سُورَةُ الشَّمۡسِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا ١ وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا ٢ وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا ٣ وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا ٤ وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا ٥ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا ٦ وَنَفۡسٖ وَمَا سَوَّىٰهَا ٧ فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا ٨ قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا ٩ وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا ١٠ كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ ١١ إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا ١٢ فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا ١٣ فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا ١٤ وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا ١٥﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

سوگند به خورشید و پرتو آن. ﴿1﴾و سوگند به ماه چون از پی (آن) درآید. ﴿2﴾و سوگند به روز چون آن‌را نمایان سازد. ﴿3﴾و سوگند به شب چون آن‌را فرو می‌پوشاند. ﴿4﴾و سوگند به آسمان و به آن که آن‌را بنا کرد. ﴿5﴾و سوگند به زمین و به آن که آن‌را بگسترد. ﴿6﴾و سوگند به نفس و آن‌که به آن سامان داد. ﴿7﴾سپس بدو گناه و تقوا را الهام کرده. ﴿8﴾همانا کسی‌که آن‌را پاک داشت رستگار شد. ﴿9﴾و به‌راستی کسی‌که نفس خویشتن را پنهان بدارد ناکام می‌گردد. ﴿10﴾قوم ثمود از روی سرکشی خود (آن‌را) دروغ انگاشتند. ﴿11﴾آن‌گاه که بدبخت‌ترین ایشان برخاست و رفت. ﴿12﴾فرستادۀ خدا به آنان گفت: به شتر خدا کاری نداشته باشید و او را از نوبت آبش بازندارید. ﴿13﴾پس او را دروغگو انگاشتند آن‌گاه آن‌را پی کردند سپس به سزای گناهانشان، پروردگارشان بر آنان کیفر نازل کرد و ایشان را هلاک کرد و آن کیفر را بر آنان یکسان اعمال داشت. ﴿14﴾و خدا از عاقبت کارشان نمی‌ترسد. ﴿15﴾