سُورَةُ الحَاقَّةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ ٱلۡحَآقَّةُ ١ مَا ٱلۡحَآقَّةُ ٢ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ ٣ كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ ٤ فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ ٥ وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ ٦ سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ ٧ فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ ٨﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

رخداد راستین. ﴿1﴾رخداد راستین چگونه رخدادی است. ﴿2﴾و تو چه می‌دانی رخداد راستین چیست؟. ﴿3﴾ثمود و عاد قیامت را دروغ انگاشتند. ﴿4﴾پس امّا ثمود به (وسیلۀ) فریادی مرگبار نابود شدند. ﴿5﴾و امّا عاد به (وسیلۀ) تندبادی سرکش نابود شدند. ﴿6﴾(خداوند) آن‌را هفت شب و هفت روز به غایت نحس بر آنان گماشت آن‌گاه مردمان را می‌دیدی که روی زمین افتاده‌اند و انگار تنه‌های پوک و توخالی درختان خرمایند. ﴿7﴾پس آیا می‌بینی که اثری از آن‌ها باقی مانده باشد؟!. ﴿8﴾

﴿ وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ ٩ فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً ١٠ إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ ١١ لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ ١٢ فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣ وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ ١٤ فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ١٥ وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ ١٦ وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ ١٧ يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ ١٨ فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ ١٩ إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ ٢٠ فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ ٢١ فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ ٢٢ قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ ٢٣ كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ ٢٤ وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ ٢٥ وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ ٢٦ يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ ٢٧ مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ ٢٨ هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ ٢٩ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ٣٠ ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ ٣١ ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ ٣٢ إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ ٣٣ وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ ٣٤﴾

و فرعون و کسانی‌که پیش از او بودند و همچنین اهالی شهرهای زیر و رو شده مرتکب گناه شدند. ﴿9﴾آنان از (فرمان) فرستادۀ پروردگارشان سرپیچی کردند، و خداوند ایشان را به سختی فرو گرفت. ﴿10﴾همانا ما هنگامی‌که آب طغیان کرد شما را بر کشتی روان سوار کردیم. ﴿11﴾تا آن‌را برایتان پندی قرار دهیم و گوش‌هایی فراگیر آن‌را به خاطر بسپارند. ﴿12﴾و هنگامی‌که یک بار در صور دمیده شود. ﴿13﴾و زمین و کوهها برداشته شوند، سپس یک‌باره درهم کوبیده شوند. ﴿14﴾پس در آن روز واقعه رخ می‌دهد. ﴿15﴾و آسمان از هم می‌شکافد و در آن روز سست و نااستوار است. ﴿16﴾و فرشتگان بر کناره‌های آن خواهند بود و هشت تن (از ملائکه) عرش پروردگارت را در آن روز بر فرازشان برمی‌دارند. ﴿17﴾در آن روز پیش آورده می‌شوید، از (کارهای) شما هیچ نهفته‌ای نهان نمی‌ماند. ﴿18﴾پس امّا کسی‌که کارنامه‌اش به دست راست او داده شود می‌گوید: بگیرید، کارنامه‌ام را بخوانید. ﴿19﴾من یقین داشتم که همانا من به حسابم خواهم رسید. ﴿20﴾پس او در زندگانی پسندیده‌ای خواهد بود. ﴿21﴾در بهشتی (بسیار) بلند خواهد بود. ﴿22﴾که میوه‌اش در دسترس است. ﴿23﴾گوارا بخورید و بیاشامید به (پاداش) آنچه در روزگاران گذشته انجام می‌دادید. ﴿24﴾و امّا کسی‌که کارنامه‌اش به دست چپ او داده شود می‌گوید: ای کاش! کارنامه‌ام به من داده نمی‌شد. ﴿25﴾و (ای کاش!) نمی‌دانستم که حساب من چیست. ﴿26﴾ای کاش مرگ یکسره کننده(ی کار من) بود. ﴿27﴾دارائی من مرا سودی نبخشید. ﴿28﴾قدرت من از دست من برفت. ﴿29﴾(خداوند به فرشتگان دستور می‌دهد که) او را بگیرید و به بند و زنجیرش کشید. ﴿30﴾سپس او را به دوزخ افکنید. ﴿31﴾آن‌گاه او را در زنجیری که طولش هفتاد گز است در بند کشید. ﴿32﴾بی‌گمان او به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورد. ﴿33﴾و (مردم را) بر خوراک دادن بینوا ترغیب نمی‌کرد. ﴿34﴾

﴿ فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ ٣٥ وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ ٣٦ لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِ‍ُٔونَ ٣٧ فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ ٣٨ وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ ٣٩ إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ ٤٠ وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖۚ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ ٤١ وَلَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ ٤٢ تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٤٣ وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ ٤٤ لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ ٤٥ ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ ٤٦ فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ ٤٧ وَإِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ ٤٨ وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ٤٩ وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ ٥٠ وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ ٥١ فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ ٥٢﴾

پس او امروز در این‌جا یار مهربانی ندارد. ﴿35﴾و خوراکی هم جز زردابه ندارند. ﴿36﴾جز گناهکاران آن‌را نمی‌خورند. ﴿37﴾پس به آنچه می‌بینید سوگند می‌خورم. ﴿38﴾و (نیز به) آنچه که نمی‌بینید. ﴿39﴾این (قرآن) گفتار فرستاده‌ای گرانقدر است. ﴿40﴾و آن گفتۀ شاعری نیست، اندکی ایمان می‌آورید. ﴿41﴾و گفتۀ هیچ غیبگو و کاهی نیست، اندکی پند می‌پذیرید. ﴿42﴾از سوی پروردگار جهانیان فرو فرستاده شده است. ﴿43﴾و اگر پیغمبر پاره‌ای از سخنان را به دروغ بر ما می‌بست. ﴿44﴾بی‌گمان از او به سختی انتقام می‌گرفتیم. ﴿45﴾سپس رگ دلش را پاره می‌کردیم. ﴿46﴾پس هیچ‌کس از شما بازدارندۀ (کیفر ما) از او نیست. ﴿47﴾و بی‌گمان آن پندی برای پرهیزگاران است. ﴿48﴾و ما به یقین می‌دانیم که برخی از شما تکذیب کننده‌اید. ﴿49﴾و آن بر کافران مایۀ حسرتی است. ﴿50﴾و این (قرآن) حقیقتی راستین است. ﴿51﴾پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن. ﴿52﴾