سُورَةُ المَعَارِجِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ ١ لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ ٢ مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ ٣ تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ ٤ فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا ٥ إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا ٦ وَنَرَىٰهُ قَرِيبٗا ٧ يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ ٨ وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٩ وَلَا يَسۡ‍َٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا ١٠﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

خواهنده‌ای درخواست عذابی کرد که به وقوع می‌پیوندند. ﴿1﴾و آن برای کافران هیچ بازدارنده‌ای ندارد. ﴿2﴾از سوی خداوند صاحب درجات و مقاما (است). ﴿3﴾فرشتگان و (نیز) روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به‌سوی او فرا می‌روند. ﴿4﴾پس به صبر نیکو برداری ورز. ﴿5﴾آنان آن (روز) را دور می‌بینند. ﴿6﴾و ما آن‌را نزدیک می‌بینیم. ﴿7﴾روزی‌ که آسمان مانند مس گداخته می‌شود. ﴿8﴾و کوه‌ها مانند پشم رنگین می‌شوند. ﴿9﴾و هیچ خویشاوندی از (حال) خویشاوندی دیگر نمی‌پرسد. ﴿10﴾

﴿ يُبَصَّرُونَهُمۡۚ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ ١١ وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِيهِ ١٢ وَفَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُ‍ٔۡوِيهِ ١٣ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ ١٤ كَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ١٥ نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ ١٦ تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ ١٧ وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ ١٨ ۞إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا ١٩ إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا ٢٠ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا ٢١ إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ ٢٢ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ ٢٣ وَٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ ٢٤ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ ٢٥ وَٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ ٢٦ وَٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ ٢٧ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ ٢٨ وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ ٢٩ إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ ٣٠ فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ ٣١ وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ ٣٢ وَٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ ٣٣ وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ ٣٤ أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ ٣٥ فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ ٣٦ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ ٣٧ أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ ٣٨ كَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ ٣٩﴾

(دوستان و خویشاوندان) به آنان نشان داده می‌شوند. گناهکار آرزو می‌کند که فرزندان خود را بلاگردان عذاب آن روز قرار دهد. ﴿11﴾همچنین همسر و برادرش را. ﴿12﴾و عشیره‌اش را که به او پناه می‌دهد. ﴿13﴾و حتی (آماده است) تمام کسانی را که روی زمین هستند (فدا کند) آنگاه (این کار) او را برهاند. ﴿14﴾هرگز، آن آتش سوزان و سراپا شعله است. ﴿15﴾پوست بدن را می‌کند و با خود می‌برد. ﴿16﴾کسی را که پشت کرده و روی گردانده است. فرا می‌خواند. ﴿17﴾و (نیز کسی را که) گرد آورد و نگاه داشت. ﴿18﴾به‌راستی که انسان کم طاعت و ناشکیبا آفریده شده است. ﴿19﴾هرگاه به او مصیبت رسد بی‌تاب و بی‌قرار می‌گردد. ﴿20﴾و چون خوبی بدو رو کند بخیل می‌گردد. ﴿21﴾مگر نمازگزاران. ﴿22﴾کسانی‌که بر نمازشان مداومت و مواظبت دارند. ﴿23﴾و کسانی‌که در مال‌هایشان حقّی معیّن است. ﴿24﴾برای گدا و محروم. ﴿25﴾و کسانی‌که روز جزا را تصدیق می‌کنند. ﴿26﴾و کسانی‌که از عذاب پروردگارشان بیمناک و ترسناکند. ﴿27﴾بی‌گمان عذاب پروردگارشان ایمنی ناپذیر است. ﴿28﴾و کسانی‌که شرمگاه‌هایشان را محافظت می‌کنند ﴿29﴾مگر بر زنان و کنیزان خود که (در این صورت) سرزنشی برایشان نیست. ﴿30﴾پس هرکس فراتر از این را بجوید آنانند که تجاوزکارند. ﴿31﴾و کسانی‌که آنان امانت‌ها و عهدشان را رعایت می‌کنند. ﴿32﴾و کسانی‌که برپا دارندۀ گواهی‌هایشان هستند. ﴿33﴾و کسانی‌که آنان بر نماز‌های خود محافظت می‌کنند. ﴿34﴾اینان در باغ‌هایی گرامی داشته می‌شوند. ﴿35﴾پس کافران را چه شده که به‌سوی تو شتابان می‌آیند؟!. ﴿36﴾گروه گروه در سمت راست و چپ تو قرای می‌گیرند. ﴿37﴾آیا هریک از آنان امیدوارند که به بهشت پرناز و نعمت درآورده شوند؟. ﴿38﴾هرگز، ما آنان را از آنچه می‌دانند آفریده‌ایم. ﴿39﴾

﴿ فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ ٤٠ عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ ٤١ فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَيَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ ٤٢ يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ ٤٣ خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ ٤٤ ﴾

سوگند به پروردگار مغرب‌ها و مشرق‌ها که ما توانائیم. ﴿40﴾بر آن که بهتر از آنان‌را جایگزین کنیم و ما ناتوان نیستیم. ﴿41﴾آنان‌را به حال خود واگذار تا به باطل خود فرو روند و به بازیچه بنشینند تا آنکه به آن روزشان که وعده داده می‌شوند برسند. ﴿42﴾آن روزی که از گورها شتابان بیرون می‌شوند گویی آنان به‌سوی نشانه‌ای می‌دوند. ﴿43﴾درحالیکه چشمانشان به زیر افتاده و خواری و پستی ایشان را فرو بسته است. این است آن روزی که وعده داده شده‌اند. ﴿44﴾