توطئه و پیروزی

از عجایب اینکه برای امام بخاری همانند آنچه که برای او در بغداد اتفاق افتاده بود در سمرقند نیز اتفاق افتاد. در سمرقند چهارصد نفر از کسانی که در طلب حدیث بودند و جود داشت. هفت روز گرد هم آمدند تا نقشه‌ای برای کوبیدن امام بخاری طراحی کنند. اسناد شام را در اسناد عراق و اسناد یمن را در اسناد حرمین تداخل دادند.

امام بخاری کوچکترین لغزشی در اسناد و متن مرتکب نشد. احادیث نبوی در مغزش چون سیاره‌های آسمان در حرکت بودند چشم‌هایش را می‌بست و یکی یکی احادیث را مرور می‌کرد و راویان آن‌ها را یکی بعد از دیگری مجسم می‌کرد.. بر آنان که قصد خرده گیری و رقابت با او داشتند ناراحت و عصبانی نمی‌شد و حتی بر آنان که قصد کوبیدن و ایجاد شبهه در کفایت علمی او را داشتند!!.

شبی تا صبح بیدار ماند.. وقتی که کاغذ سازش محمد بن ابی حاتم علت بیداری‌اش را پرسید: گفت:

«دیشب نخوابیدم تا اینکه احادیثی را که در تالیفاتم ذکر کرده‌‌ام شمرده‌‌ام که بالغ بر دویست هزار حدیث مستند می‌باشد». الله اکبر!! چگونه توانست در ذهنش دویست هزار حدیث مستند شمرد در حالی که افرادی که در ریاضی تسلط دارند ممکن است تا شمارش صد هزار اشتباه کنند. اگر این بر چیزی دلالت می‌کند مبین این امر است که موهبت و توانایی او بر حفظ و استیعاب منحصر نیست بلکه در کنار آن موهبتی دیگر وجود داشت و آن عدم اشتباه در شمارش است.

آیا شایسته نیست بعد از این بگوییم امام بخاری آیه‌ای است از آیات الهی؟ آیا کتاب جامع الصحیح که نتیجه نبوغ اوست کتابی بی‌نظیر در تمامی اعصار و قرون نیست و نظیری از آن وجود ندارد؟ با این نبوغ امام هریک از کتاب‌هایش را سه مرتبه تالیف و بازنویسی و بازنگری کرد تا فاقد هرگونه عیب و نقص و صد در صد سالم و بدون هرگونه شک و شبهه باشند.

***