سفر به ولایت عشق

دعا هنگام رسیدن به «مِنی»

در روز دهم ذوالحجۀ، پس از نماز صبح هنگامی که هوا روشن شد، شخص حاجی از «مشعر الحرام» به سوی «مِنيٰ» رهسپار شود، و در طول راه به طور مکرّر و مُستمر «تلبیه» و «تکبیر» بگوید و به خواندن دعا و تلاوت قرآن و ذکر مشغول شود، و در این موقعیت سعی و کوشش کند تا بسیار «تلبیه» بگوید، چرا که اکنون آخرین وقت لبّیک گفتن است، و وقتی که به «منی» رسید و مشغول سنگ انداختن به ستون عقبه (زدن جمره) شد، زمان گفتن لبیک (تلبیه) پایان می‌یابد و ممکن است پس از این، دیگر نتواند در عمرش موفق به آمدن به حج شود، تا دوباره لبیک گوید، بنابراین از این فرصت کمال استفاده را ببرد. و هنگامی که به سرزمین «منی» رسید، این دعا را بخواند:

«اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِيْ بَلَّغَنِيْهٰا سٰالِماً مُعٰافيً؛ اَللّٰهُمَّ هٰذِهِ «مِنيٰ»، قَدْ أٔتَيْتُهٰا وأٔنَا عَبْدُكَ وفِيْ قَبْضَتِكَ، أٔسْأٔلُكَ أٔنْ تَمُنَّ عَلَيَّ بِمٰا مَنَنْتَ بِهِ عَليٰ أٔوْليٰائِك.َ

اَللّٰهُمَّ إِنِّيْ أٔعُوْذُ بِكَ مِنَ الْحِرْمٰانِ، وأٔعُوْذُ بِكَ مِنَ الْخِذْلٰانِ، وأٔعُوْذُ بِكَ مِنْ هَمَزٰاتِ الشَّيْطٰانِ، وأٔعُوْذُ بِكَ مِنَ الْمُصِيْبَةِ فِي الدُّنْيٰا والْاٰخِرَةِ، وأٔعُوْذُ بِكَ مِنَ الْكُفْرِ والْفُسُوْقِ والْعِصْيٰانِ. بِرَحْمَتِكَ يٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِيْنَ.

ترجمه: «تمام حمد و ستایش‌ها از آنِ خدایی است که مرا در حال سلامتی و تندرستی به «منی» رسانید. پروردگارا ! اینجا سرزمین «منی» است، به اینجا آمده‌ام در حالی که بندۀ توام و در قبضۀ و قدرت تو و تحت فرمان و دستور توام، از این رو از تو می‌خواهم که همان منّت و احسانی که بر اولیاء و دوستان خویش کرده‌ای بر من نیز بکنی و مرا از زمرۀ دوستانت قرار بدهی.

خداوندا ! به تو پناه می‌برم از محروم شدن از رحمتت، و از رسوایی در دنیا و آخرت، و خویشتن را از وسوسه‌های اهریمنان و تحریکات نامطلوب ایشان به انجام گناهان، در پناه تو می‌دارم، و نیز به تو پناه می‌برم از مصیبت دیدن در دنیا و آخرتم، و خویشتن را از کفر و نافرمانی و گناه نیز در پناه تو می‌دارم. به حق رحمتت ای مهربانترین مهربانان».

* * *