اصل نهم: عقیده اهل سنت و الجماعت در مورد صحابه و خلافت و اهل‌بیت
یکی از اصول اعتقادی سلف صالح، اهل سنت و الجماعت محبت قلبی اصحاب رسول اکرم جو تجلیل از آن‌ها با زبان و دعا و طلب آمرزش برای آنان است و اهل سنت معتقدند که در مورد آنان نباید کینه‌ای به دل داشت و با زبان نباید به آنان تعرّض کرد، بنابراین دل‌های اهل سنت و الجماعت سرشار از محبت آنان است و همواره با زبان به خوبی از آنان یاد می‌کنند.
و اهل سنت با کسانی‌که نسبت به صحابه کینه و دشمنی می‌ورزند و یا در حق آنان زبان درازی می‌کنند و یا نسبت به فردی از آنان کینه و تنفر دارند، مخالف‌اند و از چنین کسانی متنفرند، چون خداوند متعال از صحابه اعلام رضایت کرده و آنان را به پذیرش توبه‌شان و به مغفرت و رضامندی خویش و به بهشت مژده داده است زیرا آنان نخستین کسانی هستند که به خداوند بزرگ و به پیامبرش جایمان آورده‌اند و خداوند آنان را به سوی دین حق و توحید خالص هدایت کرده است، و آنان دین و توحید را از چشمه‌سار نبوت فراگرفته‌اند و مخلصانه همه چیز خود را به خاطر دین فدا کرده‌اند؛ آری آنان در زمان غربت و تنهایی دین آن را پذیرفته و به آن ایمان آوردند به هنگام سختی جهاد کردند و با حکمت و موعظه به سوی الله متعال دعوت دادند و در برابر دشمنی‌های خویش و بیگانه شکیبا و صبور بوده‌اند.
ایمان و اسلام آن‌ها از همه مردم کامل‌تر و بهتر بوده است و در تصدیق و فرمان‌برداری و اخلاص و علم و عمل و اطاعت و جهاد از همه مردم فراتر بوده‌اند و در هر خوبی گوی سبقت را از دیگران ربوده‌اند، پس آنان برجستگان امت و تکیه‌گاه شریعت در علم و عمل می‌باشند، و بهترین نسل امت اسلامی مطلقاً آن‌ها بوده‌اند، آنان را خداوند برای همراهی پیامبرش انتخاب و برای حمل رسالت ایشان و رساندن آن به مردم برگزیده است و در این راستا آنان را موفق نموده و آن‌ها دین را به همان‌گونه که نازل شده بود به مردم رساندند و به آن استحکام بخشیده و یاریش کردند و خداوند بوسیله آن‌ها پایه‌های دین را محکم و ریشه‌دار ساخت، آن‌ها در راه خدا به گونه شایسته جهاد کردند و اسلام را در میان مردم و در سرزمین‌های مختلف نشر نمودند و قبل از فتح شهرها دل‌ها را فتح و به دست آوردند و عادلانه حکومت کردند و به یمن عدالت و دادگری خود به رهبری و سیادت رسیدند، پس خوشبخت کسی است که از رهنمود آنان پیروی کند و در راه آن‌ها گام بردارد و به اجماع آنان استناد ورزد و علم آن‌ها را بیاموزد و به آن عمل کند و قدر و جای‌گاه‌شان را بشناسد و آنان به امتیاز و افتخار بزرگی دست یازیده‌اند که هیچ کسی بعد از آن‌ها به آن نمی‌رسد هر چند مقام و جای‌گاه بالایی داشته باشد، آری امتیاز و افتخار رویت پیامبر جو همراهی و زندگی با ایشان جو شنیدن سخن ایشان و فراگرفتن دین از ایشان جو رساندن آن به همان صورت به دیگران، افتخاری بس بزرگ است که منحصر به آن‌ها می‌باشد و هرکسی به این دین عمل کند به آن‌ها پاداش می‌رسد بدون آن که از پاداش او کم شود.
