سُورَةُ الصَّافَّاتِ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ وَٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا ١ فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا ٢ فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا ٣ إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ ٤ رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَرَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ ٥ إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ ٦ وَحِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ ٧ جَانِبٖ ٨ دُحُورٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ ٩ إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ ١٠ فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآۚ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۢ ١١ بَلۡ عَجِبۡتَ وَيَسۡخَرُونَ ١٢ وَإِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ ١٣ وَإِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ ١٤ وَقَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ ١٥ أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ ١٦ أَوَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ ١٧ قُلۡ نَعَمۡ وَأَنتُمۡ دَٰخِرُونَ ١٨ فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ ١٩ وَقَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ ٢٠ هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ ٢١ ۞ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ ٢٢ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ ٢٣ وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسُۡٔولُونَ ٢٤﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
قسم به (فرشتگان) صف بسته. ﴿1﴾و قسم به آنان که سخت (ابرها را) می‌رانند. ﴿2﴾و قسم به آنانکه کتاب خدا را می‌خوانند. ﴿3﴾همانا معبود شما یکی است. ﴿4﴾پروردگار آسمان‌ها و زمین و همه‌ی چیزهایی است که درمیان آن دو قرار دارد، و پروردگار مشرق‌هاست. ﴿5﴾بی‌گمان ما نزدیک‌ترین آسمان (به شما) را با زینت ستارگان آراسته‌ایم. ﴿6﴾و آن‌را از هر شیطان سرکشی به خوبی حفظ کرده‌ایم. ﴿7﴾آنان نمی‌توانند به (خبرهای) ملاء اعلی گوش دهند و از هرسو سنگ‌باران می‌شوند. ﴿8﴾برای آنانکه رانده شوند و عذابی همیشگی دارند. ﴿9﴾مگر کسیکه یکباره (خبری) را برباید آنگاه شعله‌ای سوزاننده به‌دنبالش افتد. ﴿10﴾پس، از ایشان بپرس که آیا آفرینش آنان دشوارتر است یا آفرینش چیزهایی که آفریده‌ایم؟ بدون شک ما آنان‌را از گل چسپنده آفریده‌ایم. ﴿11﴾بلکه تو تعجب می‌کنی و ایشان مسخره می‌نمایند. ﴿12﴾و چون پنده داده شوند نمی‌پذیرند. ﴿13﴾و هرگاه نشانه‌ای ببینند آن‌را به مسخره می‌گیرند. ﴿14﴾و گفتنند: این جز جادویی آشکار نیست. ﴿15﴾آیا وقتی بمیرم و (تبدیل به) خاک و استخوان‌هایی شویم برانگیخته خواهیم شد؟. ﴿16﴾آیا پدران گذشتۀ ما (نیز برانگیخته خواهند شد؟). ﴿17﴾بگو: آری (همۀ شما زنده می‌شوید) درحالیکه شما زبون خواهید بود. ﴿18﴾آنها یک صدای مرگبار است، پس ناگهان آنان می‌نگرند. ﴿19﴾و می‌گویند: وای بر ما این روز جزاست. ﴿20﴾این روزِ داوری است که آن‌را دروغ می‌انگاشتید. ﴿21﴾(ندا می‌آید) ستمکاران را همراه با همکیشانشان (و) به همراه آنچه می‌پرستیده‌اند برانگیزید. ﴿22﴾غیر از خدا (هرچه را پرستش می‌کرده اند) آنگاه آنان‌را به راه دوزخ رهنمون شوید. ﴿23﴾و آنان‌را نگاه دارید که باید پرس وجو شوند. ﴿24﴾
