سُورَةُ الانفِطَارِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ ١ وَإِذَا ٱلۡكَوَاكِبُ ٱنتَثَرَتۡ ٢ وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ ٣ وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ ٤ عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَأَخَّرَتۡ ٥ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٦ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّىٰكَ فَعَدَلَكَ ٧ فِيٓ أَيِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَكَّبَكَ ٨ كَلَّا بَلۡ تُكَذِّبُونَ بِٱلدِّينِ ٩ وَإِنَّ عَلَيۡكُمۡ َحَٰفِظِينَ ١٠ كِرَامٗا كَٰتِبِينَ ١١ يَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ ١٢ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٖ ١٣ وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٖ ١٤ يَصۡلَوۡنَهَا يَوۡمَ ٱلدِّينِ ١٥ وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِينَ ١٦ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ ١٧ ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ ١٨ يَوۡمَ لَا تَمۡلِكُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَيۡ‍ٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ يَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ ١٩﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

هنگامی‌که آسمان شکافته می‌گردد. ﴿1﴾و هنگامی‌که ستارگان فرو می‌ریزند. ﴿2﴾و هنگامی‌که دریاها روان می‌شوند. ﴿3﴾و هنگامی‌که گورها زیر و رو می‌گردند. ﴿4﴾هرکس آنچه را که پیش فرستاده و آنچه را که باز پس داشته است خواهد دانست. ﴿5﴾ای انسان! چه چیزی تو را (نسبت) به پروردگار بزرگوارت فریفت؟. ﴿6﴾خدایی که تو را آفرید آن‌گاه استوارت ساخت سپس (آفرینش تو را) معتدل گرداند. ﴿7﴾و آن‌گاه به هر شکلی که خواست تو را ترکیب کرد. ﴿8﴾چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما سزا و جزا را دروغ می‌انگارید. ﴿9﴾بی‌گمان نگهبانانی بر شما گمارده شده‌اند. ﴿10﴾نگارندگان گرامی. ﴿11﴾آنچه را که می‌کنید می‌دانند. ﴿12﴾بی‌گمان نیکان در نعمت خواهند بود. ﴿13﴾و همانا بدکاران در دوزخند. ﴿14﴾در روز جزا به آن درمی‌آیند. ﴿15﴾و آنان هیچ‌گاه از آن دور نمی‌شوند. ﴿16﴾و تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟. ﴿17﴾باز تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟. ﴿18﴾روزی که هیچ کسی برای دیگران نمی‌تواند کاری بکند و در آن ورز فرمان، فرمان خدا است. ﴿19﴾

سُورَةُ المُطَفِّفِينَ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ ١ ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ ٢ وَإِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ ٣ أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ ٥ يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٦﴾

﴿ سوره مطففين﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

وای به حال کاهندگان (از حقوق مردم). ﴿1﴾کسانی‌که چون (برای خود) پیمانه زنند از مردم به تمام و کمال دریافت می‌دارند. ﴿2﴾و هنگامی‌که برای دیگران پیمانه می‌زنند یا وزن می‌کنند کم می‌گذارند. ﴿3﴾آیا اینان نمی‌دانند که دوباره زنده می‌شوند. ﴿4﴾در روزی (بس) بزرگ. ﴿5﴾روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند. ﴿6﴾

﴿كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ ٧ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ ٨ كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩ وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ ١٠ ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ ١١ وَمَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ ١٢ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٣ كَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ ١٤ كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ ١٦ ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ ١٧ كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ١٨ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ ١٩ كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠ يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ٢٢ عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ٢٣ تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ ٢٤ يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥ خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦ وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ ٢٧ عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨ إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ ٢٩ وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ ٣٠ وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ ٣١ وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢ وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ ٣٣ فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ ٣٤ ﴾

حتماً نامۀ کردار بدکاران در سجین قرار دارد. ﴿7﴾و تو چه می‌دانی که سجین چه و چگونه است؟. ﴿8﴾کتاب نوشتۀ شده‌ای است. ﴿9﴾در آن روز وای به حال تکذیب‌کنندگان. ﴿10﴾آن کسانی‌که روز جزا را دروغ می‌انگارند. ﴿11﴾و جز تجاوزگر گناه‌کار کسی آن را دروغ نمی‌انگارد. ﴿12﴾چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است. ﴿13﴾چنین نیست (که می‌گویند) بلکه کردار و تلاش ایشان دل‌هایشان را زنگ‌زده کرده است. ﴿14﴾چنین نیست (که می‌گویند) بی‌گمان آنان آن روز از (لقای) پروردگارشان در حجاب‌اند. ﴿15﴾سپس آنان داخل آتش دوزخ می‌گردند و در آن می‌سوزند. ﴿16﴾سپس به آنها گفته می‌شود: این است آنچه آن‌را دروع می‌انگاشتید. ﴿17﴾و به‌درستی که نامه‌ی کردار نیکان در (علیّین) قرار دارد. ﴿18﴾و تو چه می‌دانی که (علیّین) چه و چگونه است. ﴿19﴾کتابِ نوشته‌ شده‌ای است. ﴿20﴾فرشتگان مقرب در آن‌جا حضور می‌یابند. ﴿21﴾بی‌گمان نیکان در نعمت‌اند. ﴿22﴾بر تخت‌ها (نشسته‌اند و) می‌نگرند. ﴿23﴾خوشی و خرّمیِ نعمت را در چهره‌هایشان می‌بینی. ﴿24﴾و از شراب نابِ مُهر شده به آنان می‌نوشانند. ﴿25﴾مُهر دربند آن از مشک است و راغبان باید به همین (شراب ناب) رغبت کنند. ﴿26﴾و آمیزۀ آن از تسنیم است. ﴿27﴾(تسنیم) چشمه‌ای است که مقرّبان از آن می‌نوشند. ﴿28﴾بی‌گمان گناهکاران به مؤمنان می‌خندیدند. ﴿29﴾و چون بر آنان می‌گذشتند (به‌هم دیگر) اشارت می‌کردند. ﴿30﴾و هنگامی‌که گناهکاران به نزد خانواده‌شان بازمی‌گشتند شادمان برمی‌گشتند. ﴿31﴾و هنگامی‌که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: بی‌گمان اینان گمراهند. ﴿32﴾و بر آنان نگهبانانی فرستاده نشده‌اند. ﴿33﴾پس امروز مؤمنان به کافران می‌خندند. ﴿34﴾

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ٣٥ هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ ٣٦﴾

بر تخت‌ها (تکیه می‌زنند) و می‌نگرند. ﴿35﴾آیا به کافران پاداش و سزای کارهایی که می‌کرده‌اند داده شده است. ﴿36﴾