اصحاب کرامشهمه عادل و ثقه هستند چون خداوند و پیامبرش جآن‌ها را درستکار و ثقه دانسته‌اند و ستوده‌اند و هیچ کس نمی‌تواند از کسانی عادل‌تر و درستکار‌تر باشد که خداوند آنان را برای همراهی پیامبر خود و فراگیری شریعت از ایشان جبرگزیده است و هیچ تائیدی بهتر و کامل‌تر از این وجود ندارد و آنان اولیای و برگزیدگان الهی هستند و بهترین بندگان او می‌باشند و آن‌ها مطلقاً بعد از پیامبر جبرترین افراد این امت که بهترین امت می‌باشد، هستند.
پس گواهی دادن به ایمان و نیکوکاری و فضیلت و عدالت و درستکاری و علو درجات آنان، اصلی قطعی و از بدیهیات دین است، از این رو محبت آنان و دفاع از آن‌ها و اقتدا به آن‌ها و پیروی از آنان یعنی دین و ایمان و دشمنی و کینه ورزیدن با آن‌ها و زبان درازی نسبت به آن‌ها و رعایت نکردن حق‌شان یعنی کفر و نفاق.
چنان که خداوند متعال می‌فرماید: ﴿مُّحَمَّدٞ رَّسُولُ ٱللَّهِۚ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ أَشِدَّآءُ عَلَى ٱلۡكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيۡنَهُمۡۖ تَرَىٰهُمۡ رُكَّعٗا سُجَّدٗا يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗاۖ سِيمَاهُمۡ فِي وُجُوهِهِم مِّنۡ أَثَرِ ٱلسُّجُودِۚ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِۚ وَمَثَلُهُمۡ فِي ٱلۡإِنجِيلِ كَزَرۡعٍ أَخۡرَجَ شَطَۡٔهُۥ فَ‍َٔازَرَهُۥ فَٱسۡتَغۡلَظَ فَٱسۡتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِۦ يُعۡجِبُ ٱلزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ ٱلۡكُفَّارَۗ وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِنۡهُم مَّغۡفِرَةٗ وَأَجۡرًا عَظِيمَۢا٢٩﴾[الفتح: ۲۹].
«محمّد فرستاده‌ی خداست، و کسانی‌که با او هستند بر کافران سخت‌گیر و درمیان خود مهربانند. آنان را در حال رکوع و سجده می‌بینی که همواره فضل و خشنودی خدای را می‌جویند. نشانه‌ی ایشان بر اثر سجده در چهره‌های‌شان نمایان است. این وصف آنان در تورات است، و امّا توصیفشان در انجیل چنین است که همانند کشتزاری هستند که جوانه‌هایش را بیرون زده و آن‌ها را نیرو داده و سخت نموده، پس بر ساقه‌های خویش راست ایستاده باشد، به گونه‌ای که کشاورزان را شگفت‌زده می‌سازد تا کافران را به سبب آنان خشمگین کند. خداوند به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند آمرزش و پاداششی بزرگ وعده داده‌است».
و می‌فرماید: ﴿لَٰكِنِ ٱلرَّسُولُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ جَٰهَدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡۚ وَأُوْلَٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلۡخَيۡرَٰتُۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ٨٨ أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ٨٩﴾[التوبة: ۸۸-۸۹].
«اما پیامبر و کسانی‌که با او ایمان آوردند با مال و جان‌شان جهاد کردند و همۀ خوبی‌ها و نیکی‌ها از آن ایشان است و اینانند که رستگارانند. خداوند برای آنان باغ‌هایی را آماده نموده است که جویبارها از زیر (درختان و کاخ‌های) آن روان است و در آن جاودانه می‌مانند. این است کامبیابی بزرگ».
و می‌فرماید: ﴿وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلۡأَوَّلُونَ مِنَ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ وَٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُم بِإِحۡسَٰنٖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُ وَأَعَدَّ لَهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي تَحۡتَهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ١٠٠﴾[التوبة: ۱۰۰].