﴿ لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَيُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ ٢٥ بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ ٢٦ وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ ٢٧ قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ ٢٨ قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ ٢٩ وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۢۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ ٣٠ فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ ٣١ فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ ٣٢ فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ ٣٣ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ ٣٤ إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ ٣٥ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ ٣٦ بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ٣٧ إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ ٣٨ وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ٣٩ إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ ٤٠ أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ ٤١ فَوَٰكِهُ وَهُم مُّكۡرَمُونَ ٤٢ فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ ٤٣ عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ ٤٤ يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۢ ٤٥ بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ ٤٦ لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ ٤٧ وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ ٤٨ كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ ٤٩ فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ ٥٠ قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ ٥١﴾
شما را چه شده که به همدیگر یاری نمی‌رسانید؟. ﴿25﴾بلکه آنان امروز تسلیم‌اند. ﴿26﴾و بعضی رو به بعضی می‌نمایند و همدیگر را بازخواست می‌کنند. ﴿27﴾می‌گویند: شما از سرِ خیرخواهی به‌سوی ما آمدید. ﴿28﴾گویند: بلکه (کوتاهی از خودتان بود و) مؤمن نبودید. ﴿29﴾و ما هیچ‌گونه سلطه و قدرتی بر شما نداشتیم بلکه شما گروهی سرکش بودید. ﴿30﴾و وعده‌ی پروردگارمان بر ما لازم آمد، بی‌گمان ما چشندۀ (طعم عذاب) خواهیم بود. ﴿31﴾ما خودمان گمراه بودیم و شما را هم گمراه کردیم. ﴿32﴾پس به راستی آن‌روز (همۀ) آنان در عذاب شریک خواهد بود. ﴿33﴾بی‌گمان ما با گناهکاران چنین می‌کنیم. ﴿34﴾آنان چنان بودند که چون به آنان گفته می‌شد: معبود راستینی جز خداوند (یگانه) نیست، استکبار می‌ورزیدند. ﴿35﴾و می‌گفتند: آیا معبودهای خویش را به‌خاطر (سخن) شاعری دیوانه ترک گوییم؟. ﴿36﴾بلکه حق را آورده و پیامبران را تصدیق کرده است. ﴿37﴾شما قطعاً عذاب دردناک را خواهید چشید. ﴿38﴾و جز در برابر کارهایی که می‌کردید سزا داده نمی‌شوید. ﴿39﴾به‌جز بندگان مخلص خدا. ﴿40﴾اینان روزیِ معیّن دارند. ﴿41﴾(انواع) میوه‌ها و اینان گرامی‌اند. ﴿42﴾در باغ‌های پرناز و نعمت بهشت به‌سر می‌برند. ﴿43﴾بر تخت‌هایی روبروی یکدیگر (نشسته‌اند). ﴿44﴾بر آنان جامی از شراب ناب گردانده شود. ﴿45﴾سفید رنگ و لذّت بخش است برای نوشندگان. ﴿46﴾نه سر درد و نه مستی و زوال عقل در آن نیست. ﴿47﴾و در نزدشان زنان دیده فروهشتۀ فراخ چشم خواهند بود. ﴿48﴾(از شدّت سفیدی) گویا آنان تخم‌های (شتر مرغ) هستند که (در زیر پروبال آن) پنهان شده‌اند. ﴿49﴾پس بعضی رو به بعضی دیگر می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند. ﴿50﴾یکی از آنان می‌گوید: همانا من همنشینی داشتم. ﴿51﴾
﴿ يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ ٥٢ أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ ٥٣ قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ ٥٤ فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ ٥٥ قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ ٥٦ وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ ٥٧ أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ ٥٨ إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ ٥٩ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ ٦٠ لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ ٦١ أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ ٦٢ إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ ٦٣ إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ ٦٤ طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ ٦٥ فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالُِٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ ٦٦ ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ ٦٧ ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ ٦٨ إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ ٦٩ فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ ٧٠ وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ ٧١ وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ ٧٢ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ ٧٣ إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ ٧٤ وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ ٧٥ وَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ ٧٦﴾
که می‌گفت: آیا تو از باورکنندگان هستی؟. ﴿52﴾آبا چون بمیریم و به خاک و استخوان‌هایی تبدیل شویم آیا سزا و جزا می‌بینیم؟. ﴿53﴾گفت: آیا شما می‌توانید نگاهی به (دوزخ) بیاندازید؟. ﴿54﴾پس خودش درنگریست و او را در وسط دوزخ دید. ﴿55﴾گفت: سوگند به خدا نزدیک بود که مرا هلاک کنی. ﴿56﴾و اگر نعمت پروردگارم نبود من هم از احضارشدگان (در دوزخ) بودم. ﴿57﴾آیا ما دیگر نمی‌میریم؟!. ﴿58﴾مگر مرگ نخستینی که داشتیم و ما عذاب نخواهیم دید؟!. ﴿59﴾بی‌گمان این است همان کامیابی بزرگ. ﴿60﴾برای چنین (نعمتی) کارکنان باید کار کند. ﴿61﴾آیا برای پذیرایی این بهتر است یا درخت زقّوم؟!. ﴿62﴾بدون شمک ما آن‌را مایۀ رنج و زحمت ستمکاران قرار داده‌ایم. ﴿63﴾آن درختی است که از ته دوزخ برمی‌آید. ﴿64﴾شکوفه و میوۀ آن انگار سرهای شیاطین است. ﴿65﴾آنان از آن می‌خورند و شکم‌هایشان را از آن پر می‌کنند. ﴿66﴾سپس بر آن داغ و آلوده‌ای را می‌نوشند. ﴿67﴾آنگاه بازگشتشان به‌سوی دوزخ است. ﴿68﴾بی‌گمان آنان پدرانشان را در گمراهی یافته‌اند. ﴿69﴾پس آنان به دنبال پدرانشان شتابان رانده می‌شوند. ﴿70﴾و به راستی پیش از آنان بیشتر پیشینیان گمراه بوده‌اند. ﴿71﴾و همانا ما درمیانشان بیم‌دهندگانی روانه کردیم. ﴿72﴾پس بنگر که سرانجام بیم داده‌شدگان چه شده است؟. ﴿73﴾مگر بندگان پاکیزه و پاک‌دلِ خدا. ﴿74﴾و به راستی نوح ما را به فریاد خواند و ما بهترین پاسخ دهندگان بودیم. ﴿75﴾و ما او و خانواده و پیروانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم. ﴿76﴾
﴿ وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ ٧٧ وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ ٧٨ سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ ٧٩ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ ٨٠ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٨١ ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ ٨٢ ۞وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ ٨٣ إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ ٨٤ إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ ٨٥ أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ ٨٦ فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٨٧ فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ ٨٨ فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ ٨٩ فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ ٩٠ فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ ٩١ مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ ٩٢ فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ ٩٣ فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ ٩٤ قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ ٩٥ وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ ٩٦ قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ ٩٧ فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ ٩٨ وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ ٩٩ رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ ١٠٠ فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ ١٠١ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ ١٠٢﴾
