دعا در وقت ترک «منی»

بعد از «رمی جمرات» و «طواف زیارت» و ماندن در «منی» اعمال و مناسک حج به پایان می‌رسد، و چیزی که باقی می‌ماند، «طواف وداع» (طواف خداحافظی) است که در مکۀ مکرمه انجام می‌گیرد، از این رو هنگام ترک سرزمین «منی» و برگشت به سوی مکۀ مکرمه، این دعا خوانده می‌شود:

«اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ حَمْداً كَثِيْراً طَيِّباً مُبٰارَكاً فِيْهِ، والشُّكْرُ لَهُ عَليٰ أٔداٰءِ الْمَنٰاسِكِ والتَّوْفِيْقِ لِأٔدٰاءِ الْحَجِّ إِليٰ بَيْتِ اللهِ الْحَرٰامِ والْمَشٰاعِرِ الْمُقَدَّسَةِ، وتَيْسِيْرِ ذٰلِكَ بِمَنِّهِ وكَرَمِهِ.

اَللّٰهُمَّ فَتَقَبَّلْ مِنّٰا حَجَّنٰا وأٔثِبْنٰا عَلَيْهِ ثَوٰاباً كٰامِلاً مُبٰارَكاً، واجْعَلْهُ لَنٰا خٰالِصاً لِوَجْهِكَ الْكَرِيْمِ، وانْفَعْنٰا بِهِ يَوْمَ لٰايَنْفَعُ مٰالٌ ولٰابَنُوْنَ إِلّٰا مَنْ أٔتَي اللهَ بِقَلْبٍ سَلِيْمٍ، اٰمِيْنَ بِرَحْمَتِكَ يٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِيْنَ».

ترجمه: «حمد و ستایش فقط لایق خداست، ستایشی زیاد، خوب و مبارک (آنطوری که پروردگارمان دوست دارد و به آن راضی می‌شود.) و شکر و سپاس او را سزاست به خاطر ادای مناسک حج، و توفیق ادای حج بیت الله الحرام، و ملاقات اماکن مقدس و متبرّک سرزمین وحی، و شکر و سپاس او را سزاست، به جهت اینکه حج خانۀ خود را با منّت و کرم خویش بر ما آسان فرمود.

پروردگارا ! حج ما را بپذیر و در ازای آن به ما پاداش عنایت بفرما، پاداشی کامل و مبارک. و این حج را خالص برای رضای ذات کریمانۀ خویش بگردان، و آن را مفید و سودمند برای ما بگردان در روزی که اموال و نیروی مادی و اولاد و نیروی انسانی به کسی سود نمی‌رساند، بلکه تنها کسی نجات پیدا می‌کند و از اموالی که در راه خداوند صرف، و از اولادی که در مسیر پروردگار رهنمود کرده باشد، سود می‌برد که با دل سالم از بیماری کفر و نفاق و ریا، به پیشگاه خدا آمده باشد. خداوندا ! دعاهایمان را بپذیر ای مهربانترین مهربانان».

* * *