سُورَةُ الدُّخَانِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ حمٓ ١ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ ٢ إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍۚ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ ٣ فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ ٤ أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآۚ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ ٥ رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ ٦ رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ٧ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ ٨ بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ ٩ فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ ١٠ يَغۡشَى ٱلنَّاسَۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ ١١ رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ ١٢ أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ ١٣ ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَقَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ ١٤ إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًاۚ إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ ١٥ يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ ١٦ ۞وَلَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَجَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ ١٧ أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ ١٨ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

حا، میم. ﴿1﴾سوگند به کتاب روشن و روشنگر. ﴿2﴾بدون شک ما آن‌را در شبی خجسته نازل کرده‌ایم و ما همواره بیم‌دهنده بوده‌ایم. ﴿3﴾هرکار استواری در آن (شب) بیان و مقرّر می‌گردد. ﴿4﴾کاری که از سوی ما صادر و بدان دستور داده شده است. بی‌گمان ما فرستنده بوده‌ایم. ﴿5﴾(این کار) به خاطر رحمتی از سوی پروردگارت است، بی‌گمان او شنوای داناست. ﴿6﴾پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌ دو است اگر اهل یقین هستید. ﴿7﴾معبود به حقّی جز او نیست و اوست که زنده می‌گرداند و می‌میراند و پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست. ﴿8﴾بلکه آنان در شک‌اند و سرگرمند. ﴿9﴾پس چشم به راه روزی باش که آسمان دور آشکاری را پدیدار می‌کند. ﴿10﴾مردم را فرو می‌پوشاند، این عذابی دردناک است. ﴿11﴾پروردگارا! عذاب را از ما دور دار، همانا ما ایمان آورندگانیم. ﴿12﴾چگونه آنان را پند باشد درحالیکه پیامبری بیان‌کننده به نزد آنان آمده بود. ﴿13﴾آن‌گاه از او روی‌گرداندند و گفتند: او دیوانه‌ای آموخته شده است. ﴿14﴾به‌راستی ما اندکی عذاب را دور می‌سازیم ولی شما به (کفر) باز خواهید گشت. ﴿15﴾روزی که به گرفتنی بزرگ فرو گیریم، بی‌گمان ما انتقام خواهیم گرفت. ﴿16﴾و بدون شک ما پیش از اینان قوم فرعون را آزمودیم و پیامبری بزرگوار به نزدشان آمد. ﴿17﴾(با این پیام) که بندگان خدا را به من بسپارید همانا من برایتان پیامبر امینی هستم. ﴿18﴾

﴿ وَأَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِۖ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ ١٩ وَإِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ ٢٠ وَإِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ ٢١ فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ ٢٢ فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ ٢٣ وَٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًاۖ إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ ٢٤ كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ ٢٥ وَزُرُوعٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ ٢٦ وَنَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ ٢٧ كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ ٢٨ فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَا كَانُواْ مُنظَرِينَ ٢٩ وَلَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ ٣٠ مِن فِرۡعَوۡنَۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ ٣١ وَلَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ ٣٢ وَءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ ٣٣ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَيَقُولُونَ ٣٤ إِنۡ هِيَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُنشَرِينَ ٣٥ فَأۡتُواْ بِ‍َٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ ٣٦ أَهُمۡ خَيۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ ٣٧ وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ ٣٨ مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٣٩ ﴾

و (اینکه) بر خدا بزرگی نکنید (همانا) من برایتان حجّتی آشکار می‌آورم. ﴿19﴾و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‌برم از آنکه مرا سنگسار کنید. ﴿20﴾و اگر به من ایمان نمی‌آورید پس از من کناره‌گیری کنید. ﴿21﴾پس او پروردگار خود را به فریاد خواند که بدون شک اینان گروهی گناهکارند. ﴿22﴾(به او گفتیم) پس بندگانم را شبانه کوچ بده (و بدانید که) به درستی شما تعقیب می‌شوید. ﴿23﴾و دریا را آرمیده رها کن، ایشان گروهی هستند که قطعاً غرق می‌گردند. ﴿24﴾چه باغ‌ها و چشمه‌ سارهای زیادی از خود به‌جای گذاشتند. ﴿25﴾و کشتزارها و جایگاهی ارزشمندرا. ﴿26﴾و نعمتی که در آن بهره‌مند بودند. ﴿27﴾بدینسان (شد) و ما همه‌ی این نعمت‌ها را به قوم دیگری دادیم. ﴿28﴾نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین و نه به ایشان مهلتی داده شد. ﴿29﴾و به‌درستی که ما بنی‌اسراییل را از عذاب خوارکننده رهایی بخشیدیم. ﴿30﴾از فرعون که او سرکشی از اسرافکاران بود. ﴿31﴾و ما بنی‌اسرائیل را آگاهانه برگزیدیم و بر جهانیان برتری دادیم. ﴿32﴾و از نشانه‌هایی به آنان دادیم که در آن آزمونی آشکار بود. ﴿33﴾بی‌گمان اینان می‌گویند. ﴿34﴾مرگ ما جز مرگ اوّل نیست و ما برانگیخته نخواهیم شد. ﴿35﴾پس اگر راستگوئید پدرانمان را بیاورید. ﴿36﴾آیا آنان بهترند یا قوم «تبّع»؟ و کسانی را که پیش از آنان بودند نابود کردیم چرا که آنان گناهکار بودند. ﴿37﴾ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را که درمیان آن دو است بیهوده و بی‌هدف نیافریده‌ایم. ﴿38﴾ما آن دو را جز به حق نیافریده‌ایم ولی بیشترشان نمی‌دانند. ﴿39﴾

﴿ إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِيقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٤٠ يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡ‍ٔٗا وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ ٤١ إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ٤٢ إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ ٤٣ طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ ٤٤ كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ ٤٥ كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ ٤٦ خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ ٤٧ ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ ٤٨ ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ ٤٩ إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ ٥٠ إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٖ ٥١ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ ٥٢ يَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَإِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِينَ ٥٣ كَذَٰلِكَ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ ٥٤ يَدۡعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَٰكِهَةٍ ءَامِنِينَ ٥٥ لَا يَذُوقُونَ فِيهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰۖ وَوَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ ٥٦ فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكَۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ ٥٧ فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ ٥٨ فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ ٥٩ ﴾

به درستی که روز داوری وعده‌گاه همۀ آنان است. ﴿40﴾روزی که هیچ دوستی از دوستی (دیگر) چیزی را دفع نکند و آنان یاری نمی‌گردند. ﴿41﴾مگر کسیکه خدا به وی رحم کند که بی‌گمان او (=خدا) تواناو مهربان است. ﴿42﴾بی‌گمان درخت زقوم. ﴿43﴾خوراک (افراد) گناه‌کار است. ﴿44﴾هم‌چون فلز گداخته شده در شکم‌ها می‌جوشد. ﴿45﴾چون جوشیدن آب گرم. ﴿46﴾او را بگیرید آنگاه وی را به سختی به میانۀ دوزخ بکشانید. ﴿47﴾آنگاه بر فراز سرش از عذاب آب جوشیده بریزید. ﴿48﴾(می‌گوییم:) بچش که تو (به خیال خود) گرامی و بزرگواری. ﴿49﴾بدون شک این همان چیزی است که دربارۀ آن شک می‌کردید. ﴿50﴾به‌راستی که پرهیزگاران در جایگاه امن و امانی هستند. ﴿51﴾در باغ‌ها و چشمه‌ساران. ﴿52﴾آنان لباس‌هایی از حریر نازک و ضخیم می‌پوشند و در مقابل یک‌دیگر می‌نشینند. ﴿53﴾بدین‌گونه (است) و حورهای درشت چشم را به‌ همسری آنان درمی‌آوریم. ﴿54﴾آنان در آن‌جا با امن و امان هر میوه‌ای را می‌طلبند. ﴿55﴾در آنجا (طعم) مرگ را نچشند (طعم) مرگ نخستین را که (از پیش) چشیده بودند و خداوند آنان‌را از عذاب دوزخ بدور و محفوظ داشته است. ﴿56﴾فضل و بخششی است از سوی پروردگار تو، این است کامیابی بزرگ. ﴿57﴾ما قرآن را با زبان تو آسان کرده‌ایم تا پند گیرند. ﴿58﴾پس چشم به راه باش که آنان (نیز) چشم به راهند. ﴿59﴾