سُورَةُ الزَّلۡزَلَةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا ١ وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا ٢ وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا ٣ يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا ٤ بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا ٥ يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ ٦ فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ ٧ وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ ٨ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

هنگامی‌که زمین سخت به لرزه انداخته می‌شود. ﴿1﴾و زمین بارهای سنگین خود را بیرون می‌افکند. ﴿2﴾و انسان می‌گوید: آن‌را چه شده است؟. ﴿3﴾آن روز (زمین) از خبرهای خود سخن می‌گوید. ﴿4﴾چرا که پروردگارت به آن حکم کرده است. ﴿5﴾در آن روز مردم به (حال) پراکنده بر آیند تا (کیفر) اعمالشان به آنان نماینده شود. ﴿6﴾پس هرکس به اندازۀ ذرّه‌ای کار نیک کرده باشد (پاداش) آن‌را خواهد دید. ﴿7﴾و هرکس به اندازۀ ذرّره‌ای کار بد کرده باشد (کیفر) آن‌را خواهد دید. ﴿8﴾