟. ﴿128﴾و قصرها و دژهایی استوار می‌سازید، به امید آنکه جاودانه بمانید؟. ﴿129﴾و چون به کیفر دست می‌گشایید، ستمگرانه دست می‌گشایید. ﴿130﴾پس، از خداوند پروا بدارید و از من اطاعت کنید. ﴿131﴾و از خدایی بپرهیزید که شما را با نعمت‌هایی که می‌دانید یاری داده‌است. ﴿132﴾شما را با چهارپایان و فرزندان یاری داده‌است. ﴿133﴾و باغها و چشمه‌ساران (به شما بخشیده است). ﴿134﴾به‌راستی من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناکم. ﴿135﴾گفتند: بر ما یکسان است، خواه پند دهی یا از اندرزگویان نباشی. ﴿136﴾

﴿ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٣٧ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ ١٣٨ فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ ١٣٩ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ١٤٠ كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٤١ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٤٢ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ ١٤٣ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١٤٤ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٤٥ أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ ١٤٦ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ ١٤٧ وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ ١٤٨ وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ ١٤٩ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١٥٠ وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ ١٥١ ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ ١٥٢ قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ ١٥٣ مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِ‍َٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ١٥٤ قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ ١٥٥ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ ١٥٦ فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ ١٥٧ فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ ١٥٨ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ١٥٩ ﴾

این جز شیوۀ پیشینیان نیست. ﴿137﴾و ما عذاب داده نمی‌شویم. ﴿138﴾قوم عاد، هود را تکذیب کردند، در نتیجه آنان را هلاک ساختیم. بدون شک در این نشانه‌ای است، و اکثرشان مؤمن نبودند. ﴿139﴾و به راستی پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿140﴾(قوم) ثمود نیز پیامبران را تکذیب کردند. ﴿141﴾آنگاه که برادرشان صالح بدیشان گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟. ﴿142﴾بی‌گمان من برایتان پیامبری امین هستم. ﴿143﴾پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿144﴾و بر آن (تبلیغ) اجر و پاداشی از شما درخواست نمی‌کنم، پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿145﴾آیا در آنچه اینجاست ایمن رها می‌شوید؟. ﴿146﴾در میان باغها و چشمه‌سارها؟. ﴿147﴾و کشتزارها و نخلستانهایی که میوه و شکوفه‌هایشان‌ تر و تازه است؟. ﴿148﴾و ماهرانه در دل کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید. ﴿149﴾پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿150﴾و از فرمان اسراف کنندگان اطاعت مکنید. ﴿151﴾آن کسانی که در زمین تباهی می‌نمایند و اصلاح نمی‌کنند. ﴿152﴾گفتند: بی‌گمان تو از زمرۀ جادوشدگان هستی. ﴿153﴾تو انسانی همچون ما بیش نیستی، پس اگر از راستگویانی معجزه‌ای را به ما بنما. ﴿154﴾گفت: ین ماده شتری است که یک نوبت آب خوردن او راست، و شما (نیز) نوبت روزی معین دارید. ﴿155﴾و کمترین آزاری به آن نرسانید، (در آن صورت) عذاب روزی بزرگ شما را فرا می‌گیرد. ﴿156﴾پس آن را پی کردند آنگاه پشیمان شدند. ﴿157﴾سپس عذاب آنان را فرا گرفت. مسلماً در این نشانه‌ای است. و(لی) بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿158﴾و بی‌گمان پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿159﴾

﴿ كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٦٠ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٦١ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ ١٦٢ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١٦٣ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٦٤ أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٦٥ وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ ١٦٦ قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ ١٦٧ قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ ١٦٨ رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ ١٦٩ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ ١٧٠ إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ ١٧١ ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ ١٧٢ وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ ١٧٣ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ ١٧٤ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ١٧٥ كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡ‍َٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٧٦ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٧٧ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ ١٧٨ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١٧٩ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٨٠ ۞أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ ١٨١ وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ ١٨٢ وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ ١٨٣ ﴾

