چراییِ فرار از قرآن به سوی عقل‌ها و دیدگاه‌های شخصی
اینجاست که روشن می‌شود فرار از آیات محکم و واضح قرآن و وابستگی به دست‌آویزهای سستی که آن را عقلیات یا دلایل عقلی می‌نامند، بیان‌گر تهی‌دست بودن کسانی‌ست که در زمینه‌ی بهره‌گیری از قرآن یا استدلال به آن، مفلس‌اند؛ زیرا قرآن هیچ کمکی به آن‌ها در تأیید پندارهایشان نمی‌کند و در آن، هیچ دلیلی بر ادعاهایشان وجود ندارد؛ و گرنه شما را به پروردگارتان سوگند، این‌همه درآویختن به این دلایل و دیدگاه‌های واهی، چه دلیلی دارد؟ اگر نصوص قرآن تأییدشان می‌کند یا مطابق خواسته‌های آنان سخن می‌گوید، پس چرا از قرآن روی می‌گردانند و به چنین چیزهایی روی می‌آورند؟ حتی در این راستا متحمل رنج فراوان می‌شوند و در ورطه‌ی جر و بحث‌های بی‌پایان می‌افتند؛ در صورتی که اگر اصل یا اصول مورد ادعایشان، ریشه‌ی دینی داشته باشد، با یک آیه‌ی محکم و روشن یا قطعی‌الدلاله می‌توانند نظر خود را ثابت کنند و به این‌همه جر و بحث پایان دهند.