«و پیش گامان نخستین از مهاجرین و انصار و کسانی‌که به نیکوکاری از آنان پیروی کردند، و راه ایشان را به خوبی پیمودند، خداوند از آنان خشنود است، و آنان از او خشنودند، و خداوند برای‌شان باغ‌هایی آماده کرده است که از زیر (درختان) آن رودها روان است که در آنجا همیشه جاودانند، این است کامیابی بزرگ».
و اهل سنت و الجماعت از صحابه جز به نیکی یاد نمی‌کنند چون رسول اکرم جآنان را دوست می‌داشت و به دوست داشتن آن‌ها توصیه نموده است، چنان که می‌فرماید: «خداوند را در مورد صحابه‌ام مد نظر داشته باشید، بعد از من آن‌ها را هدف (اهانت و دشمنی) قرار ندهید، هرکسی آنان را دوست بدارد مرا دوست داشته و هرکسی با آنان دشمنی ورزد بخاطر دشمنی است که نسبت به من دارد و هرکسی به آن‌ها آزاری برساند مرا آزار داده و هرکسی مرا آزار دهد گویا خداوند را آزار داده و هرکسی خداوند را آزار دهد به زودی خداوند او را گرفتار عذاب خواهد کرد» [۱۲۶].
و به خاطر شرافت جای‌گاه رسول اکرم جو بالا بودن مقامش، اهل سنت به هرکسی که رسول خدا جرا دیده حکم صحابه بودن را داده‌اند، پس هرکسی پیامبر جرا دیده و به ایشان ایمان آورده و بر ایمان مرده است از اصحاب کرام رضوان الله علیهم به شمار می‌آید، و به مقدار همراهی با پیامبر و اندازه پیشگامی در پیوستن به ایشان و به همان اندازه که از ایشان شنیده و به ایشان نگاه کرده از افتخار صحبت بهره‌مند است حتی اگر همراهی‌اش یک سال یا یک ماه و یا یک روز یا لحظه‌ای بوده باشد.
و از صحابه مهاجرین و انصار که زیر درخت رضوان بیعت کرده‌اند هیچ کسی به جهنم نمی‌رود، آنان بیعت کردند که فرار نکنند حتی اگر بمیرند و بر این پیمانی که با خدا و پیامبرش جبسته بودند ثابت قدم ماندند، آنگاه خداوند از آن‌ها راضی شد و آنان از خدا راضی شدند، در آن روز آنان هزار و چهارصد نفر بودند و خداوند متعال می‌فرماید: ﴿لَّقَدۡ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذۡ يُبَايِعُونَكَ تَحۡتَ ٱلشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمۡ فَأَنزَلَ ٱلسَّكِينَةَ عَلَيۡهِمۡ وَأَثَٰبَهُمۡ فَتۡحٗا قَرِيبٗا١٨﴾[الفتح: ۱۸].
«به درستی که خداوند از مؤمنان راضی گردید هنگامی که زیر آن درخت با تو بیعت می‌کردند، پس آنچه را که در دل‌های‌شان بود دانست، در نتیجه بر آنان آرامش فرود آورد و وفتح نزدیکی را پاداش‌شان کرد».
و رسول اکرم جمی‌فرماید: «هیچ کس از کسانی‌که زیر درخت بیعت کرده‌اند به جهنم نمی‌رود» [۱۲۷].
و اهل سنت و الجماعت معتقدند که اصحاب کرام با فضیلت و جای‌گاه والایی که دارند اما جای‌گاه همه یکسان نیست بلکه بعضی از بعضی دیگر برحسب پیشی گرفتن در اسلام و هجرت و نصرت و جهاد و براساس کارهایی که برای دین و پیامبرش جانجام داده‌اند، برترند.
پس به صورت کلی برترین آن‌ها سابقین اولین یعنی مهاجرین و انصار می‌باشند، سپس اهل بدر و اهل احد و احزاب و کسانی در بیعت رضوان بوده‌اند و کسانی‌که در دو بیعت عقبه مشارکت داشته‌اند آنان که خدا و پیامبرش جرا یاری کرده‌اند، سپس سایر صحابه‌ای که قبل از فتح انفاق کرده‌اند و کسانی‌که بعد از فتح مکه مسلمان شده و جهاد کرده‌اند در جای‌گاه بعدی قرار دارند؛ خداوند از همه آنان راضی و خشنود باد.
