چکیده‌ی بحث
خلاصه اینکه هر اصل یا موضوع مهمی که به این دین اضافه شده- یا اضافه می‌گردد- به خودِ اضافه‌کنندگان برگردانده می‌شود؛ فرقی نمی‌کند که در زمینه‌ی اصول عقیده باشد، مانند: امامت یا عصمت؛ و یا جزو اصول شریعت و مسایل مهمّ آن، مانند: خمس مکاسب؛ یا در رابطه با مسایل مهمی هم‌چون آبروی مردم باشد، مانند: متعه یا ازدواج موقت که موضوعی ناموسی و مرتبط با شَرَف مردم است. لذا هر اصلی را که به دین افزوده گردد، به خودِ بدعت‌گذاران برمی‌گردانیم و به حکم شریعت، چنین اصولی را نمی‌پذیریم؛ دلیلش، بسیار ساده و روشن است: زیرا بدون دلیلی که بتوان آن را به معنای علمی‌اش دلیل نامید، به دین افزوده شده است و هر آنچه که دلیلی بر صحتش وجود نداشته باشد، باطل و غیرقابل قبول است و برای هیچ مسلمانی- که اللهﻷاو را با عقل و وحی گرامی داشته و دینش را بر اساس دلیل و حجت و برهان قرار داده است،- شایسته نیست که به باطل بگرود و از تصورات واهی یا گمان‌ها و پندارهای بی‌اساسی که هیچ سودی در برابر حق و حقیقت ندارند، پیروی کند.