مبحث هجدهم: خیانت‌های شیعه در سرزمین هند

دکتر علی بن بخیت الزهرانی می‌گوید: «در هندوستان، این شیعیان پشتیبان دشمنان اسلام و مسلمین یعنی هندوهای بت پرست و سیک و استعمارگران انگلیسی بودند تا به اهل سنت ضربه بزنند.

به دنبال این روش خیانت‌بار در همکاری با کافران اتفاق‌های دیگری افتاد، از جمله این‌که در شهر اجودهیا مسجد بزرگی از بناهای سلطان بابر بود و هندوها آن را سرزمین مقدس به شمار می‌آوردند، هنگامی که دولت تیموری منقرض شد هندوها مسجد را غصب کرده و آن را جزئی از معبدشان قرار دادند، این واقعه در سال۱۲٧۳هجری رخ داد، در پی این ماجرا شیخ غلام حسین اودی و مسلمین همراه او برای نجات مسجد از دست آنان اقدام کردند اما هندوها او را کشتند و قرآن‌ها را به آتش کشیدند.

هنگامی که شیخ امیرعلی امیتهوری این خبر را شنید وارد لکهنو شده و حاکمان آنجا را که شیعه بودند برای پس گرفتن مسجد تشویق و تحریک کرد اما وزیر شیعی"تقی علی" رشوه خوار بوده و دفتردار او بت پرست بود، آن‌ها خواستند از کفار دفاع کنند اما امیر علی به اجودهیا رفت تا انتقام مسلمین را بگیرد و مسجد را از دستشان باز پس گیرد، وزیر مذکور جلوی او را گرفت و در این باره از علما استفتا کرد و لباس علم را بر تن آنان کرد و آن‌ها هم فتوا دادند که این کار جائز نیست. امیر این منطقه "واجد علی شاه" بی عقل و بی دین بود و مشغول لهو و لعب و منکرات بود، از این رو وزیر، لشکر را حرکت داده و فرمان حمله به امیر علی و مسلمین همراه او داد، هنگامی که نزدیک بود شیخ امیر علی به اجودهیا برسد لشکر شاه به او حمله‌ور شده و شیخ و مسلمین همراهش شهید شدند» [۱٧۳].

لازم به ذکر است که در اوائل قرن سیزدهم هجری هندوستان شاهد فعالیت قابل توجه تشیع بود چون یکی از علمای شیعه به نام دلدار علی نصیر آبادی در سال ۱۲۳۵ هجری در آنجا شروع به فعالیت کرد و ادعای اجتهاد کرده و نماز‌های جماعت و جمعه و اعیاد را به راه انداخت. شیعیان امامی در عصر او در هندوستان متفق بوده و دعوتی به سوی مذهبشان نداشتند و مسجد جامعی نداشتند که در آن گرد آیند، او تمام تلاش خود را در اثبات مذهب خود و ابطال دیگر مذاهب به کار بست به طوری‌که نزدیک بود مذهب او تمام سرزمین اوده را در بر گیرد و تمام فرقه‌ها به تشیع بگروند [۱٧۴].

این چنین روافض نه فقط برای انتشار مذهب خبیثشان تلاش می‌کنند بلکه با هندوها-گاو پرستان-برای تخریب مساجد مسلمین اهل سنت همکاری می‌کنند تا آن مساجد به معابدی تبدیل شود که در آن بر گاو‌ها نماز بخوانند!

[۱٧۳] دکتر علی بن بخیت الزهرانی: الانحرافات العقدیة و العلمیة فی القرنین الثالث عشر و الرابع عشر الهجریین (۱/۵۸۱، ۵۸۲) دار طیبة مک مکرمه-چاپ دوم۱۴۱۸هجری-۱٩٩۸میلادی به نقل از نزهة الخواطر و بهجة السامع و الناظر (٧/۸۲). [۱٧۴] منبع سایق (۱/۵۸۳) با تصرف.