۴) اعتقاد شیعه در باره حرمت جهاد قبل از ظهور مهدی:
این اعتقاد خطرناک موضعگیری شیعه را بیشتر واضح مینماید؛ وقتی امت اسلام دچار بحران میشود آنها را میبینی که فقط تماشا میکنند و حتی با دشمنان متحد میشود تا از یکسو شیعه را ایمن کنند و از سویی دیگر به اهل سنت ضربه بزنند.
تاریخ هرگز به یاد ندارد که شیعه علیه کفار جهادی کرده باشد مگر اینکه بر ضد اهلسنت باشد که از طریق خیانتهایی که در گذشته و حال میورزیدند انجام گرفته است.
کتب شیعه مملو از روایاتی است که این اعتقادشان را پایهریزی میکند، من جمله: ثقه آنها در حدیث؛ محمد بن یعقوب کلینی در کافی (۸/۲٩۵) از ابی عبدالله÷روایت میکند که گفته است: «كل راية ترفع قبل قيام القائم فصاحبها طاغوت يعبد من دون الله عز و جل» (هر پرچمی که قبل از قیام امام زمان برافراشته شود، صاحب آن طاغوتی است که به جای الله عزوجل پرستیده میشود). این روایت را شیخشان حر عاملی نیز در وسائل الشیعة (۱۱/۳٧) ذکر نموده است.
محدثشان طبرسی در مستدرک الوسائل (۲/۲۴۸ چاپ دار الکتب الاسلامیة –تهران) از ابی جعفر÷روایت میکند که گفت: «مَثَلُ من خرج منا أهل البيت قبل قيام القائم عليه السلام مثل فرخ طار وقع من وكره فتلاعب به الصبيان» (کسی که از میان ما اهل بیت قبل از قیام قائم÷خروج کند مانند آن است که جوجه ای پرواز کند و از لانهاش بیفتد و کودکان با آن بازی کنند).
در الصحیفة السجادیة الکاملة (ص۱۶ چاپ دار الحوراء-بیروت) از ابی عبدالله÷روایت است که گفت: «ما خرج ولا يخرج منا أهل البيت إلى قيام قائمنا أحد ليدفع ظلمًا أو ينعش حقًا إلا اصطلته البلية وكان قيامه زيادة في مكروهنا وشيعتنا» (تا قبل از ظهور مهدی هیچ احدی از ما اهل بیت برای جلوگیری از ظلم و یا ستاندن حقی خروج نکرده و نمیکند مگر اینکه بلا او را در بر میگیرد و قیام او موجب ازدیاد مشکلات ما و شیعیان ما میشود) [۱۸].
حتی آنها اهل سنت را به خاطر اینکه جهاد میکنند سرزنش و مذمت میکنند؛ ملا محسن ملقب به کاشانی در الوافی (٩/۱۵) و حر عاملی در وسائل الشیعه (۱۱/۲۱) و محمد حسن نجفی در جواهر الکلام (۲۱/۴۰) از عبدالله بن سنان روایت میکند که گفت: به ابیعبدالله÷گفتم: فدایت شوم، نظر شما در باره کسانی که در جبهات میجنگند چیست؟ فرمود: "وای بر آنها! عجله میکنند و در دنیا و آخرت کشته میشوند، سوگند به الله شهید فقط شیعیان ما هستند حتی اگر در رختخوابشان بمیرند" [۱٩].
[۱۸] حقیقة الشیعة ص ۱٧۰. [۱٩] همان ص۱٧۲.