اهل سنت معتقدند که بعضی از برجستگان صحابه رسول اکرم جبه بهشت مژده داده است از ان جمله ده نفری که به عشره مبشره معروفند و رسول اکرم جآن‌ها را نام برده و مژده بهشت داده است، و آن‌ها عبارتند از :
ابوبکر صدیق، عمر فاروق، عثمان ذوالنورین، علی مرتضی، طلعه بن عبیدالله، زیبر بن عوام، سعد بن ابی وقاص، سعید بن زید، عبدالرحمان بن عوف، و ابوعبیده بن جراح امین این امت (رضی الله تعالی عنهم اجمعین).
و اهل سنت و الجماعت اعتقاد قطعی دارند که سزاوارترین مردم به خلافت بعد از پیامبر جچهار صحابه بوده‌اند یعنی ابوبکر و عمر و عثمان و علی؛ و آن‌ها از همه مهاجرین و همه مسلمین برترند و بعد از پیامبر جاز همه امت برتر می‌باشند و آن‌ها وزیران پیامبر و یارانش و فامیل ایشان جبوده‌اند و آن‌ها به ترتیبی که ذکر شد خلفای راشدین و ائمه هدایت یافته می‌باشند، رسول اکرم جمی‌فرماید: «شما را به رعایت تقوای الهی و اطاعت توصیه می‌کنم، حتی اگر حاکم شما برده‌ای حبشی بود؛ و هرکسی از شما بعد از من زنده باشد اختلافات زیادی را خواهد دید، پس به سنت من و سنت خلفای هدایت یافته تمسک بجوئید و محکم به آن چنگ زنید، و از بدعت و نوآوری‌ها در دین بپرهیزید، چون هر نوآوری در دین بدعت است و هر بدعتی گمراهی باشد» [۱۲۸].
و دوران حکومت آن‌ها به همراه خلافت حسن بن علیسدوران سی سال خلافت بر شیوه نبوت به شمار می‌آید زیرا پیامبر جمی‌فرماید: «خلافت در امت من سی سال است، سپس بعد از آن پادشاهی خواهد بود» [۱۲۹].
و اهل سنت و الجماعت به عصمت هیچ فردی از صحابه و نه کسی از اهل بیت معتقد نیستند بلکه از دیدگاه اهل سنت به صورت کلی گناه از آنان سر می‌زند اما خداوند به آن‌ها وعده آمرزش و رضامندی را داده است و با توبه و نیکی‌هایی که بدی‌ها را از بین می‌برد و اعمال صالحه، آن‌ها را می‌آمرزد. اما اهل سنت می‌گویند در جمله و در کل صحابه از خطا معصومند یعنی بر سخن باطل و ترک حق هیچ‌گاه اجماع و اتفاق نمی‌کنند اما آحاد صحابه و افراد آن‌ها معصوم نیستند و از دیده گاه اهل سنت عصمت فقط مختص پیامبران است که رسالت الهی را می‌رسانند، و همچنین خداوند مجموع امت را از خطا معصوم داشته نه آحاد امت را، و رسول اکرم جمی‌فرماید: «خداوند همه امت مرا بر گمراهی جمع نمی‌کند، و دست خدا بر جماعت است و هرکسی جدا شود به دوزخ می‌رود» [۱۳۰].
و اهل سنت و الجماعت اجماع کرده‌اند که نباید وارد فتنه‌هایی شد که بین صحابه روی داده است، و در مورد اختلافاتی که بین صحابه روی داد، دست نگه می‌دارند و کارشان را سپرد خداوند می‌کنند و به کثرت به خاطر آن مصایب ان لله وانا الیه راجعون می‌گویند و برای کشته شدگان هر دو طرف طلب آمرزش می‌کنند.
