مبحث سوم: خیانت وزیر شیعی علی بن یقطین در دوره هارون الرشید

این یکی از خیانت‌های شیعه به دولت عباسی است، دولتی که بسیار به آنان لطف و احسان کرده بود به‌طوریکه برخی از آنان در دوره عباسی به بالاترین مناصب مانند وزارت دست یافتند، و شاعر راست گفته است که:

إن أنت أکرمت الکريم ملکته
و إن أنت أکرمت اللئيم تمردا

(اگر انسان بزرگوار را اکرام کنی مالک او می‌شوی و اگر پست و فرومایه را اکرام کنی سرکشی خواهد کرد).

خیانت علی بن یقطین را خود تاریخ نگاران و راویان شیعه نقل کرده‌اند مانند عالم شیعی ملقب به صدر الحکماء و رئیس العلماء "نعمة الله الجزائری" در کتاب معروفش"الأنوار النعمانیة" (۲/۳۰۸ چاپ تبریز ایران) و محسن المعلم در کتاب"النصب و النواصب" (ص۶۲۲ چاپ دار الهادی/بیروت) که چنین روایت کرده اند: «در روایات آمده که علی بن یقطین که وزیر هارون الرشید بود، در زندان او عده‌ای از مخالفین گرد آوری شده بودند، او که از خواص شیعه بود نوکرانش را دستور داد که سقف زندان را بر سر زندانیان خراب کنند که در نتیجه آن همگی‌شان کشته شدند و تعدادشان تقریباً پانصد نفر بود، بعد از این کار، برای نجات از تبعات این کار به امام مولانا کاظم نامه نوشتند و ایشان در جواب نامه‌اش نوشت که اگر تو قبل از اقدام به قتل آنان نزد من می‌آمدی در ازای خونشان هیچ چیزی بر تو لازم نبود اما از آنجایی که نزد من نیامده‌ای پس در ازای هر نفری که از آنان کشته‌ای یک بز نر کفاره بده، و البته آن بز نر از آن‌ها بهتر است» [۳۵].

آن‌ها این روایت را برای استدلال بر جواز قتل نواصب (اهل سنت) ذکر کرده‌اند.

خب! آیا این دیه قدیمی را دیدی که: "برای هر مقتول یک بز نر و بز نر از ناصبی بهتر است؟"، و البته علت مکلف شدن او به پرداخت دیه فقط این بود که بدون گرفتن فتوا از ایشان اقدام به قتل‌شان کرده بود!.

[۳۵] حقیقة الشیعة ص۵۵.