دعاهایی که در مسیر «منی» و «عرفات» خوانده می‌شود
شخص محرم وقتی که از «منی» به سوی «عرفات» رهسپار می‌شود، برای او مستحب است که در طول راه، به طور مکرر و زیاد «تلبیه» و «تکبیر» بگوید:
«تلبیه»: «لَبَّيْكَ اللّٰهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لٰا شَرِيْكَ لَكَ لَبَّيْكَ، إِنَّ الْحَمْدَ والنِّعْمَةَ لَكَ والْمُلْكَ، لٰا شَرِيْكَ لَكَ».
ترجمه: «پروردگارا ! اجابت فرمان تو نمودم و همیشه مطیع فرمان تو هستم و برای قبول و اجرای اوامر و فرامین تو آمادگی کامل دارم. و یقین دارم که هیچ شریکی برای تو نیست و تو ذات یکتا و یگانه و بی‌همتا و بی‌همگون هستی. و براستی تمام ستایش‌ها و نعمت‌ها و مالکیت مطلق و حاکمیت همه جانبه از آنِ توست، و هیچ شریک و انبازی در این زمینه برای تو متصور نیست و تو ذات یکتا و بی‌همتایی».
«تکبیر»: «لٰا اِلٰهَ اِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لٰا شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ ولَهُ الْحَمْدُ، يُحْيِيْ ويُمِيْتُ وهُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٍ».
ترجمه: «هیچ معبودی به حق، جز ذات الله نیست که یکتای بی‌همتاست و شریک و انبازی ندارد، و تمام ستایش‌ها و مالکیت مطلق و حاکمیت همه جانبه از آنِ اوست، زنده می‌کند و می‌میراند و او بر هر چیز توانا است».
(حجّاج توجه داشته باشند که در مسیر راه (از منی به عرفات) به طور مکرر و زیاد «تلبیه» و «تکبیر» بگویند).