پس اهل سنت هیچ کسی را معصوم نمی‌دانند و آنان را گناهکار هم نمی‌دانند و معتقدند که آن‌ها مجتهد بوده و به دنبال حق بوده‌اند و عمداً مرتکب اشتباه نشده‌اند پس هرکسی که اجتهادش درست بوده دو پاداش دارد و هرکسی که اجتهادش نادرست بوده یک پاداش دارد و اشتباهش به خواست خداوند بخشیده می‌شود، پس همه معذورند و پاداش می‌برند و گناهکار نیستند [۱۳۱].
و اهل سنت به هیچ کسی از صحابه ناسزا نمی‌گویند و از آن‌ها بیزاری نمی‌جویند و نسبت به آن‌ها کینه نمی‌ورزند و به بدی از آن‌ها یاد نمی‌کنند، بلکه همان طور که آن‌ها سزاوارند به نیکی از آن‌ها یاد می‌کنند و به توصیه پیامبر جعمل می‌کنند، چنان که ایشان جمی‌فرماید: «به صحابه‌ام ناسزا نگوئید! به صحابه‌ام ناسزا نگوئید! سوگند به کسی که جانم در دست اوست؛ اگر فردی از شما به اندازه کوه احد طلا انفاق کند، به اندازه یک مشت آن‌ها و نه نصفش می‌رسد» [۱۳۲].
پس هرکسی صحابه را دوست بدارد و آنان را احترام کند و گرامی و بزرگ بدارد و برای‌شان طلب آمرزش کند و آنان را دعا کند و حق آن‌ها را رعایت کند و جای‌گاه‌شان را بداند و فضیلت آن‌ها را بیان دارد و از آن‌ها دفاع کند و زبانشان را از اهانت به آن‌ها حفظ کند و از رهنمود آنان پیروی کند و به آن‌ها اقتدا نماید، در هر دو جهان از رستگاران خواهد بود.
و هرکسی با آنان دشمنی کند یا به آن‌ها ناسزا بگوید و آنان را عیب‌جویی کند یا از آن‌ها اظهار برائت کند، و برای‌شان طلب آمرزش نکند و دعای «خداوند از آن‌ها راضی باد»، را برای آن‌ها نگوید یا نسبت به آن‌ها زبان درازی کند و آنان را مورد تمسخر و عیب‌جویی قرار دهد یا نسبت به آنان کینه داشته باشد؛ چنین کسی از هلاک شدگان گمراه است که در دنیا تلاش بیهوده کرده‌اند و گمان می‌برند که کار خوبی انجام می‌دهند.
و اهل سنت و الجماعت معتقدند که محبت اهل بیت پیامبر جاز قبیل همسران و فرزندان و خویشاوندان ایشان جواجب است [۱۳۳]. و نباید نسبت به آن‌ها تنفر وعداوت داشت، و محبت و یاری کردن و گرامی‌داشت و احترام و تعظیم و دانستن قدر و منزلت اهل بیت و نیکی کردن به آن‌ها و درود فرستادن بر آنان، و از خداوند طلب رحمت و خشنودی برای آن‌ها واجب است و حقوق آن‌ها از قبیل غنیمت و خمس (غنایم جنگی) باید رعایت شود، و اهل سنت معتقدند اذیت و آزار اهل بیت و هر گونه اهانت قولی و عملی به آن‌ها حرام است و دفاع ازآنان و دفاع از حیثیت آن‌ها و تبرئه‌شان از آنچه به دروغ به آن‌ها نسبت داده می‌شود و اظهار برائت از کسانی‌که در مورد آن‌ها غلو می‌کنند و کینه داشتن نسبت به کسانی‌که با آن‌ها کینه می‌ورزند یا به آن‌ها طعنه می‌زنند یا نسبت به آن‌ها اهانت و زبان درازی و یا دشمنی می‌کنند واجب است.
و اهل سنت همواره توصیه پیامبر جرا در مورد آنان به خاطر دارند که فرمود: «در مورد اهل بیت خود به شما تذکر می‌دهم که الله را مدنظر داشته باشید، در مورد اهل بیت من خدا را مدنظر داشته باشید» [۱۳۴].
