۲- نبوت محمد ج
خبر دادن از نبوت محمد جیا اطلاع‌رسانی در این‌باره، در بسیاری از آیات قرآن آمده است؛ از آن جمله:
﴿مُّحَمَّدٞ رَّسُولُ ٱللَّهِ﴾[الفتح: ۲٩]. «محمد، فرستاده‌ی الله است».
﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٞ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِ ٱلرُّسُلُ﴾[آل‌عمران: ۱۴۴].
«و محمد، فقط پیامبر است؛ پیش از او نیز پیامبرانی بوده‌اند که در گذشته‌اند».
﴿إِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ٣﴾[يس: ۳].
«... که تو از فرستادگانِ (الله متعال) هستی».
﴿وَإِذۡ قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ يَٰبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُم مُّصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيَّ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَمُبَشِّرَۢا بِرَسُولٖ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِي ٱسۡمُهُۥٓ أَحۡمَدُۖ فَلَمَّا جَآءَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٞ ٦﴾[الصف: ۶].
«و زمانی (را به یاد آورید) که عیسی پسر مریم گفت: ای بنی‌اسرائیل! به راستی من، فرستاده‌ی الله به سوی شما هستم، در حالی که آنچه را که از تورات فراروی من است، تصدیق می‌کنم و به پیامبری که پس از من می‌آید و نامش احمد است، مژده می‌دهم. پس هنگامی که (احمد ج) با معجزه‌‌ها و نشانه‌های آشکار نزدشان آمد، گفتند: این، جادوی آشکاری است».
﴿وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَءَامَنُواْ بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٖ وَهُوَ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّهِمۡ كَفَّرَ عَنۡهُمۡ سَئَِّاتِهِمۡ وَأَصۡلَحَ بَالَهُمۡ ٢﴾[محمد: ۲].
«و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد نازل شده (یعنی قرآن) که حق و راست است و از سوى پروردگارشان؛ ایمان آوردند، (الله) گناهانشان را می‌بخشد و وضعیت و کارشان را سامان می‌دهد».
و همین‌طور صدها آیه‌ی دیگر.
سپس آیاتی دیگر، صحت نبوت محمد جرا با برهان‌های عقلی، ثابت می‌کنند؛ همان‌گونه که در آیات ذیل آمده است:
﴿وَإِن كُنتُمۡ فِي رَيۡبٖ مِّمَّا نَزَّلۡنَا عَلَىٰ عَبۡدِنَا فَأۡتُواْ بِسُورَةٖ مِّن مِّثۡلِهِۦ وَٱدۡعُواْ شُهَدَآءَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ ٢٣﴾[البقرة: ۲۳].
«و چنانچه در مورد آیاتی که بر بنده ی خویش نازل کرده ایم، شک و تردید دارید، پس اگر راست می گویید، یک سوره همانند قرآن بیاورید».
﴿وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ ٤٤ لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ ٤٥ ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ ٤٦﴾[الحاقة: ۴۴-۴۶].
«اگر پیامبر سخنان دروغینی بر ما می‌بست، او را با دست راست و به شدت می‌گرفتیم؛ سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم».
﴿وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّهُمۡ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُۥ بَشَرٞۗ لِّسَانُ ٱلَّذِي يُلۡحِدُونَ إِلَيۡهِ أَعۡجَمِيّٞ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيّٞ مُّبِينٌ ١٠٣﴾[النحل: ۱۰۳].
«ما می‌دانیم که آن‌ها (=کافران) می‌گویند: این آیات را انسانی به پیامبر آموزش می‌دهد. در حالی که زبان کسی که (آموزش قرآن را) به او نسبت می‌دهند، عربی نیست و این قرآن به زبانی عربی فصیح و روشن است».
﴿قُل لَّوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا تَلَوۡتُهُۥ عَلَيۡكُمۡ وَلَآ أَدۡرَىٰكُم بِهِۦۖ فَقَدۡ لَبِثۡتُ فِيكُمۡ عُمُرٗا مِّن قَبۡلِهِۦٓۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ ١٦﴾[يونس: ۱۶].
«بگو: اگر الله می‌خواست، آن را بر شما نمی‌خواندم و او نیز شما را به آن آگاه نمی‌کرد. من، پیش‌تر عمری در میان شما بوده‌ام. آیا نمی‌اندیشید؟».
﴿قُلۡ مَا كُنتُ بِدۡعٗا مِّنَ ٱلرُّسُلِ﴾[الأحقاف: ٩].
«بگو: من از میان پیامبران، پدیده‌ی نوظهوری نیستم».
﴿قُلۡ إِنَّمَآ أَعِظُكُم بِوَٰحِدَةٍۖ أَن تَقُومُواْ لِلَّهِ مَثۡنَىٰ وَفُرَٰدَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُواْۚ مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ﴾[سبأ: ۴۶].
«بگو: تنها شما را یک اندرز می‌دهم که دوتا دوتا (و با هم و به دور از تعصب) و به تنهایی (و با تفکر و بازبینی در خویشتن) برای الله برخیزید و آن‌گاه بیندیشید؛ رفیقتان دچار هیچ‌گونه جنونی نیست».
به همین منوال، آیات قرآن پیاپی و به کثرت نبوت محمد جرا اثبات و از آن دفاع می‌کنند؛ به گونه‌ای که دیگر هیچ راهی برای نفوذ شک به قلب مسلمان، بلکه به قلب هر انسان منصفی درباره‌ی رسالت محمد جباقی نمی‌ماند. و این، همان دو شرط سوم و چهارم [یعنی تکرار و وضوح کامل و قطعی] است. بدین‌سان همه‌ی شروط و شاخص‌های اثباتِ عقیده، بر دومین اصل از اصول عقیده که همان نبوت محمد جاست، انطباق می‌یابد؛ همان‌طور که بر سومین اصل عقیده، یعنی آخرت و روز واپسین، منطبق می‌گردد: