نیت سعی
بعد از انجام طواف، شخص حاجی و یا عمره کننده باید بین صفا و مروه سعی نماید، از این رو بر بالای صفا رفته تا بیت الله در نظر آید، سپس متوجه قبله شده و نیت سعی میان صفا و مروه را اینگونه بکند:
اگر احرام به حج بسته بود اینگونه برای سعی نیت کند:
«اَللّٰهُمَّ إِنِّيْ أُرِيْدُ أٔنْ أٔسْعٰي مٰا بَيْنَ الصَّفٰا والْمَرْوَةِ سَبْعَةَ أٔشْوٰاطٍ سَعْيَ الْحَجِّ لِلّٰهِ عَزَّ وجَلَّ، فَيَسِّرْهُ لِيْ وتَقَبَّلْهُ مِنِّيْ، أٔبْدَأُ بِمٰا بَدَأٔ اللهُ ورَسُوْلُهُ، «إِنَّ الصَّفٰا والْمَرْوَةَ مِنْ شَعٰائِرِ اللهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أٔوِ اعْتَمَرَ فَلٰا جُنٰاحَ عَلَيْهِ أٔنْ يَّطَّوَّفَ بِهِمٰا ومَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللهَ شٰاكِرٌ عَلِيْمٌ».
ترجمه: «پروردگارا ! من ارادۀ سعی هفت شوط را در میان صفا و مروه برای خداوند عز و جل کرده‌ام، پس آن را برای من آسان بگردان و از من قبول بفرما. به آن چیزی شروع می‌کنم که خدا و رسول بدان شروع کرده‌اند (یعنی نخست سعی به صفا، و سپس سعی به مروه)، «بی‌گمان دو کوه صفا و مروه از نشانه‌های خدا و عبادات خدا هستند. پس هر که می‌خواهد فریضۀ حج بیت الله الحرام یا عمره را به جای آورد، بر او گناهی نخواهد بود که میان آن دو کوه را بارها طی کند و سعی میان صفا و مروه را به جای آورد. هر که به دلخواه کار نیکی را انجام دهد و بیش از واجبات، به طاعت و عبادت پردازد، خدا پاداش او را می‌دهد، چه بی‌گمان خدا سپاسگذار و آگاه از اعمال و نیات عبادت‌کنندگان است».
و اگر احرام به عمره بسته بود، اینگونه برای سعی، نیت کند:
«اَللّٰهُمَّ إِنِّيْ أُرِيْدُ أٔنْ أٔسْعٰي مٰا بَيْنَ الصَّفٰا والْمَروَةِ سَبْعَةَ أٔشْوٰاطٍ سَعْيَ الْعُمْرَةِ لِلّٰهِ عَزَّ وجَلَّ، فَيَسِّرْهُ لِيْ وتَقَبَّلْهُ مِنِّيْ، أٔبْدَأُ بِمٰا بَدَأٔ اللهُ ورَسُوْلُهُ، «إِنَّ الصَّفٰا والْمَرْوَةَ مِنْ شَعٰائِرِ اللهِ، فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أٔوِ اعْتَمَرَ فَلٰا جُنٰاحَ عَلَيْهِ أٔنْ يَّطَّوَّفَ بِهِمٰا ومَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللهَ شٰاكِرٌ عَلِيْمٌ».
(ترجمه‌اش گذشت. در احرام به حج «سعی الحج» بگوید. و در احرام به عمره «سعی العمرۀ» بگوید).
تذکر: این نیت را در دل کردن کافی است، اما به زبان گفتن بهتر است.
* * *