مبحث ششم: خیانت قرامطه

قرامطه ادعا می‌کنند که نسبشان به اسماعیل بن جعفر صادق می‌رسد و اولین بار در سال ۲٧۸ هجری در دوره خلیفه عباسی المعتضد احمد بن الموفق طلحه ظهور کردند [۶۳].

قرمطیان مناطق الإحساء و بحرین و عمان و بلاد شام را به زیر تصرف در آورده و تلاش کردند مصر را نیز تصرف کنند اما شکست خوردند و حکومت آن‌ها تا سال ۴۶۶ هجری ادامه داشت تا این‌که عبیدالله بن علی محمد عبد القیسی به کمک ملک شاه سلجوقی این سلسله را نابود کرد [۶۴].

قرمطیان شروع به مقابله با دولت عباسی کرده و تلاش کردند که آن را از بین ببرند و جنگ‌های زیادی را علیه آن به راه انداختند که گاهی با خیانت همراه بود و گاه چنان خلفای عباسی-که به شدت ضعیف شده بودند- را محاصره کرده و تحت فشار قرار دادند که آن‌ها سلطه‌ای عملی نداشتند، قرامطه حتی به مقدس ترین مکان‌ها یعنی حرم مکی دست درازی کرده و حجر الأسود را از کعبه به سرقت نموده و به سرزمین خود بردند و خلفا را تضعیف کردند به‌طوری‌که در خلافت الراضی بالله محمد ابن مقتدر عباسی، روم بر بیشتر مرزهای اسلامی مسلط شد و سپاهیان المعز لدین الله أبی تمیم فاطمی وارد مصر شده و دعوت عباسیه از مصر و شام منقطع شد [۶۵].

[۶۳] ابن أثیر: الکامل فی التاریخ (۶/۳۶۳). [۶۴] عبدالله محمد الغریب: وجاء دور المجوس (۱/٧۰، ٧۱) ، لازم به تذکر است که نابود شدن قرامطه باید از جهت اعتقادی باشد، عقائد آنها با فرقه‌های باطنی مانند نصریه و درزیه مخلوط گشته و هنوز برخی از این افکار تا کنون در شام و ایران و هند و قطیف و نجران موجود است». [۶۵] السلوک (۱/۱٧-۱٩).