قوم لوط پیامبران را دروغگو انگاشتند. ﴿160﴾آنگاه که برادرشان لوط بدیشان گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟. ﴿161﴾بی‌گمان من پیامبر امینی برای شما هستم. ﴿162﴾پس از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿163﴾و در برابر آن (تبلیغ) از شما پاداشی نمی‌طلبم، پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿164﴾آیا از میان جهانیان (از روی شهوت) به سراغ مردان می‌روید. ﴿165﴾و همسرانی را که پروردگارتان برای شما آفریده است رها می‌سازید؟ بلکه اصلاً شما قومی هستید که از حد می‌گذرید. ﴿166﴾گفتند: ای لوط! اگر دست برنداری بی‌گمان از بیرون راندگان خواهی بود. ﴿167﴾(لوط) گفت: من از دشمنان (این) کارتان هستم. ﴿168﴾پروردگارا! مرا و خانواده‌ام را از آنچه می‌کنند رهایی بخش. ﴿169﴾پس او و خانواده‌اش را همگی نجات دادیم. ﴿170﴾مگر پیرزنی که از بازماندگان (در آتش) بود. ﴿171﴾سپس دیگران را نابود کردیم. ﴿172﴾و بر سرشان باران باراندیم، و چه باران بدی بود (که گروه) هشدار یافتگان را (فرو گرفت). ﴿173﴾حقا که در این (ماجرا) نشانه‌ایست، و بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿174﴾و بی‌گمان پروردگار تو چیره و مهربان است. ﴿175﴾«اصحاب ایکه» پیامبران را تکذیب کردند. ﴿176﴾آنگاه که شعیب به آنها گفت: آیا پروا نمی‌دارید. ﴿177﴾به درستی که من برایتان پیامبری امین هستم. ﴿178﴾پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿179﴾و من در برابر دعوت خود هیچ‌گونه پاداشی از شما نمی‌طلبم، و پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿180﴾پیمانه را به تمام و کمال بپردازید و از کم فروشان مباشید. ﴿181﴾و با ترازوی درست وزن کنید. ﴿182﴾و از ارزش اموال مردم نکاهید، و در زمین تباهی مکنید. ﴿183﴾

﴿ وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٨٤ قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ ١٨٥ وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ ١٨٦ فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ١٨٧ قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ ١٨٨ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ ١٨٩ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ ١٩٠ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ١٩١ وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٩٢ نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ ١٩٣ عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ ١٩٤ بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ ١٩٥ وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٩٦ أَوَ لَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ١٩٧ وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ ١٩٨ فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ ١٩٩ كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ ٢٠٠ لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ ٢٠١ فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ ٢٠٢ فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ ٢٠٣ أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ ٢٠٤ أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ ٢٠٥ ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ ٢٠٦ ﴾