و رسول اکرم جمی‌فرماید: «خداوند بنی اسماعیل را برگزید و از بنی اسماعیل کنانه را برگزید و از کنانه قریش را برگزید و از قریش بنی هاشم را برگزید و از بنی هاشم مرا برگزید» [۱۳۵].
و معتقدند که محبت با اهل بیت و دوست داشتن آن‌ها از ایمان و اسلام است ـ و محبت آن‌ها به معنی محبت پیامبر است ـ چون جای‌گاهی والا و مقامی بس بزرگ دارند. و دشمنی با اهل بیت و کینه ورزیدن با آنان و ندانستن جای‌گاه‌شان کفر و نفاق است و گناهی بس بزرگ می‌باشد.
و اهل سنت و الجماعت معتقدند که همسران پیامبر جاز اهل بیت ایشان جو با نصّ قرآن مادران مومنان می‌باشند، چنان که خداوند متعال می‌فرماید: ﴿يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ لَسۡتُنَّ كَأَحَدٖ مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِنِ ٱتَّقَيۡتُنَّۚ فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ فَيَطۡمَعَ ٱلَّذِي فِي قَلۡبِهِۦ مَرَضٞ وَقُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا٣٢ وَقَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ ٱلۡأُولَىٰۖ وَأَقِمۡنَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتِينَ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِعۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِ وَيُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِيرٗا٣٣﴾[الأحزاب: ۳۲-۳۳].
«ای زنان پیامبر! شما مانند هیچ یک از (سایر) زنان نیستید اگر پرهیزگار باشید، پس در سخن گفتن نرمی نکنید تا کسی در دل خویش بیماری دارد به طمع نیافتد، و سخنی شایسته بگویید. و در خانه‌های خود بمانید و همچون جاهلیت پیشین درمیان مردم ظاهر نشوید و خودنمایی نکنید و نماز را برپای دارید و زکات را بپردازید و از خدا و پیامبرش اطاعت کنید. جز این نیست که خداوند می‌خواهد پلیدی را از شما اهل بیت دور کند و شما را کاملاً پاکیزه گرداند».
و می‌فرماید: ﴿ٱلنَّبِيُّ أَوۡلَىٰ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡ أَنفُسِهِمۡۖ وَأَزۡوَٰجُهُۥٓ أُمَّهَٰتُهُمۡ﴾[الأحزاب: ۶].
«پیامبر به (تصرف در کارهای) مؤمنان از خودشان سزاوارتر است، و همسران پیامبر مادران مؤمنان هستند».
و می‌فرماید: ﴿وَٱذۡكُرۡنَ مَا يُتۡلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ وَٱلۡحِكۡمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا٣٤﴾[الأحزاب: ۳۴].
«و هر آنچه را که از آیه‌های خداوند و حکمت در خانه‌های‌تان خوانده می‌شود یاد کنید، بی‌گمان خداوند باریک بینِ آگاه است».
و همسران ایشان جبه ترتیب عبارتند از:
خدیجه بنت خویلد اسدی، سوده بنت زمعه ابن قیل العامریه، عائشه بنت ابی بکر الصدیق، حفصه بنت عمربن خطاب، زینب بنت خزیمه الهلالیه، ام سلمه هند بنت ابی امیه المخزومیه، زینب بنت حجش اسدی، جویریه بنت حارث بن ابی ضرار خزاعی، ام حبیبه هند بنت ابی سفیان، صفیه بنت حُیی بن اخطب، و میمونه بنت حارث هلالی که آخرین زنی بود که رسول اکرم جبا او ازدواج کرد.
و اهل سنت و الجماعت معتقدند که خداوند آن‌ها را امهات المومنین قرار نداده مگر به خاطر آن که آنان را مورد گرامی‌داشت قرار دهد و بر حرمت آن‌ها تاکید کند و والا بودن جای‌گاه‌شان را بیان دارد، و اهل سنت معتقدند که باید آن‌ها گرامی داشته شوند و برای‌شان دعا شود و از خداوند رضامندی برای آن‌ها طلب شود و فضیلت و جای‌گاه‌شان را باید دانست و آنان پاک هستند و از هر زشتی پاک و به دورند و آن‌ها در دنیا و آخرت همسران پیامبر جمی‌باشند، پس خداوند از آن‌ها راضی باد و آنان را راضی بگرداند و از کسانی‌که به آن‌ها طعنه می‌زنند ناخشنود باد.
