سُورَةُ العَلَقِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ ١ خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ ٢ ٱقۡرَأۡ وَرَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ ٣ ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ ٤ عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ ٥ كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ ٦ أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ ٧ إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ ٨ أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يَنۡهَىٰ ٩ عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰٓ ١٠ أَرَءَيۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰٓ ١١ أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰٓ ١٢ أَرَءَيۡتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰٓ ١٣ أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ ١٤ كَلَّا لَئِن لَّمۡ يَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِيَةِ ١٥ نَاصِيَةٖ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةٖ ١٦ فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ ١٧ سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ ١٨ كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَٱسۡجُدۡۤ وَٱقۡتَرِب۩ ١٩

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

بخوان به نام پروردگارت، آن که (همۀ جهان را) آفریده است. ﴿1﴾انسان را از خون بسته آفریده است. ﴿2﴾بخوان و پروردگارت بس گرامی است. ﴿3﴾خدایی که (نوشتن) با قلم آموخت. ﴿4﴾به انسان آنچه را که نمی‌دانست آموخت. ﴿5﴾قطعاً انسان سر به طغیان برمی‌دارد. ﴿6﴾هنگامی‌که خود را بی‌نیاز می‌بیند. ﴿7﴾به یقین بازگشت به‌سوی پروردگار توست. ﴿8﴾آیا به کسی‌که بازمی‌دارد نگریسته‌ای؟. ﴿9﴾بنده‌ای را چون به نماز ایستد. ﴿10﴾به من بگو اگر بر راه هدایت می‌بود؟. ﴿11﴾یا این که به تقوا و پرهیزگاری دستور می‌داد. ﴿12﴾به من بگو اگر تکذیب کند و روی‌گردان شود؟. ﴿13﴾مگر ندانسته‌ است که خدا می‌بیند؟. ﴿14﴾نه! اگر بازنیاید پیشانی‌اش را خواهیم کشید. ﴿15﴾پیشانی دروغگوی گناهکار. ﴿16﴾پس باید اهل مجلسش را فرا بخواند. ﴿17﴾ما نیز فرشتگان مأمور دوزخ را صدا می‌زنیم. ﴿18﴾هرگز! از او اطاعت مکن و سجده ببر و (به خداوند) تقرب بجوی. ﴿19﴾