و تنها ذریّۀ او را باقی گذاشتیم. ﴿77﴾و برای او درمیان ملت‌های بعد نام نیک برجای نهادیم. ﴿78﴾(و آن) درود بر نوح، درمیان جهانیان (است). ﴿79﴾ما اینگونه به نیکوکاران پاداش می‌دهیم. ﴿80﴾به یقین او از بندگان با ایمان ما بود. ﴿81﴾سپس دیگران را غرق کردیم. ﴿82﴾و همانا ابراهیم از پیروان او بود. ﴿83﴾آنگاه که با دلی سالم رو به پروردگارش آورد. ﴿84﴾زمانی‌که به پدر و قوم خود گفت: چه چیزی را می‌پرستید؟. ﴿85﴾آیا غیر از خدا خواستار معبودهای سراپا دروغ هستید؟. ﴿86﴾پس گمانتان (نسبت) به پروردگار جهانیان چیست؟. ﴿87﴾سپس نگاهی به ستارگان انداخت. ﴿88﴾پس گفت: همانا من بیمارم. ﴿89﴾پس آنان بدو پشت کردند (و) رفتند. ﴿90﴾آنگاه شتابان و نهان به‌سوی معبودهایشان رفت و گفت: آیا نمی‌خورید؟. ﴿91﴾شما را چه شده است که حرف نمی‌زنید. ﴿92﴾پس با دست راست بر سر اینها زد. ﴿93﴾پس مردم شتابان به‌سوی او آمدند. ﴿94﴾(ابراهیم) گفت: آیا چیزهایی را می‌پرستید که خودتان می‌تراشید؟. ﴿95﴾حال آنکه خداوند شما و آنچه را که انجام می‌دهید آفریده است. ﴿96﴾گفتند: برای او چهار دیوار بزرگی بسازید و او را در آتش بیاندازید. ﴿97﴾آنگاه در حق او نیرنگ وورزیدند ولی ما آنان‌را پست و فروتر قرار دادیم. ﴿98﴾و ابراهیم گفت: همانا من به‌سوی پروردگارم می‌روم، او مرا رهنمود می‌کند. ﴿99﴾پروردگارا! به من (فرزندی) از درستکاران عطا کن. ﴿100﴾«پس او را به پسری بردبار مژده دادیم. ﴿101﴾وقتیکه (فرزندش) به سنّی رسید که (می‌توانست با او به تلاش ایستد، گفت: فرزندم! من در خواب دیده‌ام که من (دارم) سر تو را می‌برم، پس بنگر که نظرت چیست؟ گفت: ای پدر! آنچه را فرمان می‌یابی انجام بده ـ اگر خدا بخواهد مرا ـ از شکیبایان خواهی یافت. ﴿102﴾
﴿ فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ ١٠٣ وَنَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ ١٠٤ قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ ١٠٥ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ ١٠٦ وَفَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ ١٠٧ وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ ١٠٨ سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ ١٠٩ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ ١١٠ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ١١١ وَبَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ ١١٢ وَبَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَعَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ ١١٣ وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ١١٤ وَنَجَّيۡنَٰهُمَا وَقَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ ١١٥ وَنَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ ١١٦ وَءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ ١١٧ وَهَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ ١١٨ وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ ١١٩ سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ١٢٠ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ ١٢١ إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ١٢٢ وَإِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٢٣ إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ ١٢٤ أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ ١٢٥ ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَرَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٢٦﴾
هنگامیکه (پدر و پسر) هردو گردن نهادند و (ابراهیم) فرزندش را به طرف روی، بر زمین خواباند. ﴿103﴾و او را نداد دادیم که ای ابراهیم!. ﴿104﴾به درستی‌که خواب (خود) را راست گرداندی بی‌گمان ما اینگونه به نیکوکاران جزا می‌دهیم. ﴿105﴾بی‌گمان این آزمونی آشکار است. ﴿106﴾و ما قربانی بزرگ و ارزشمندی را بلاگردان او گرداندیم. ﴿107﴾و برای او درمیان ملّت‌های بعد (از وی) نام نیک برجای نهادیم. ﴿108﴾«سلام بر ابراهیم. ﴿109﴾ما نیکوکاران را اینگونه جزا می‌دهیم. ﴿110﴾بی‌گمان او از بندگان با ایمان ما بود. ﴿111﴾و او را به (تولّد) اسحاق که پیامبر و از زمرۀ شایستگان بود مژده دادیم. ﴿112﴾و بر او و اسحاق برکت نازل نمودیم، و از