برترین همسران پیامبر خدیجه بنت خویلد است که مادر بیشتر فرزندان پیامبر می‌باشد، چون قبل از دیگران اسلام را پذیرفت و همچنین عائشه صدیقه برترین همسران پیامبر است او مطلقاً فقیه‌ترین زن امت است و از همسران پیامبر جفقط او دوشیزه بود و او را بیشتر از همه زن‌هایش دوست می‌داشت، و فقط در رختخواب او بر پیامبر وحی نازل شده است، و رسول اکرم جدر حالی که سرش بر سینه او بود چشم از جهان فروبست و در آخرین لحظات زندگی پیامبر، آب دهان پیامبر با آب دهان عائشه آمیخته شد و رسول اکرم جدر خانه او دفن شد و خداوند پاکدامنی عائشه را از بالای هفت آسمان در کتابش اعلام کرد هرکسی به او تهمت بزند در حالی که خداوند او را پاکدامن دانسته، کفر ورزیده است، چنان که خداون متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ جَآءُو بِٱلۡإِفۡكِ عُصۡبَةٞ مِّنكُمۡۚ لَا تَحۡسَبُوهُ شَرّٗا لَّكُمۖ بَلۡ هُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡۚ لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُم مَّا ٱكۡتَسَبَ مِنَ ٱلۡإِثۡمِۚ وَٱلَّذِي تَوَلَّىٰ كِبۡرَهُۥ مِنۡهُمۡ لَهُۥ عَذَابٌ عَظِيمٞ١١﴾[النور: ۱۱].
«همانا کسانی‌که این تهمت بزرگ را عنوان کردند گروهی از خود شما هستند، این را برای خود بد نپندارید، بلکه آن برای‌تان خیر است، و هر کدام از آنان به گناه‌کاری که کرده است گرفتار می‌آید، و کسی از آنان که بخشی عظیمی از آن (ماجرا) را به عهده داشته است عذابی بزرگ دارد».
و رسول اکرمجمی‌فرماید: «برتری عائشه بر زنان دیگر همچون برتری غذای ترید بر سایر غذاهاست» [۱۳۶].
[۱۲۶] صحیح سنن ترمذی آلبانی. [۱۲۷] بخاری. [۱۲۸] صحیح سنن ابی داود آلبانی. [۱۲۹] بخاری و مسلم. [۱۳۰] بخاری و مسلم. [۱۳۱] بدانید که همه صحابهشوارد فتنه نشده‌اند، و وقتی آتش فتنه روشن شد، اصحاب پیامبر جدر آن موقع ده‌ها هزار نفر بودند و از این تعداد زیاد صد نفر در فتنه مشارکت نداشتند بلکه تعدادشان به سی نفر نمی‌رسید چنان که امام احمد در مسند خود با سند صحیح از ابن سیرین/روایت کرده است و همچنین عبدالرزاق در «المصنف» و ابن کثیر در البدایه والنهایه گفته است. بین عبدالله بن عمرو مقداد بگو مگو شد و عبیدالله به مقداد ناسزا گفت، آنگاه عمربن خطابسفرمود: کارد را بیاورید تا زبانش را قطع کنم تا دوباره کسی جرأت نکند که به فردی از اصحاب رسول خدا جناسزا بگوید. (لالکائی شرح اصول اعتقاد اهل السنه). [۱۳۲] بخاری و مسلم. [۱۳۳] چگونه ما آن‌ها را دوست نداریم؟! و حال آن که بعد از هر اذان و در تشهد آخر نماز بعد از درود فرستادن بر پیامبر در هر نمازی روزی پنج بار به آن‌ها درود می‌فرستیم!. [۱۳۴] مسلم. [۱۳۵] مسلم. [۱۳۶] بخاری.