و بترسید از خداوندی که شما و نسل‌های گذشته را آفریده است. ﴿184﴾گفتند: تو قطعاً از جملۀ جادوشدگانی. ﴿185﴾و تو جز بشری مانند ما نیستی، و به راستی تو را از دروغگویان می‌پنداریم. ﴿186﴾پس اگر از راستگویانی پاره‌هایی از آسمان را بر ما فروریز. ﴿187﴾(شعیب) گفت: پروردگارم به آنچه می‌کنید داناتر است. ﴿188﴾پس او را تکذیب کردند و عذاب روز ابر آنان را فرو گرفت، که آن عذاب روزی بزرگ بود. ﴿189﴾بی‌گمان در این نشانه‌ایست، و بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿190﴾و بی‌گمان پروردگار تو توانا و مهربان است. ﴿191﴾و همانا این (قرآن) فرو فرستادۀ پروردگار جهانیان است. ﴿192﴾آن را فرود آورده است. ﴿193﴾(آن را) بر دل تو (نازل کرده است) تا از بیم‌دهندگان باشی. ﴿194﴾به زبان عربی روشن. ﴿195﴾و (وصف) آن در کتاب‌های پیشینیان موجود است. ﴿196﴾آیا برایشان نشانه‌ای نیست که علمای بنی‌اسرائیل آن را بدانند؟. ﴿197﴾و اگر آن را بر برخی از غیر عرب‌ها نازل می‌کردیم. ﴿198﴾و آن را برایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند. ﴿199﴾ما این‌گونه آن را در دل‌های گناهکاران در آوردیم. ﴿200﴾به آن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را ببینند. ﴿201﴾پس عذاب به طور ناگهانی درحالیکه بی‌خبرند گریبانگیرشان می‌شود. ﴿202﴾پس می‌گویند: آیا به ما مهلتی داده می‌شود؟!. ﴿203﴾آیا عذاب ما را به شتاب می‌طلبند؟. ﴿204﴾مگر نمی‌دانی که اگر سال‌ها بهره‌مندشان سازیم. ﴿205﴾سپس عذابی که به آنان وعده داده می‌شود دامن‌گیرشان گردد. ﴿206﴾

﴿ مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ ٢٠٧ وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ٢٠٨ ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ ٢٠٩ وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ ٢١٠ وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ ٢١١ إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ ٢١٢ فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ ٢١٣ وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ ٢١٤ وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٢١٥ فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ ٢١٦ وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ ٢١٧ ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ ٢١٨ وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ ٢١٩ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ ٢٢٠ هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ ٢٢١ تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ ٢٢٢ يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ ٢٢٣ وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ ٢٢٤ أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ ٢٢٥ وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ ٢٢٦ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ ٢٢٧ ﴾

(این بهره‌مندی در دنیا) چه چیزی از آنان دور می‌کند؟. ﴿207﴾و (اهل) هیچ شهری را نابود نکرده‌ایم مگر اینکه بیم‌دهندگانی برای آن بوده‌اند. ﴿208﴾برای پند دادن، و ما ستمکاران نبودیم. ﴿209﴾و شیطانها آن را فرود نیاورده‌اند. ﴿210﴾و سزاوار آن نیستند، و نمی‌توانند (آن را نازل کنند). ﴿211﴾قطعاً ایشان از شنیدن دور (و محروم)اند. ﴿212﴾پس همراه با خدا معبود دیگری را به فریاد مخوان که از عذاب شدگا خواهی بود. ﴿213﴾و خویشاوندان نزدیک خود را بترسان. ﴿214﴾و بال مهربانی خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند، بگستران. ﴿215﴾پس اگر از تو سرپیچی کردند، بگو: همانا من از آنچه می‌کنید بیزارم. ﴿216﴾و بر خدای توانا و مهربان توکل کن. ﴿217﴾خداوندی که چون برمی‌خیزد تو را می‌بیند. ﴿218﴾و (همچنین می‌بیند) حرکت (قیام و رکوع و نشست و برخاست) تو را در میان سجده‌کنندگان. ﴿219﴾بی‌گمان او شنوای داناست. ﴿220﴾آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسی نازل می‌شوند؟. ﴿221﴾بر هر دروغگوی گناهکاری نازل می‌شوند. ﴿222﴾گوش فرا می‌دهند و بیشترشان دروغگویند. ﴿223﴾و شاعران را گمراهان پیروی می‌کنند. ﴿224﴾مگر نمی‌بینی که آنان در هر وادیی سرگردانند؟. ﴿225﴾و اینکه آنان چیزهایی می‌گویند که انجام نمی‌دهند. ﴿226﴾مگر آنان که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده، و خدا را بسیار یاد نموده، و پس از آنکه ستم دیده‌اند یاری خواسته‌اند. و ستمکاران خواهند دانست به کدامین بازگشتگاه باز خواهند گشت. ﴿227﴾