دودمان این دو افرادی نیکوکار به وجود آمدند و برخی اشکارا بر خود ستم کردند. ﴿113﴾و به‌راستی بر موسی و هارون منّت نهادیم. ﴿114﴾و هردوی آنان و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم. ﴿115﴾و آنان‌را یاری کردیم پس آنان بودند که پیروز شدند. ﴿116﴾و آن دو کتاب روشنگر دادیم. ﴿117﴾و آن دو را به راه راست رهنمود کردیم. ﴿118﴾و نام نیک آن دو را در(میان) اقوام بعدی باقی گذاردیم. ﴿119﴾سلام بر موسی و هارون. ﴿120﴾بی‌گمان ما نیکوکاران را اینگونه جزا می‌دهیم. ﴿121﴾بی‌گمان آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. ﴿122﴾و همانا الیاس از پیامبران بود. ﴿123﴾هنگامیکه به قومش گفت: آیا پرهیزگاری پیشه نمی‌کنید؟. ﴿124﴾آیا بت بعل را به فریاد می‌خوانید و بهترینِ آفرینندگان را رها می‌کنید؟. ﴿125﴾خدا را، که پروردگار شما و پروردگار نیاکان پیشین شماست. ﴿126﴾
﴿ فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ ١٢٧ إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ ١٢٨ وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ ١٢٩ سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ يَاسِينَ ١٣٠ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ ١٣١ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ١٣٢ وَإِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٣٣ إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ ١٣٤ إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ ١٣٥ ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ ١٣٦ وَإِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ ١٣٧ وَبِٱلَّيۡلِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ ١٣٨ وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٣٩ إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ ١٤٠ فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ ١٤١ فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٞ ١٤٢ فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ ١٤٣ لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ ١٤٤ ۞فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ سَقِيمٞ ١٤٥ وَأَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ ١٤٦ وَأَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ ١٤٧ فَ‍َٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ ١٤٨ فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَلَهُمُ ٱلۡبَنُونَ ١٤٩ أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَهُمۡ شَٰهِدُونَ ١٥٠ أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ ١٥١ وَلَدَ ٱللَّهُ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ ١٥٢ أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ ١٥٣﴾
پس او را تکذیب کردند و بی‌شک آنان احضار خواهند شد. ﴿127﴾مگر بندگان مخلص خدا. ﴿128﴾و برای او درمیان ملّت‌های بعدی نام نیکی برجای نهادیم. ﴿129﴾سلام بر الیاس. ﴿130﴾ما نیکوکاران را اینگونه جزا می‌دهیم. ﴿131﴾بی‌گمان او از بندگان مؤمن ما بود. ﴿132﴾و بی‌گمان لوط از پیامبران بود. ﴿133﴾زمانی‌که او و خانواده‌اش، همگی را نجات دادیم. ﴿134﴾مگر پیرزنی که از باقی ماندگان بود. ﴿135﴾سپس دیگران را نابود کردیم. ﴿136﴾و شما بامدادن از سرزمین ایشان عبور می‌کنید. ﴿137﴾و به هنگام شب (نیز) پس آیا خرد نمی‌ورزید؟!. ﴿138﴾و بی‌گمان یونس از پیامبران بود. ﴿139﴾آنگاه که به‌سوی کشتی گرانبار گریخت. ﴿140﴾آنگاه در قرعه‌کشی شرکت کرد و از بازندگان شد. ﴿141﴾آنگاه ماهی او را فرو بلعید، درحالیکه او سزاوار نکوهش بود. ﴿142﴾پس اگر او قبلاً از نیایشگران نبود. ﴿143﴾به یقین در شکمش تا روزی که (مردم) برانگیخته می‌شوند باقی می‌ماند. ﴿144﴾سپس درحالیکه بیمار بود او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) انداختیم. ﴿145﴾و در کنارش درختی از (نوع) کدو رویاندیم. ﴿146﴾و او را به‌سوی جمعیت یک‌صد هزار نفری یا بیشتر فرستادیم. ﴿147﴾پس ایمان آوردند آنگاه تا مدتی معین آنان‌را بهره‌مند ساختیم. ﴿148﴾پس، از آنان بپرس که آیا دختران از آن پروردگار تو باشند و پسران از آن خودشان؟. ﴿149﴾یا فرشتگان را ماده آفریدیم و آنان حاضر بودند؟. ﴿150﴾هان! آنان از روی دروغ‌ها و تهمت‌های به‌هم بافتۀ خود می‌گویند. ﴿151﴾خداوند فرزند زاده است! و قطعاً ایشان دروغگویند. ﴿152﴾(آیا خدا) دختران را بر پسران ترجیح داده‌است؟. ﴿153﴾
