سُورَةُ المُدَّثِّرِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ ١ قُمۡ فَأَنذِرۡ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرۡ ٣ وَثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ ٤ وَٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ ٥ وَلَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ ٦ وَلِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ ٧فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ ٨ فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ ٩ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ ١٠ ذَرۡنِي وَمَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا ١١ وَجَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا ١٢ وَبَنِينَ شُهُودٗا ١٣ وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا ١٤ ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ ١٥ كَلَّآۖ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا ١٦ سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا ١٧﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

جامه به خود پیچیده!. ﴿1﴾برخیز و هشدار ده. ﴿2﴾و پروردگارت را به بزرگی یاد کن. ﴿3﴾و لباس‌هایت را پاکیزه بدار. ﴿4﴾و پلیدی را دور ساز. ﴿5﴾و بذل و بخشش مکن تا افزون طلبی کنی. ﴿6﴾و برای پروردگارت شکیبایی کن. ﴿7﴾پس هنگامی‌که در صور دمیده شود. ﴿8﴾آن روز، روز سختی خواهد بود. ﴿9﴾بر کافران آسان نیست. ﴿10﴾مرا واگذار با آن کسی‌که او را تک و تنها آفریده‌ام. ﴿11﴾و برایش مالی فراوان قرار داده‌ام. ﴿12﴾و فرزندانی به او داده‌ام که همه حاضرند. ﴿13﴾و (وسائل زندگی را) از هر نظر برای او فراهم ساخته‌ام. ﴿14﴾باز طمع می‌ورزد که افزون سازم. ﴿15﴾هرگز (چنین نخواهد بود) چرا که با آیات ما دشمن و ستیزه‌جو است. ﴿16﴾به‌زودی او را به بالا رفتن از گردنۀ (مشکلات) وامی‌دارم. ﴿17﴾

﴿إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ١٨ فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ ١٩ ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ ٢٠ ثُمَّ نَظَرَ ٢١ ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ٢٢ ثُمَّ أَدۡبَرَ وَٱسۡتَكۡبَرَ ٢٣ فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ ٢٤ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ ٢٥ سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ ٢٦ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ ٢٧ لَا تُبۡقِي وَلَا تَذَرُ ٢٨ لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ ٢٩ عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ ٣٠ وَمَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗۖ وَمَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَيَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَلَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗاۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَمَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ ٣١ كَلَّا وَٱلۡقَمَرِ ٣٢ وَٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ ٣٣ وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ ٣٤ إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ ٣٥ نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ ٣٦ لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ ٣٧ كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ ٣٨ إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ ٣٩ فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ ٤٠ عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ ٤١ مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ ٤٢ قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ ٤٣ وَلَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ ٤٤ وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ ٤٥ وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ ٤٦ حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ ٤٧﴾

او بیندیشید و سنجید. ﴿18﴾مرگ بر او باد چگونه سنجید!. ﴿19﴾باز مرگ بر او باد چگونه سنجید!. ﴿20﴾سپس نگریست. ﴿21﴾آن‌گاه رو ترش کرد و پیشانی درهم کشید. ﴿22﴾سپس پشت کرد و کبر ورزید. ﴿23﴾آن‌گاه گفت: این چیزی جز جادوی منقول (از پیشینیان) نیست. ﴿24﴾این جز سخن انسان نیست. ﴿25﴾او را به دوزخ درخواهم آورد. ﴿26﴾و تو چه می‌دانی که دوزخ چگونه است؟!. ﴿27﴾نه باقی می‌گذراد و نه رها می‌کند. ﴿28﴾سوزانندۀ انسان‌هاست. ﴿29﴾بر آن نوزده (کس) گمارده شده‌اند. ﴿30﴾و مأموران دوزخ را جز از میان فرشتگان برنگزیده‌ایم و شمار آنان‌را نیز جز مایۀ آزمایش کافران قرار نداده‌ایم تا اهل کتاب یقین حاصل کنند و تا ایمان مؤمنان بیشتر شود و تا اهل کتاب و مؤمنان شک نکنند و تا بیماردلان و کافران بگویند: خداوند از این مثل چه خواسته است؟ خداوند بدینسان هرکس را که بخواهد گمراه می‌سازد و هرکس را که بخواهد هدایت می‌کند و لشکرهای پروردگارت را جز او کسی نمی‌داند و این جز اندرزی برای بشر نیست. ﴿31﴾اینچنین نیست (که ایشان می‌پندارند) سوگند به ماه. ﴿32﴾و سوگند به شب بدانگاه که پشت کند. ﴿33﴾و به صبح چون روشن شود. ﴿34﴾که آن (دوزخ) یکی از (بلاهای) بزرگت است. ﴿35﴾برای انسان‌ها بیم‌دهنده است. ﴿36﴾برای کسی از شما که بخواهد گام پیش نهد یا پس ماند. ﴿37﴾هرکس در گرو عملکرد خویش است. ﴿38﴾مگر سمت راستی‌ها. ﴿39﴾در باغ‌های (بهشتی) خواهند بود. از همدیگر می‌پرسند. ﴿40﴾از بزهکاران. ﴿41﴾چه چیز شما را به دوزخ درآورد؟. ﴿42﴾می‌گویند: از نمازگزاران نبودیم. ﴿43﴾و به بینوا خوراک نمی‌دادیم. ﴿44﴾و ما پیوسته با باطل‌گرایان فرو می‌رفتیم. ﴿45﴾و روز جزا را دروغ می‌انگاشتیم. ﴿46﴾تا این که مرگ به سراغمان آمد. ﴿47﴾

﴿فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ ٤٨ فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ ٤٩ كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ ٥٠ فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۢ ٥١ بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ ٥٢ كَلَّاۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ ٥٣ كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ ٥٤ فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ٥٥ وَمَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ ٥٦ ﴾

پس شفاعت شفاعت‌کنندگان سودی به آنان نمی‌بخشد. ﴿48﴾پس آنان‌را چه شده است که از پند روی‌گردانند؟!. ﴿49﴾گویی که آنان درازگوشان رمنده‌ای هستند. ﴿50﴾که از شیری گریخته باشند. ﴿51﴾بلکه هرکس از آن‌ها می‌خواهد که به او صحیفه‌هایی گشوده داده شود. ﴿52﴾چنین نیست بلکه از آخرت پروایی ندارند. ﴿53﴾حاشا، حق این است که آن (سوره‌) پندی است. ﴿54﴾پس هرکس بخواهد آن‌را یاد کند. ﴿55﴾و یاد نمی‌کنند مگر این که خدا بخواهد. اوست سزاوار پروا و اوست سزاوار آمرزش. ﴿56﴾