روزنامه‌های جهان در باره جنایت‌های شیعیان حزب امل می‌گویند:
روزنامه‌های جهان در باره هولناک بودن جنایت‌هایی که حرکت امل و هم‌دستانشان در حق سکان بیروت غربی و آوارگان اردوگاه‌های فلسطینیان مرتکب شدند می‌نویسند از جمله:
خبرنگار روزنامه "صندای تایمز" می‌گوید: «گزارش دقیق اخبار قتل عام‌ها ممکن نیست چون حرکت امل مانع ورود عکاسان به اردوگاه‌ها می‌شوند و برخی از آن‌ها تهدید به مرگ شده‌اند. بسیاری از خبرنگاران از ترس ربوده شدن و قتل از لبنان خارج شده‌اند و کسانی که باقی مانده‌اند به سختی کار خود را انجام می‌دهند...» [۱۶۲].
روزنامه الوطن کویتی می‌نویسد: «حرکت امل و تیپ ششم حتی بعد از سقوط اردوگاه مانع ورود خبرنگاران می‌شوند و دوربین‌ها و برخی از فیلم‌هایی که برخی خبرنگاران موفق به تهیه آن شده‌اند را شکسته و خرد کرده‌اند و این فیلم‌ها هم فقط از آثار خونریزی بوده است چه برسد به جنایت‌هایی که در این جریانات رخ داده است».
خبرگزاری فرانسه خاطر نشان می‌کند که: «بعد از سقوط اردوگاه مجموعه‌هایی از نیروهای ارتش و حرکت امل با حالتی عصبی و خشن در هر ده متر و بیست متر پخش شدند تا خبرنگاران و عکاسان را از گرفتن هر گونه عکسی مانع شوند. روزنامه صندای تایمز نیز می‌گوید که تعدادی از فلسطینیان در بیمارستان‌های بیروت کشته شده و مجموعه‌ای از جسدهای فلسطینیان دیده شده‌اند که صاحبانشان سر بریده شده و سرشان از تنشان جدا شده بود».
خبرگزاری آسوشیتدپرس می‌گوید: «از دو تن از شاهدان عینی نقل می‌کند که شبه‌نظامیان امل ده‌ها تن از مجروحان و شهروندان را در هشت روز جنگ در این سه اردوگاه گرد آورده و همه آن‌ها را به قتل رساندند. که از میان آن‌ها ۴۵ زخمی از بیمارستان غزه جمع آوری شده بودند. روزنامه"ریبو بلیکا" ایتالیایی می‌گوید که یکی فلسطینی که فلج بوده و سال‌ها بوده که توانایی راه رفتن را نداشته است دستانش را در شتیلا جلوی عناصر حرکت امل بالا گرفته و تقاضای رحم کرد اما جواب او گلوله و کشته شدن بود، این روزنامه در باره این حادثه می‌گوید: این واقعاً یک جنایت بود» [۱۶۳].
خبرنگار "کونا" می‌بیند که: «برخی از زنان از اردوگاه صبرا و شاتیلا بیرون آمده و جلوی بیمارستان عکا در جاده عمومی ورودی جنوبی صبرا بودند، یکی از آن‌ها گفت: وا اسفا بر جوانان. این جنگ به نفع چه کسی به راه افتاده است؟ دومی گفت: ما دشمن نیستیم، دشمن مشترک ما یکی است و آن اسرائیل است، هدف ما آزاد سازی سرزمینمان فلسطین است تا به سرزمینمان باز گردیم» [۱۶۴].
این زن بیچاره در خوش‌بینی به شیعه مبالغه کرده و گفته که ما دشمن نیستیم، شاید او معذور باشد چرا که او مانند بسیاری از سنی‌های بیچاره است که دوست و دشمن را تشخیص نمی‌دهند.
در گزارشی طولانی که "جون کیفنر" در روزنامه نیویرک تایمز منتشر کرده بود چنین آمده بود: «گروهی از روزنامه نگاران وارد ارودگاه برج الراجنة شدند... اردوگاه به طور بسیار فجیعی ویران شده بود... حتی برخی فلسطینی‌ها عنوان کردند که کاری که حرکت امل با آنان کرده اسرائیل با آن‌ها نکرده بود... در اردوگاه‌ها نفرتی ایجاد شده بود نه فقط از شبه‌نظامیان امل، بلکه شاید بیشتر از سوریه که عامل اصلی شمرده می‌شود که طرح محاصره اردوگاه را برنامه ریزی کرده و حرکت امل را یاری کرد تا نفوذ یاسر عرفات رئیس سازمان آزادی بخش فلسطین را از بین ببرد و با واسطه، سیطره خود را بر لبنان تقویت کند» [۱۶۵].
این کاهی از کوه بود و اندکی از بسیار گزارشات جهانی که این حوادث را دنبال کردند در زمانی که بسیاری از مسلمانان سنی از آن غافل بوده و یا خود را به غفلت زدند و هنوز هم ندای وحدت و تقریب سر داده و فریب تقیه این قوم را می‌خورند، انا لله و انا الیه راجعون.
[۱۶۲] صندای تایمز: به تاریخ ۳/۶/۱٩۸۵ به نقل از "و جاء دور المجوس" (۲/۸٩). [۱۶۳] و جاء دور المجوس (۲/٩۰-٩۲) با اختصار. [۱۶۴] و جاء دور المجوس (۲/٩۵). [۱۶۵] منبع قبلی (۲/۱۰۵، ۱۰۶).