﴿مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ ١٥٤ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ١٥٥ أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ ١٥٦ فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ ١٥٧ وَجَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَبَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗاۚ وَلَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ ١٥٨ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ ١٥٩ إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ ١٦٠ فَإِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ ١٦١ مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ ١٦٢ إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ ١٦٣ وَمَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ ١٦٤ وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ ١٦٥ وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ ١٦٦ وَإِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ ١٦٧ لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٦٨ لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ ١٦٩ فَكَفَرُواْ بِهِۦۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ ١٧٠ وَلَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٧١ إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ ١٧٢ وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ ١٧٣ فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ ١٧٤ وَأَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ ١٧٥ أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ ١٧٦ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ ١٧٧ وَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ ١٧٨ وَأَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ ١٧٩ سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ ١٨٠ وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ ١٨١ وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٨٢﴾
شما را چه شده، چگونه حکم می‌کنید؟. ﴿154﴾آیا یادآور نمی‌گردید؟. ﴿155﴾آیا دلیلی آشکار دارید. ﴿156﴾اگر راست می‌گویید کتاب خود را بیاورید. ﴿157﴾و آن (کافران) بین او و جنیان (رابطۀ) خویشاوندی مقرّر کرده‌اند حال آنکه جنّیان می‌دانند که احضار خواهند شد. ﴿158﴾خدا از آنچه (او را بدان) وصف می‌کنند پاک است. ﴿159﴾مگر بندگان مخلص خدا. ﴿160﴾پس شما و آنچه می‌پرستید. ﴿161﴾هرگز نمی‌توانید کسی را با فتنه و فساد از خدا‌پرستی منحرف سازید. ﴿162﴾مگر کسی که مایل باشد به آتش جهنّم بسوزد. ﴿163﴾و کسی از ما نیست مگر آنکه جایگاه مشخصی دارد. ﴿164﴾و همانا ما به صف ایستادگانیم. ﴿165﴾و بی‌گمان ما نیایش کنندگانیم. ﴿166﴾و هرچند مشرکان می‌گفتند. ﴿167﴾اگر پندی از پیشینیان در نزد ما بود. ﴿168﴾به یقین از بندگان مخلص خدا می‌شدیم. ﴿169﴾پس بداون کفر ورزیدند و فرجام کار خود را خواهند دانست. ﴿170﴾و به‌راستی وعدۀ ما دربارۀ بندگان فرستادۀ ما از پیش ثبت و ضبظ گشته است. ﴿171﴾و آن این که ایشان قطعاً یاری می‌گردند. ﴿172﴾و بی‌گمان سپاهیان ما همان پیروزمندانند. ﴿173﴾پس، از آنان تا مدّتی روی بگردان. ﴿174﴾و بنگر، و آنان خودشان هم خواهند دید. ﴿175﴾آیا عذاب ما را به شتاب می‌خواهند؟. ﴿176﴾پس چون به ساختِ آنان فرود آید، بیم داده شدگان چه بامداد بدی خواهند داشت!. ﴿177﴾و تا مدّتی از آنان روی بگردان. ﴿178﴾و بنگر و آنان خودشان هم خواهند دید. ﴿179﴾پاک و منزّه است پروردگارت، پروردگار شکوهمند، از توصیف‌هایی که کافران می‌کنند. ﴿180﴾و درود بر پیامبران. ﴿181﴾و ستایش خدای را سزات که پروردگار جهانیان است. ﴿181﴾