دعا در مُلتَزَم [4]
مستحب است که چون شخص محرم از طواف و ادای نماز واجب طواف و دعا در مقام ابراهیم ÷فارغ می‌شود، (در صورت امکان و میسر بودن) به «مُلتَزَم» آمده و رخسار خویش را بر آن بنهد و با کمال خشوع و خضوع و با نهایت صداقت و اخلاص و اعتقاد و عمل اینگونه دعا نماید:
«اَللّٰهُمَّ يٰا رَبَّ الْبَيْتِ الْعَتِيْقِ! أٔعْتِقْ رِقٰابَنٰا ورِقٰابَ اٰبٰائِنٰا وأُمَّهٰاتِنٰا وإِخْوٰانِنٰا وأٔوْلٰادِنٰا مِنَ النّٰارِ، يٰا ذَالْجُوْدِ والْكَرَمِ والْفَضْلِ والْمَنِّ والْعَطٰاءِ والْإِحْسٰانِ!
اَللّٰهُمَّ أٔحْسِنْ عٰاقِبَتَنٰا فِيْ الْأُمُوْرِ كُلِّهٰا، وأٔجِرْنٰا مِنْ خِزْيِ الدُّنْيٰا وعَذٰابِ الْاٰخِرَةِ. اَللّٰهُمَّ إِنِّيْ عَبْدُكَ وإِبْنُ عَبْدِكَ، وٰاقِفٌ تَحْتَ بٰابِكَ، مُلْتَزِمٌ بِأٔعْتٰابِكَ، مُتَذَلِّلٌ بَيْنَ يَدَيْكَ، أٔرْجُوْا رَحْمَتَكَ، وأٔخْشيٰ عَذٰابَكَ، يٰا قَدِيْمَ الْإِحْسٰانِ!
اَللّٰهُمَّ إِنِّيْ أٔسْأٔلُكَ أٔنْ تَرْفَعَ ذِكْرِيْ، وتَضَعَ وِزْرِيْ، وتُصْلِحَ أٔمْرِيْ، وتُطَهِّرَ قَلْبِيْ، وتُنَوِّرَ لِيْ فِيْ قَبْرِيْ، وتَغْفِرَ لِيْ ذَنْبِيْ، وأٔسْأٔلُكَ الدَّرَجٰاتِ الْعُليٰ مِنَ الْجَنَّةِ يٰا رَبَّ الْعٰالَمِيْنَ!
اَللّٰهُمَّ إِنَّكَ دَعَوْتَ عِبٰادَكَ إِليٰ بَيْتِكَ الْحَرٰامَ، وقَدْ جِئْتُ طٰالِباً مَرْضٰاتِكَ أٔنْتَ مَنَنْتَ عَلَيَّ بِذٰلِكَ، فَاغْفِرْ لِيْ وارْحَمْنِيْ وعٰافِنِيْ واعْفُ عَنِّيْ إِنَّكَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٍ.
رَبِّ اجْعَلْنِيْ مُقِيْمَ الصَّلٰوةِ ومِنْ ذُرِّيَّتِيْ، رَبَّنٰا وتَقَبَّلْ دُعٰاءَ، رَبَّنَا اغْفِرْلِيْ ولِوٰالِدَيَّ ولِلْمُؤْمِنِيْنَ يَوْمَ يَقُوْمُ الْحِسٰابُ. رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنّٰا إِنَّكَ أٔنْتَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ وتُبْ عَلَيْنٰا إِنَّكَ أٔنْتَ التَّوّٰابُ الرَّحِيْمُ».
ترجمه: «پروردگارا ! ای صاحب خانۀ قدیمی و گرامی (کعبه)! گردن‌های ما و گردن‌های پدران و مادران و برادران و فرزندان ما را از آتش سوزان دوزخ آزاد بگردان. ای صاحب جود و سخاوت، و فضل و کرامت، و بخشش و مناعت، و احسان و عنایت!.
پروردگارا ! فرجام ما را در تمام کارها به خیر و خوبی بگردان و از رسوایی دنیا و آخرت ما را نجات بده. پروردگارا ! من بندۀ تو و فرزند بندۀ تو هستم که در زیر دروازۀ خانه‌ات ایستاده‌ام و خویشتن را به چهارچوب خانۀ تو چسبانده‌ام و در درگاه تو زاری و تضرع و گریه و فغان می‌کنم، رحمت بی‌کران تو را امید دارم، و از عذاب تو ترسان و نالان و حیران و ویلانم. ای خدایی که احسانت همیشه و پیوسته است!.
پروردگارا ! از تو می‌خواهم تا برایم نام نیک و ذکر خیر در میان آیندگان بر جای داری، و بار گناهان را از دوشم برداری، و کارهای مرا اصلاح و درست نمایی، و قلب مرا از شرک و چندگانه‌پرستی و کفر و زندقه و نفاق و دورنگی پاک داری و قبر مرا با ایمان و اعمال نیک، نورانی و تابناک گردانی، و گناهانم را ببخشایی. پروردگارا ! من از تو درجات والای بهشت را خواهانم، ای پروردگار جهانیان!.
پروردگارا ! خودت بندگانت را به سوی خانه‌ات فراخوانده‌ای، من نیز به حسب فرمان تو به سوی خانه‌ات آمده‌ام، به امید آنکه رضایت و خشنودی تو را به دست آورم. خدایا ! تو با این کار بر من احسان نموده‌ای، پس بزرگواری کن و مرا بیامرز و بر من رحم بفرما و از گناهان و تقصیرات من در گذر و مرا ببخش. بی‌شک تو بر هر چیز توانا هستی.
پروردگارا ! و مرا و کسانی از فرزندان مرا نمازگزار کن. پروردگارا ! دعا و نیایش مرا بپذیر. پروردگارا ! مرا و پدر و مادر مرا و تمام مؤمنان را بیامرز و ببخشای در آن روزی که حساب بر پا می‌شود و حسابرسی می‌گردد. پروردگارا ! این عمل را از ما بپذیر، بی‌گمان تو شنوا و دانا به گفتار و نیات ما هستی. و اگر نسیان و لغزشی از ما سر زده، بر ما ببخشای و دَرِ توبه را بر رویمان باز گذار، بی‌گمان تو بس توبه‌پذیر و مهربانی».
* * *
[4] به فاصلۀ میان «حجر الاسود» و دَرِ کعبه «مُلتزم» می‌گویند. در روایاتی نقل شده که هیچ بنده‌ای در این مکان التجاء و پناه نمی‌گیرد، جز آنکه خداوند حاجتش را برآورده می‌کند و چون پیامبر و صحابه، سر و صورت و دست و سینۀ خود را به این مکان می‌چسباندند و دعا می‌کردند، لذا به آن «مُلتزم» گفته‌اند.